Inhoud
Wat is nucleaire geneeskunde?
Nucleaire geneeskunde is een gespecialiseerd gebied van radiologie dat zeer kleine hoeveelheden radioactief materiaal of radiofarmaca gebruikt om orgaanfunctie en structuur te onderzoeken. Nucleaire geneeskunde beeldvorming is een combinatie van veel verschillende disciplines. Deze omvatten scheikunde, natuurkunde, wiskunde, computertechnologie en geneeskunde. Deze tak van radiologie wordt vaak gebruikt om afwijkingen zeer vroeg in de progressie van een ziekte, zoals schildklierkanker, te helpen diagnosticeren en behandelen.
Omdat röntgenstralen door zacht weefsel gaan, zoals darmen, spieren en bloedvaten, zijn deze weefsels moeilijk zichtbaar op een standaard röntgenfoto, tenzij een contrastmiddel wordt gebruikt. Hierdoor is het weefsel duidelijker te zien. Nucleaire beeldvorming maakt visualisatie van orgaan- en weefselstructuur en functie mogelijk. De mate waarin een radiofarmaceuticum wordt geabsorbeerd of "opgenomen" door een bepaald orgaan of weefsel kan het functieniveau aangeven van het orgaan of weefsel dat wordt bestudeerd. Diagnostische röntgenfoto's worden dus voornamelijk gebruikt om anatomie te bestuderen. Nucleaire beeldvorming wordt gebruikt om de functie van organen en weefsels te bestuderen.
Een kleine hoeveelheid van een radioactieve stof wordt tijdens de procedure gebruikt om te helpen bij het onderzoek. De radioactieve stof, een radionuclide genaamd (radiofarmaceutische of radioactieve tracer), wordt geabsorbeerd door lichaamsweefsel. Er zijn verschillende soorten radionucliden beschikbaar. Deze omvatten vormen van de elementen technetium, thallium, gallium, jodium en xenon. Het type radionuclide dat wordt gebruikt, hangt af van het type onderzoek en het lichaamsdeel dat wordt bestudeerd.
Nadat de radionuclide is toegediend en zich heeft verzameld in het lichaamsweefsel dat wordt bestudeerd, zal straling worden afgegeven. Deze straling wordt gedetecteerd door een stralingsdetector. Het meest voorkomende type detector is de gammacamera. Digitale signalen worden geproduceerd en opgeslagen door een computer wanneer de gammacamera de straling detecteert.
Door het gedrag van de radionuclide in het lichaam te meten tijdens een nucleaire scan, kan de zorgverlener verschillende aandoeningen beoordelen en diagnosticeren, zoals tumoren, infecties, hematomen, orgaanvergroting of cysten. Een nucleaire scan kan ook worden gebruikt om de orgaanfunctie en de bloedcirculatie te beoordelen.
De gebieden waar de radionuclide zich in grotere hoeveelheden verzamelt, worden "hot spots" genoemd. De gebieden die de radionuclide niet absorberen en minder helder lijken op het scanbeeld, worden "koude plekken" genoemd.
Bij vlakke beeldvorming blijft de gammacamera stationair. De resulterende afbeeldingen zijn tweedimensionaal (2D). Computertomografie met enkelvoudige fotonemissie, of SPECT, produceert axiale "plakjes" van het orgaan in kwestie omdat de gammacamera rond de patiënt draait. Deze plakjes zijn vergelijkbaar met die uitgevoerd door een CT-scan. In bepaalde gevallen, zoals PET-scans, kunnen driedimensionale (3D) beelden worden gemaakt met behulp van de SPECT-gegevens.
Scans worden gebruikt om veel medische aandoeningen en ziekten te diagnosticeren. Enkele van de meest voorkomende tests zijn de volgende:
Renale scans. Deze worden gebruikt om de nieren te onderzoeken en eventuele afwijkingen op te sporen. Deze omvatten een abnormale functie of obstructie van de renale bloedstroom.
Schildklier scant. Deze worden gebruikt om de schildklierfunctie te evalueren of om een schildklierknobbeltje of -massa beter te evalueren.
Bot scant. Deze worden gebruikt om degeneratieve en / of artritische veranderingen in de gewrichten te evalueren, botziekten en tumoren op te sporen en / of de oorzaak van botpijn of -ontsteking vast te stellen.
Gallium scant. Deze worden gebruikt om actieve infectie- en / of ontstekingsziekten, tumoren en abcessen te diagnosticeren.
Hart scant. Deze worden gebruikt om een abnormale bloedstroom naar het hart te identificeren, de omvang van de schade aan de hartspier na een hartaanval te bepalen en / of de hartfunctie te meten.
Hersenscans. Deze worden gebruikt om problemen in de hersenen en / of in de bloedcirculatie naar de hersenen te onderzoeken.
Borstscans. Deze worden vaak gebruikt in combinatie met mammogrammen om kankerweefsel in de borst te lokaliseren.
Hoe worden scans voor nucleaire geneeskunde uitgevoerd?
Zoals hierboven vermeld, kunnen scans van nucleaire geneeskunde worden uitgevoerd op veel organen en weefsels van het lichaam. Elk type scan maakt gebruik van bepaalde technologie, radionucliden en procedures.
Een nucleair geneeskundige scan bestaat uit 3 fasen: toediening van tracer (radionuclide), opnamen maken en beeldinterpretatie. De tijd tussen het toedienen van de tracer en het maken van de beelden kan variëren van enkele ogenblikken tot enkele dagen. De tijd hangt af van het lichaamsweefsel dat wordt onderzocht en de tracer die wordt gebruikt. Sommige scans zijn binnen enkele minuten voltooid, terwijl voor andere de patiënt in de loop van een aantal dagen een paar keer moet terugkeren.
Een van de meest uitgevoerde onderzoeken naar nucleaire geneeskunde is een hartscan. Myocardperfusiescans en radionuclide-angiografiescans zijn de 2 primaire hartscans. Om een voorbeeld te geven van hoe scans voor nucleaire geneeskunde worden uitgevoerd, wordt hieronder het proces voor een rustende radionuclide-angiogram (RNA) -scan weergegeven.
Hoewel elke faciliteit specifieke protocollen kan hebben, volgt een rust-RNA over het algemeen dit proces:
De patiënt wordt gevraagd om sieraden of andere voorwerpen die de procedure kunnen verstoren, te verwijderen.
Als de patiënt wordt gevraagd kleding uit te doen, krijgt hij of zij een japon om te dragen.
Er wordt een intraveneuze (IV) lijn in de hand of arm gestart.
De patiënt wordt aangesloten op een elektrocardiogram (ECG) -machine met elektroden (leads) en een bloeddrukmanchet wordt aan de arm bevestigd.
De patiënt ligt plat op een tafel in de behandelkamer.
De radionuclide wordt in de ader geïnjecteerd om de rode bloedcellen te "taggen". Als alternatief kan een kleine hoeveelheid bloed uit de ader worden afgenomen, zodat het kan worden gemerkt met de radionuclide. De radionuclide wordt aan het bloed toegevoegd en wordt opgenomen in de rode bloedcellen.
Na de tagging-procedure wordt het bloed via de IV-buis in de ader teruggevoerd. De voortgang van de gemerkte rode bloedcellen door het hart wordt gevolgd met een scanner.
Tijdens de procedure is het erg belangrijk om zo stil mogelijk te liggen. Elke beweging kan de kwaliteit van de scan nadelig beïnvloeden.
De gammacamera wordt over de patiënt geplaatst terwijl hij of zij op de tafel ligt, en krijgt beelden van het hart terwijl het het bloed door het lichaam pompt.
De patiënt kan worden gevraagd om tijdens de test van positie te veranderen. Als de positie eenmaal is veranderd, moet de patiënt echter stil blijven liggen zonder te praten.
Nadat de scan is voltooid, wordt de IV-lijn stopgezet. De patiënt mag weg, tenzij de zorgaanbieder andere instructies geeft.