Inhoud
- Oorzaken
- symptomen
- Examens en Tests
- Behandeling
- Outlook (Prognose)
- Mogelijke complicaties
- Wanneer moet u contact opnemen met een medische professional
- het voorkomen
- Referenties
- Evaluatie Datum 5/20/2018
Reactieve hechtingsstoornis is een probleem waarbij een kind niet in staat is om gemakkelijk een normale of liefdevolle relatie met anderen te vormen. Het wordt beschouwd als een gevolg van het niet vormen van een gehechtheid aan een specifieke verzorger als hij nog erg jong is.
Oorzaken
Reactieve hechtingsstoornis wordt veroorzaakt door misbruik of verwaarlozing van de behoeften van een baby voor:
- Emotionele banden met een primaire of secundaire verzorger
- Voedsel
- Fysieke veiligheid
- aandoenlijk
Een baby of kind kan worden verwaarloosd wanneer:
- Verzorger is verstandelijk gehandicapt
- Verzorger mist opvoedvaardigheden
- Ouders zijn geïsoleerd
- Ouders zijn tieners
Een frequente verandering in zorgverleners (bijvoorbeeld in weeshuizen of pleegzorg) is een andere oorzaak van reactieve hechtingsstoornis.
symptomen
Bij een kind kunnen de symptomen zijn:
- Caregiver vermijden
- Vermijd fysiek contact
- Moeite met getroost worden
- Geen onderscheid maken wanneer je met vreemden omgaat
- Willen alleen zijn in plaats van interactie met anderen
De verzorger negeert vaak het kind:
- Heeft behoefte aan comfort, stimulatie en genegenheid
- Heeft behoefte aan eten, toiletbezoek en spelen
Examens en Tests
Deze aandoening wordt gediagnosticeerd met een:
- Volledige geschiedenis
- Fysiek onderzoek
- Psychiatrische evaluatie
Behandeling
De behandeling bestaat uit twee delen. Het eerste doel is om ervoor te zorgen dat het kind zich in een veilige omgeving bevindt waar aan emotionele en fysieke behoeften wordt voldaan.
Als dat eenmaal is vastgesteld, is de volgende stap het veranderen van de relatie tussen de verzorger en het kind, als de verzorger het probleem is. Parentieklassen kunnen de zorgverlener helpen om aan de behoeften van het kind en de band met het kind te voldoen.
Counseling kan de zorgverlener helpen problemen op te lossen, zoals drugsgebruik of familiaal geweld. Sociale diensten moeten het gezin volgen om ervoor te zorgen dat het kind in een veilige, stabiele omgeving blijft.
Outlook (Prognose)
De juiste interventie kan de uitkomst verbeteren.
Mogelijke complicaties
Als het niet wordt behandeld, kan dit een blijvende invloed hebben op het vermogen van het kind om met anderen in contact te komen. Het kan worden verbonden met:
- Angst
- Depressie
- Andere psychische problemen
- Post-traumatische stress-stoornis
Wanneer moet u contact opnemen met een medische professional
Deze stoornis wordt meestal vastgesteld wanneer een ouder (of aanstaande ouder) een groot risico loopt om verwaarloosd te worden of wanneer een adoptieouder problemen heeft met een nieuw geadopteerd kind.
Als u onlangs een kind van een buitenlands weeshuis heeft aangenomen of een andere situatie waarbij verwaarlozing is opgetreden en uw kind deze symptomen vertoont, neemt u contact op met uw zorgverzekeraar.
het voorkomen
Vroege herkenning is erg belangrijk voor het kind. Ouders met een hoog risico op verwaarlozing moeten ouderschapsvaardigheden worden aangeleerd. Het gezin moet worden gevolgd door een maatschappelijk werker of een arts om ervoor te zorgen dat aan de behoeften van het kind wordt voldaan.
Referenties
American Psychiatric Association. Reactieve hechtingsstoornis. In: American Psychiatric Association. Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen. 5e druk. Arlington, VA: American Psychiatric Publishing; 2013: 265-268.
Milosavljevic N, Taylor JB, Brendel RW. Psychiatrische correlaten en gevolgen van misbruik en verwaarlozing. In: Stern TA, Fava M, Wilens TE, Rosenbaum JF, eds. Massachusetts General Hospital Uitgebreide klinische psychiatrie. 2e druk. Philadelphia, PA: Elsevier; 2016: hoofdstuk 84.
Zeanah CH, Chesher T, Boris NW; American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (AACAP) Committee on Quality Issues (CQI). Praktijkparameter voor de beoordeling en behandeling van kinderen en adolescenten met een reactieve hechtingsstoornis en een ongeremde sociale betrokkenheid. J Am Acad Adolesc Psychiatry. 2016; 55 (11): 990-1003. PMID: 27806867 www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27806867.
Evaluatie Datum 5/20/2018
Bijgewerkt door Neil K. Kaneshiro, MD, MHA, Clinical Professor of Pediatrics, University of Washington School of Medicine, Seattle, WA. Ook beoordeeld door David Zieve, MD, MHA, medisch directeur, Brenda Conaway, Editorial Director en de A.D.A.M. Redactie.