Inhoud
Epitheliale basaalmembraandystrofie (EBMD), ook bekend als anterieure basaalmembraanziekte of map-dot-fingerprint dystrofie, is een veel voorkomende aandoening die het hoornvlies van het oog aantast (de heldere, koepelvormige structuur in het voorste deel van het oog die een contactlens wordt geplaatst).De aandoening treft meestal mensen ouder dan 30 jaar. EBMD is soms stil, waardoor de getroffenen zich niet bewust zijn van hun toestand. Sommige mensen met de ziekte hebben een subtiele hoornvliesirritatie die van korte duur is, terwijl anderen chronische symptomen kunnen hebben die elke dag lijken op te treden.
EBMD begrijpen
EBMD is een aandoening van de basale epitheelcellen in het voorste deel van het hoornvlies. Deze basale cellen hechten zich aan de tweede membraanlaag, ook wel Bowman's laag genoemd. Bij EBMD creëren de basale cellen abnormale, vingervormige uitsteeksels die uit het verdikte onderliggende membraan steken. Deze projecties zorgen ervoor dat de epitheelcellen losraken. Samen met andere veranderingen die optreden tussen de epitheelcellen, geven deze veranderingen het uiterlijk van kaarten, stippen en vingerafdrukken in het hoornvlies. Deze karakteristieke veranderingen zijn te zien met het gebruik van een spleetlamp-biomicroscoop.
Risicofactoren voor progressie of verergering van EBMD zijn onder meer trauma, zoals afschuring van het hoornvlies, evenals LASIK of andere intraoculaire chirurgie.
Symptomen
Mensen met EBMD kunnen klagen over de volgende symptomen:
- Wisselende visie
- Wazig zicht
- Intermitterende pijn
De meeste mensen met EBMD hebben een wisselend zicht zonder veel ongemak. Ongeveer 10% heeft echter pijnlijke episodes van terugkerende cornea-erosie. Terugkerende cornea-erosies zijn kleine defecten in het oppervlak van het hoornvlies. Deze defecten zijn plekken met ontbrekende epitheelcellen die gemakkelijk vallen vanwege de aandoening. De vingervormige uitsteeksels die zich vormen, zorgen ervoor dat deze cellen losraken, waardoor ze hun hechting aan het onderliggende membraan verliezen.
Symptomen zijn meestal erger tijdens de ochtenduren, omdat het oog 's nachts uitdroogt en de slecht gehechte cellen bij het ontwaken gemakkelijker lijken los te laten.
Diagnose
EBMD wordt vaak over het hoofd gezien door artsen, aangezien de cornea-kaart, stip en vingerafdruk die gewoonlijk bij deze aandoening ontstaat, in veel gevallen subtiel kunnen zijn. Bij nauwkeurige inspectie kunnen deze karakteristieke veranderingen echter worden gedetecteerd. Oogartsen zullen aandachtig luisteren naar uw symptomen en algemene medische geschiedenis, wat aanwijzingen kan geven. Een speciale gele kleurstof kan ook in uw oog worden aangebracht om subtiele veranderingen in het hoornvliesoppervlak beter zichtbaar te maken. Uw arts kan ook keratometrie of cornea-topografie uitvoeren, die de algehele vorm van het hoornvlies meten. Uw traanfilm zal ook onder de microscoop worden bestudeerd om andere aandoeningen uit te sluiten, zoals keratoconjunctivitis sicca en andere subtiele droge ogen.
Behandeling
De behandeling van EBMD is gericht op het verminderen van het aantal pijnlijke, symptomatische erosies. Bij mensen die geen duidelijke symptomen hebben, omvat de behandeling het meerdere keren per dag gebruiken van kunstmatige tranen om een optimale gezondheid van de epitheelcellen te bevorderen. Mensen met meer opvallende symptomen zullen worden verteld om vaker gebruik te maken van kunstmatige tranen, evenals neutrale oogzalven voor het slapengaan.
Als er een voorgeschiedenis is van droge ogen, wordt punctale occlusie ook aanbevolen. Bij punctale occlusie wordt een kleine collageen- of siliconenplug in het traanafvoerkanaal van het oog ingebracht om de tranen van de patiënt te behouden.
Blinddoeken of een veiligheidsbril kunnen ook deel uitmaken van het behandelplan om uitdroging 's nachts te voorkomen. U wilt er echter zeker van zijn dat u een gewelfde versie gebruikt: platte slaapmaskers of -brillen kunnen op het oppervlak van het hoornvlies opdrogen wanneer mensen 's nachts hun ogen een beetje open laten staan, waardoor er meer hoornvliesletsel ontstaat.
In matig ernstige gevallen zullen artsen overdag en 's nachts een hypertone oogdruppel of zalf aanbevelen. Dit is een zoutoplossing die de vloeistof uit het hoornvlies trekt, waardoor het zeer compact wordt, en helpt de epitheelcellen beter aan het hoornvlies te hechten. Af en toe zullen artsen zachte contactlenzen gebruiken om het hoornvlies glad te strijken.
In gevallen waarin een patiënt terugkerende cornea-erosies ontwikkelt, zullen artsen antibiotische druppels voorschrijven. Cycloplegische druppels kunnen ook worden gebruikt om pijn te verminderen en het comfort te verbeteren. Cycloplegische druppels kalmeren de pijn die gepaard gaat met ontsteking door tijdelijk de spier in het oog te verlammen, die sterk kan samentrekken en pijn kan veroorzaken. Koude kompressen, gekoelde kunstmatige tranen en plaatselijke niet-steroïde ontstekingsremmende oogdruppels kunnen ook worden voorgeschreven.
Een woord van Verywell
Als u niet goed op medicatie reageert, kan een procedure die anterieure stromale punctie wordt genoemd, worden aanbevolen. Bij de voorste stromale punctie gebruikt de arts een steriele naald om zeer kleine gaatjes in het oogoppervlak te maken. Deze lekke banden komen niet in het oog; ze worden gecontroleerd tot een oppervlakkige diepte, net zoals bij tatoeages een naald gedeeltelijk in de huid wordt ingebracht. Dit veroorzaakt de vorming van kleine littekens en versnelt de genezing doordat hoornvliescellen zich beter aan de onderliggende ooglaag hechten. Een andere vorm van behandeling is fotorefractieve therapeutische keratectomie, of PTK, waarbij een laser wordt gebruikt om het oppervlak van het hoornvlies glad te strijken en de symptomen te verminderen.