Inhoud
- Radiale schachtbreuken
- Breuken in de ulnaire schacht
- Beide botten onderarm fractuur
- Complicaties van onderarmbreuken
De meest voorkomende soorten fracturen treden op als gevolg van een val op de hand of een directe klap op de onderarm (vaak gezien bij woordenwisselingen, sportblessures en auto-ongelukken). Symptomen van een onderarmfractuur zijn pijn, zwelling en misvorming van de onderarm. Diagnose van een onderarmfractuur kan worden gesteld met een goed lichamelijk onderzoek en röntgenonderzoek.
Breuken van de onderarmbeenderen die optreden rond de elleboog (radiale kopfracturen en olecranonfracturen) en fracturen die optreden rond de pols (polsfracturen) worden elders beschouwd. Hier komen radiale schachtfracturen, ulnaire schachtfracturen en fracturen van beide onderarmbeenderen aan de orde.
Radiale schachtbreuken
Een geïsoleerde breuk van de radiale as is een ongebruikelijk letsel. Vaker worden fracturen van de radiale schacht geassocieerd met letsel aan de ellepijp (zie 'beide botten onderarmfractuur' hieronder) of letsel aan een van de gewrichten rond de pols (Galeazzi fractuur).
Wanneer een geïsoleerde radiale schachtfractuur optreedt, vereist dit gewoonlijk een operatie, tenzij de fractuur niet verplaatst is. Als de breuk niet op zijn plaats is, kan de rotatie van de onderarm worden beperkt, tenzij de breuk opnieuw wordt uitgelijnd. Om deze reden worden de meeste radiale schachtfracturen chirurgisch behandeld om de botten opnieuw uit te lijnen en in de juiste positie te houden.
Breuken in de ulnaire schacht
Een geïsoleerde fractuur van de ellepijp, vaak een ‘knaagdierfractuur’ genoemd, treedt meestal op tijdens een woordenwisseling. Wanneer iemand die zichzelf verdedigt, zijn onderarm in een beschermende houding opheft, wordt het ellepijpbot blootgesteld en kan het worden beschadigd door een botte traumatische blootstelling. De naam van de breuk komt van mensen die zichzelf verdedigen tegen een politieagent met ellepijpfracturen.
Wanneer de fractuur redelijk goed uitgelijnd is, wordt een geïsoleerde ellepijpfractuur over het algemeen behandeld met immobilisatie in het gips. Wanneer de fractuur slecht verplaatst is, of de huid is gebroken waardoor een open fractuur ontstaat, kan chirurgische behandeling worden geadviseerd.
Beide botten onderarm fractuur
Beide botbreuken zijn een verwonding die bij een volwassen patiënt bijna altijd een operatie vereist. Zonder operatie is de onderarm over het algemeen onstabiel en is het niet mogelijk om dit type fractuur in de juiste richting te werpen. Bij jongere kinderen kan niet-chirurgische behandeling worden overwogen, maar zelfs bij adolescenten moet mogelijk een operatie worden uitgevoerd.
Beide botfracturen onderarm worden meestal behandeld door een metalen plaat en schroeven op zowel de radius als de ellepijpbeenderen te plaatsen. Deze botten moeten elk via een aparte incisie worden benaderd, daarom heeft u twee incisies op uw onderarm. Sommige chirurgen zullen een staaf in het bot gebruiken om de positie van het bot te behouden, maar dit is niet mogelijk bij fracturen waarbij rotatiestabiliteit een probleem is. Daarom worden de meeste beide botbreuken onderarm behandeld met een plaat en schroeven.
Complicaties van onderarmbreuken
De meest voorkomende complicaties van deze fracturen zijn:
- Verminderde beweging: Beperkte beweging komt vaak voor na de behandeling van onderarmfracturen. Beweging kan beperkt zijn in de elleboog- en polsgewrichten, maar wordt meestal opgemerkt als een beperking van de rotatie van de onderarm (d.w.z. het openen van een pot of het draaien van een deurklink).
- Niet-genezende fractuur: De botten van de onderarm kunnen onvoldoende genezen, wat leidt tot aanhoudende pijn. Dit geldt met name voor onderarmfracturen waarbij bot verloren gaat vanwege het type fractuur (d.w.z. veel kleine stukjes) of open fracturen. In deze gevallen kan een herhaaloperatie voor bottransplantatie nodig zijn.
- Infectie: Infectie kan optreden na elke chirurgische ingreep. Wanneer een infectie optreedt na fixatie van een onderarmfractuur, moeten de metalen plaat en schroeven mogelijk worden verwijderd om de infectie te genezen.
- Pijnlijke hardware: De metalen implantaten die tijdens de operatie worden gebruikt, kunnen onder de huid worden gevoeld en kunnen pijnlijk zijn. Als ze ongemak veroorzaken, kunnen ze worden verwijderd, meestal minstens een jaar na de operatie.