Inhoud
- Wat is een tenniselleboog?
- Wat veroorzaakt een tenniselleboog?
- Wat zijn de symptomen van een tenniselleboog?
- Hoe wordt de diagnose van een tenniselleboog gesteld?
- Hoe wordt een tenniselleboog behandeld?
- Wat kan ik doen om een tenniselleboog te voorkomen?
- Wanneer moet ik mijn zorgverlener bellen?
- Kernpunten over laterale epicondylitis
Wat is een tenniselleboog?
Laterale epicondylitis, algemeen bekend als tenniselleboog, is zwelling van de pezen die uw pols naar achteren buigen, weg van uw handpalm.
Een pees is een taai weefselkoord dat spieren met botten verbindt. De pees die het meest waarschijnlijk bij een tenniselleboog betrokken is, wordt de extensor carpi radialis brevis. Tenniselleboog wordt meestal gediagnosticeerd bij zowel mannen als vrouwen in de leeftijd van 30 tot 50 jaar.
Wat veroorzaakt een tenniselleboog?
Tenniselleboog, zoals de naam al aangeeft, wordt vaak veroorzaakt door de kracht van het tennisracket dat de ballen in de backhandpositie raakt. Uw onderarmspieren, die zich aan de buitenkant van uw elleboog hechten, kunnen pijnlijk worden door overmatige belasting. Bij het maken van een backhand-slag bij tennis kunnen de pezen die over het uiteinde van onze elleboog rollen, beschadigd raken. Tenniselleboog kan worden veroorzaakt door:
Onjuiste backhand-slag
Zwakke schouder- en polsspieren
Een tennisracket gebruiken dat te strak of te kort is bespannen
Andere racketsporten, zoals racquetball of squash
De bal uit het midden op het racket slaan, of zware, natte ballen raken
Veel mensen met een tenniselleboog spelen echter geen tennis. Het probleem kan worden veroorzaakt door een zich herhalende beweging. Andere oorzaken van een tenniselleboog zijn:
Schilderen met kwast of roller
Bediening van een kettingzaag
Regelmatig gebruik van ander handgereedschap
Herhaalde handbewegingen gebruiken in verschillende beroepen, zoals vleessnijders, muzikanten, tandartsen en timmerlieden
Wat zijn de symptomen van een tenniselleboog?
De volgende zijn de meest voorkomende symptomen van een tenniselleboog. U kunt de symptomen echter anders ervaren.
In het begin kunt u pijn, branderig gevoel of pijn aan de buitenkant van uw onderarm en elleboog hebben. Na verloop van tijd wordt de pijn erger. Als u doorgaat met de activiteit die uw aandoening heeft veroorzaakt, kan de pijn zich uitbreiden naar uw pols, zelfs in rust. Pijn kan ook aanhouden als u uw arm en hand met de handpalm naar beneden op een tafel legt en vervolgens probeert uw hand op te steken tegen weerstand in. U kunt ook pijn voelen wanneer u kleine voorwerpen, zoals een koffiekopje, probeert op te tillen en vast te pakken. Een zwakke grip is een ander symptoom van een tenniselleboog.
De symptomen van een tenniselleboog kunnen lijken op andere medische problemen of aandoeningen. Raadpleeg altijd uw zorgverlener voor een diagnose.
Hoe wordt de diagnose van een tenniselleboog gesteld?
Uw zorgverlener kan uw tenniselleboog meestal diagnosticeren door middel van een lichamelijk onderzoek. In sommige gevallen mag u bepaalde tests uitvoeren, zoals:
Een röntgenfoto om naar de botten van uw elleboog te kijken om te zien of u artritis in uw elleboog heeft.
Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) kan uw pezen laten zien en hoe ernstig de schade is. Een MRI van uw nek kan aantonen of artritis in uw nek of schijfproblemen in uw wervelkolom uw armpijn veroorzaken.
Elektromyografie (EMG) van uw elleboog kan aantonen of u zenuwproblemen heeft die uw pijn kunnen veroorzaken.
Hoe wordt een tenniselleboog behandeld?
Het is in de eerste plaats belangrijk om de beweging te vermijden die uw letsel heeft veroorzaakt. De behandeling kan zijn:
Rust uit en stop de activiteit die de symptomen veroorzaakt
Ice packs (om ontstekingen te verminderen)
Versterkings- en rekoefeningen
Ontstekingsremmende geneesmiddelen (zoals ibuprofen of naproxen)
Als deze behandelingen niet werken, kan uw zorgverlener met u praten over:
Het gebied schrap zetten om het een paar weken stil te houden of gebruik een speciale beugel bij activiteiten
Steroïde injecties om zwelling en pijn te helpen verminderen
Een speciaal type echografie dat kan helpen littekenweefsel af te breken, de bloedstroom te verbeteren en genezing te bevorderen
Chirurgie (zelden nodig)
Wat kan ik doen om een tenniselleboog te voorkomen?
Houd uw armen flexibel en sterk
Vermijd repetitieve bewegingen
Opwarmen voordat u gaat trainen of uw armen gebruikt voor sport of andere repetitieve bewegingen
Als u een racketsport beoefent, zorg er dan voor dat uw uitrusting geschikt voor u is
Wanneer moet ik mijn zorgverlener bellen?
Als pijn of moeite met bewegen uw normale dagelijkse bezigheden beïnvloedt
Als uw pijn niet beter wordt, of als deze erger wordt met de behandeling
U ziet een bult of bult op uw arm
Kernpunten over laterale epicondylitis
Laterale epicondylitis, of tenniselleboog, is het opzwellen of scheuren van de pezen die uw pols naar achteren buigen, weg van uw handpalm.
Het wordt veroorzaakt door herhaalde bewegingen van de onderarmspieren, die zich aan de buitenkant van uw elleboog hechten. De spieren en pezen worden pijnlijk door overmatige belasting.
Symptomen zijn onder meer pijn, branderigheid of pijn aan de buitenkant van de onderarm en elleboog. Het wordt erger en kan zich naar de pols verspreiden als de persoon doorgaat met de activiteit die de aandoening veroorzaakt. De grip kan zwak worden.
Laterale epicondylitis wordt gediagnosticeerd door een onderzoek van het ellebooggewricht. De zorgverlener heeft mogelijk een röntgenfoto of MRI nodig om te zien wat het probleem veroorzaakt. Een EMG kan worden gedaan om zenuwproblemen op te sporen.
Laterale epicondylitis kan worden behandeld met rust en medicijnen om de ontsteking te helpen. Oefeningen helpen vaak ook. In zeldzame gevallen kan een operatie worden uitgevoerd om de pees te herstellen.
U kunt laterale epicondylitis helpen voorkomen door dingen te doen zoals opwarmen voor het sporten of sporten, de activiteit langzaam opvoeren, de juiste apparatuur voor activiteiten gebruiken en uw armspieren versterken.
Volg de aanbevelingen van uw zorgverlener om rust te krijgen en pijn en zwelling te beheersen. Laat uw zorgverlener weten of deze strategieën niet helpen om pijn, zwelling en functieverlies te verminderen.