Inhoud
Om urosepsis te begrijpen, is het belangrijk om een urineweginfectie te begrijpen. Een urineweginfectie, algemeen bekend als een UTI, is een infectie die een deel van de urinewegen aantast, waaronder de nieren, de urineleiders, de blaas en de urethra. Een infectie bij een van deze aandoeningen kan ongemak, pijn, de drang om vaak te plassen en koorts veroorzaken.De meeste urineweginfecties vinden plaats in de blaas (cystitis) en urethra (urethritis). Nierinfecties (pyelonefritis) komen minder vaak voor, maar zijn doorgaans ernstiger van aard.
Overzicht
Urosepsis is een aandoening waarbij een urineweginfectie zich verspreidt van de urinewegen naar de bloedbaan, waardoor een systemische infectie ontstaat die door het lichaam circuleert via de bloedbaan. Dit type bloedinfectie wordt sepsis genoemd. Maar liefst 25% van de personen die sepsis ontwikkelen, blijken een eerste urineweginfectie te hebben gehad als oorzaak van de aandoening.
Urosepsis is zeer ernstig en kan snel evolueren tot een levensbedreigende infectie Zelfs met snelle diagnose en behandeling kan urosepsis zich nog ontwikkelen tot een infectie die moeilijk onder controle te krijgen is met medicatie en ondersteunende behandeling. In de meest ernstige gevallen kan sepsis leiden tot orgaanfalen op meerdere systemen.
Vroegtijdige identificatie van een urineweginfectie, samen met de juiste behandeling, is de beste manier om urosepsis te voorkomen. Het is mogelijk dat een patiënt urosepsis ontwikkelt zonder symptomen van een urineweginfectie te identificeren of behandeling te zoeken.
UTI-symptomen
De tekenen en symptomen van een urineweginfectie kunnen van persoon tot persoon verschillen. Sommige mensen kunnen koorts hebben, terwijl anderen zich normaal voelen, maar merken dat het uiterlijk van hun urine is veranderd. De meest voorkomende tekenen en symptomen van een urineweginfectie zijn:
- Branden tijdens het plassen
- Bekkenpijn of druk
- Urine met een sterke geur
- Frequente aandrang om te plassen
- Verkleurde urine
Risicofactoren voor Urosepsis
- Chirurgische patiënten
- Verzwakt immuunsysteem
- Ontvangers van niertransplantaties
- Chronische ziekte
- Recente diagnose van UTI
- Geschiedenis van terugkerende UTI
- Geschiedenis van urosepsis
- Urinewegaandoeningen
- Ouderen
- Diabetes
- Frequente katheterisatie
- Recente katheterisatie
- Onvermogen om de blaas volledig te ledigen
- Verblijfskatheter (langdurig)
Waarom Urosepsis vaker voorkomt na een operatie
Er zijn meerdere redenen waarom urosepsis vaker voorkomt bij chirurgische patiënten. Veel patiënten hebben een urinekatheter op zijn plaats tijdens de operatie, en deze kan uren of dagen na de operatie op zijn plaats blijven De plaatsing van de katheter gebeurt met behulp van een steriele techniek. Als de katheter op zijn plaats zit, neemt het risico op infectie echter nog steeds toe, aangezien het een vreemd lichaam is.
Voor andere operatiepatiënten is dit het type operatie dat het risico op infectie verhoogt. Een operatie die in of nabij de urinewegen plaatsvindt, verhoogt het risico op een volgende urineweginfectie. Het is bekend dat operaties zoals niertransplantaties, prostaatoperaties en blaasoperaties het risico op urosepsis verhogen.
Behandeling
Als de patiënt een urinekatheter heeft, wordt de katheter meestal verwijderd en een nieuwe geplaatst. De katheter die wordt verwijderd, kan naar het laboratorium worden gestuurd in een poging de bron van de infectie te achterhalen.
In alle gevallen is antibioticatherapie nodig om de infectie te behandelen.Een bloedkweek en gevoeligheid wordt meestal gedaan om het beste antibioticum voor het individu te bepalen. De meeste patiënten zien een opmerkelijke verbetering van hun toestand binnen 72 uur na antibioticatherapie.
Om de bron van de infectie te achterhalen, kan de urosepsispatiënt een echografie, endoscopie, CT-scan of MRI ondergaan.
De behandeling van urosepsis is grotendeels afhankelijk van de ernst van de ziekte. Sommige patiënten met een relatief kleine casus kunnen thuis effectief met antibiotica worden behandeld. Andere patiënten met sepsis kunnen overgaan op septische shock.Voor die patiënten kan opname op de Intensive Care, IV-antibiotica en aanzienlijke levensondersteuning, inclusief beademing, nodig zijn, samen met medicatie om de bloeddruk op peil te houden.