Inhoud
- Oorzaken
- symptomen
- Examens en Tests
- Behandeling
- Outlook (Prognose)
- Mogelijke complicaties
- Wanneer moet u contact opnemen met een medische professional
- Alternatieve namen
- Referenties
- Evaluatie Datum 5/20/2018
Fonologische stoornis is een type spraakstoornis. Spraakgeluidstoornissen zijn het onvermogen om de geluiden van woorden correct te vormen. Spraakgeluidstoornissen omvatten ook articulatie-stoornis, disfluentie en stemaandoeningen.
Kinderen met fonologische stoornis gebruiken sommige of alle spraakklanken niet om woorden te vormen zoals verwacht voor een kind van hun leeftijd.
Oorzaken
Deze aandoening komt vaker voor bij jongens.
De oorzaak van fonologische aandoeningen bij kinderen is vaak onbekend. Naaste familieleden hebben mogelijk spraak- en taalproblemen gehad.
symptomen
In een kind dat normale spraakpatronen ontwikkelt:
- Op de leeftijd van 3 moet minstens een helft van wat een kind zegt door een vreemde worden begrepen.
- Het kind zou de meeste geluiden correct moeten maken op de leeftijd van 4 of 5, behalve enkele geluiden zoals l, s, r, v, z, ch, sh, en th.
- Hardere geluiden zijn misschien niet helemaal correct tot de leeftijd van 7 of 8.
Het is normaal dat jonge kinderen spraakfouten maken naarmate hun taal zich ontwikkelt.
Kinderen met een fonologische stoornis blijven gebruik maken van onjuiste spraakpatronen die ouder zijn dan ze hadden moeten gebruiken.
Onjuiste spraakregels of patronen omvatten het laten vallen van het eerste of laatste geluid van elk woord of het vervangen van bepaalde geluiden door anderen.
Kinderen kunnen een geluid weglaten, ook al kunnen ze hetzelfde geluid uitspreken als het met andere woorden of in onzinnige lettergrepen voorkomt. Een kind dat bijvoorbeeld de laatste medeklinkers laat vallen, zegt misschien 'boe' voor 'boek' en 'pi' voor 'varken', maar heeft misschien geen problemen met woorden als 'sleutel' of 'gaan'.
Deze fouten kunnen het moeilijk maken voor andere mensen om het kind te begrijpen. Alleen familieleden kunnen mogelijk een kind begrijpen met een ernstiger fonologische spraakstoornis.
Examens en Tests
Een patholoog in de spraaktaal kan een diagnose stellen van een fonologische aandoening. Ze kunnen het kind vragen om bepaalde woorden te zeggen en vervolgens een test gebruiken zoals de Arizona-4 (Arizona Articulation and Phonology Scale, 4th revisie).
Kinderen moeten worden onderzocht om aandoeningen die geen verband houden met fonologische aandoeningen uit te sluiten. Waaronder:
- Cognitieve problemen (zoals een verstandelijke beperking)
- Slechthorendheid
- Neurologische aandoeningen (zoals cerebrale parese)
- Lichamelijke problemen (zoals gespleten gehemelte)
De zorgverlener moet vragen stellen, bijvoorbeeld of er meer dan één taal of een bepaald dialect thuis gesproken wordt.
Behandeling
Mildere vormen van deze stoornis kunnen vanzelf verdwijnen als ze rond de leeftijd van 6 zijn.
Logopedie kan helpen bij ernstigere symptomen of spraakproblemen die niet beter worden. Therapie kan het kind helpen het geluid te creëren. Een therapeut kan bijvoorbeeld laten zien waar de tong moet worden geplaatst of hoe hij de lippen moet vormen bij het maken van een geluid.
Outlook (Prognose)
De uitkomst hangt af van de leeftijd waarop de aandoening is begonnen en van hoe ernstig deze is. Veel kinderen zullen bijna normale spraak ontwikkelen.
Mogelijke complicaties
In ernstige gevallen kan het zijn dat het kind moeite heeft om begrepen te worden, zelfs door familieleden. In mildere vormen kan het zijn dat het kind moeite heeft om begrepen te worden door mensen buiten het gezin. Sociale en academische problemen (lees- of schrijfproblemen) kunnen daardoor optreden.
Wanneer moet u contact opnemen met een medische professional
Bel uw provider als uw kind:
- Nog steeds moeilijk te begrijpen op de leeftijd van 4
- Nog steeds niet in staat om bepaalde geluiden te maken op de leeftijd van 6
- Op 7-jarige leeftijd bepaalde geluiden weglaten, veranderen of vervangen
- Spraakproblemen hebben die schaamte veroorzaken
Alternatieve namen
Ontwikkelings fonologische stoornis; Spraakgeluidsstoornis; Spraakaandoening - fonetisch
Referenties
Kelly DP, Natale MJ. Neurologische functie en disfunctie bij het kind op schoolgaande leeftijd. In: Kliegman RM, Stanton BF, St. Geme JW, Schor NF, eds. Nelson Textbook of Pediatrics. 20ste ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2016: hoofdstuk 32.
Simms MD. Taalontwikkeling en communicatiestoornissen. In: Kliegman RM, Stanton BF, St. Geme JW, Schor NF, eds. Nelson Textbook of Pediatrics. 20ste ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2016: hoofdstuk 35.
Trauner DA, Nass RD. Ontwikkelings taalstoornissen. In: Swaiman KF, Ashwal S, Ferriero DM, et al, eds. Swaiman's Pediatric Neurology: Principles and Practice. 6e ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2017: hoofdstuk 53.
Evaluatie Datum 5/20/2018
Bijgewerkt door Neil K. Kaneshiro, MD, MHA, Clinical Professor of Pediatrics, University of Washington School of Medicine, Seattle, WA. Ook beoordeeld door David Zieve, MD, MHA, medisch directeur, Brenda Conaway, Editorial Director en de A.D.A.M. Redactie.