Fontanellen - uitpuilend

Posted on
Schrijver: Laura McKinney
Datum Van Creatie: 5 April 2021
Updatedatum: 19 November 2024
Anonim
Fontanellen - uitpuilend - Encyclopedie
Fontanellen - uitpuilend - Encyclopedie

Inhoud

Een uitpuilende fontanel is een naar buiten gebogen vorm van de zachte plek van een kind (fontanelle).


overwegingen

De schedel bestaat uit veel botten, 8 in de schedel zelf en 14 in het gezicht. Ze vormen samen een solide, benige holte die de hersenen beschermt en ondersteunt. De gebieden waar de botten samenkomen worden de hechtingen genoemd.

De botten zijn bij de geboorte niet stevig met elkaar verbonden. Hierdoor kan het hoofd van vorm veranderen om het door het geboortekanaal te helpen. Aan de hechtingen worden mineralen toegevoegd die na verloop van tijd worden toegevoegd en hard worden, waarbij de schedelbotten stevig met elkaar worden verbonden.

Bij een baby vormt de ruimte waar 2 hechtingen samenkomen een met membranen bedekte "zachte plek", een fontanel genaamd (fontanel). De fontanellen zorgen voor groei van de hersenen en de schedel tijdens het eerste jaar van een baby.

Er zijn normaal gesproken meerdere fontanellen op de schedel van een pasgeborene. Ze bevinden zich voornamelijk aan de bovenkant, achterkant en zijkanten van het hoofd. Net als de hechtingen verharden fontanellen na verloop van tijd en worden ze gesloten, stevige botachtige gebieden.


  • De fontanel in de achterkant van het hoofd (posterieure fontanel) sluit meestal tegen de tijd dat een baby 1 tot 2 maanden oud is.
  • De fontanel aan de bovenkant van het hoofd (voorste fontanel) sluit meestal tussen 7 en 19 maanden.

De fontanellen moeten stevig aanvoelen en heel licht naar binnen gebogen zijn. Een gespannen of uitpuilende fontanel treedt op wanneer vloeistof in de hersenen wordt opgebouwd of de hersenen zwellen, waardoor de druk in de schedel toeneemt.

Wanneer de baby huilt, ligt of braakt, kunnen de fontanellen eruit zien alsof ze uitpuilen. Ze zouden echter weer normaal moeten worden wanneer de baby kalm, met de kop omhoog staat.

Oorzaken

Redenen waarom een ​​kind uitpuilende fontanellen kan hebben zijn:

  • Encefalitis. Zwelling (ontsteking) van de hersenen, meestal als gevolg van infecties.
  • Waterhoofd. Een opeenhoping van vocht in de schedel.
  • Verhoogde intracraniale druk.
  • Meningitis. Infectie van de membranen die de hersenen bedekken.

Thuiszorg

Als de fontanelle terugkeert naar zijn normale uiterlijk als het kind kalm en oplettend is, is het geen echt uitpuilende fontanelle.


Wanneer moet u contact opnemen met een medische professional

Directe spoedeisende zorg is nodig voor elke baby die een werkelijk uitpuilende fontanel heeft, vooral als deze optreedt samen met koorts of overmatige slaperigheid.

Wat te verwachten bij uw kantoorbezoek

De aanbieder voert een lichamelijk onderzoek uit en stelt vragen over de medische geschiedenis van het kind, zoals:

  • Keert de "zachte plek" terug naar het normale uiterlijk wanneer het kind kalm of met het hoofd omhoog staat?
  • Stuit het de hele tijd op of komt het en gaat het?
  • Wanneer heb je dit voor het eerst opgemerkt?
  • Welke fontanellen bolling (bovenkant van het hoofd, achterkant van het hoofd, of andere)?
  • Zijn alle fontanellen uitpuilend?
  • Welke andere symptomen zijn aanwezig (zoals koorts, prikkelbaarheid of lethargie)?

Diagnostische tests die kunnen worden uitgevoerd zijn:

  • CT-scan van het hoofd
  • MRI-scan van het hoofd
  • Spinal tap (lumbale punctie)

Alternatieve namen

Zachte plek - uitpuilend; Uitpuilende fontanellen

Afbeeldingen


  • Schedel van een pasgeborene

  • Uitpuilende fontanellen

Referenties

Carlo WA. De pasgeboren baby. In: Kliegman RM, Stanton BF, St. Geme JW, Schor NF, eds. Nelson Textbook of Pediatrics. 20ste ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2016: hoofdstuk 94.

Rosenberg GA. Hersenenoedeem en aandoeningen van de circulatie van hersenvocht. In: Daroff RB, Jankovic J, Mazziotta JC, Pomeroy SL, eds. Bradley's Neurology in Clinical Practice. 7e ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2016: hoofdstuk 88.

Beoordeling Datum 16-02-2017

Bijgewerkt door: Neil K. Kaneshiro, MD, MHA, Clinical Assistant Professor of Pediatrics, University of Washington School of Medicine, Seattle, WA. Ook beoordeeld door David Zieve, MD, MHA, medisch directeur, Brenda Conaway, Editorial Director en de A.D.A.M. Redactie.