Inhoud
- Wat is hyperparathyreoïdie?
- Wat zijn de risicofactoren voor hyperparathyreoïdie?
- Wat zijn de symptomen van hyperparathyreoïdie?
- Hyperparathyreoïdie Diagnose
- Behandeling van hyperparathyreoïdie
Wat is hyperparathyreoïdie?
Hyperparathyreoïdie ontstaat door te veel activiteit in een of meer bijschildklieren, de structuren ter grootte van een rijstkorrel nabij de schildklier in uw nek. De bijschildklieren creëren bijschildklierhormoon (PTH), dat de calciumspiegels in de bloedbaan verhoogt wanneer nodig zijn. Er wordt te veel PTH geproduceerd uit:
Primaire hyperparathyreoïdie, die gewoonlijk verband houdt met een vergroting (hyperplasie) van een bijschildklier, een goedaardige (niet-kankerachtige) groei (adenoom) of (in zeldzame gevallen) een kwaadaardige (kankerachtige) tumor. De redenen voor de uitbreiding zijn meestal onbepaald, maar kunnen erfelijk zijn.
Secundaire hyperparathyreoïdie, wanneer bepaalde medische aandoeningen de calciumspiegels en een verwant mineraal, fosfaat, vertekenen. Dat zet de bijschildklieren ertoe aan om te compenseren en wordt veroorzaakt door problemen als een vitamine D- of calciumtekort, of door nierfalen.
De extra PTH zorgt ervoor dat calcium uit de botten vrijkomt, wat kan leiden tot hoge niveaus van het mineraal in het bloed (hypercalciëmie) en problemen zoals:
Osteoporose: een verzwakking van de botten waardoor ze vatbaarder kunnen worden voor breuken
Osteopenie: een aandoening die vaak voorafgaat aan osteoporose
Nierstenen: harde afzettingen die het gevolg zijn van overtollig calcium dat in de urine terechtkomt en wordt gefilterd door de nieren
Hart- en vaatziekten: onderzoek suggereert dat hoge calciumspiegels geassocieerd zijn met hoge bloeddruk (hypertensie) en sommige soorten hartaandoeningen
Wat zijn de risicofactoren voor hyperparathyreoïdie?
Hyperparathyreoïdie komt voornamelijk voor bij patiënten ouder dan 60 jaar, maar kan zich ook ontwikkelen bij jongere volwassenen. Risicofactoren zijn onder meer:
Geslacht: vrouwen hebben meer kans om de aandoening te krijgen dan mannen.
Stralingstherapie: Behandeling voor andere nekkankers kan de bijschildklieren aantasten.
Voedingstekorten: Ernstige, aanhoudende vitamine D- of calciumtekorten kunnen hyperparathyreoïdie veroorzaken.
Gebruik van lithium: lithium, een geneesmiddel dat wordt gebruikt om een bipolaire stoornis te behandelen, kan de calciumspiegels beïnvloeden.
Wat zijn de symptomen van hyperparathyreoïdie?
Milde hyperparathyreoïdie veroorzaakt mogelijk geen symptomen en wordt soms gediagnosticeerd in bloedonderzoek voordat er problemen worden opgemerkt. Andere patiënten kunnen last krijgen van:
Bot- of gewrichtspijn
Depressie
Vergeetachtigheid
Vermoeidheid
Nierstenen
Breekbare botten in de ledematen en wervelkolom
Overmatige urine
Misselijkheid en verlies van eetlust
Andere medische aandoeningen kunnen de symptomen echter veroorzaken, dus raadpleeg altijd uw arts.
Hyperparathyreoïdie Diagnose
Hyperparathyreoïdie wordt meestal gediagnosticeerd met routinematige bloedonderzoeken die de niveaus van bijschildklierhormoon (PTH), calcium en verwante mineralen meten. Andere mogelijke tests en scans zijn:
Urinetests: het analyseren van de urine gedurende een periode van 24 uur kan bepalen hoeveel calcium het lichaam uitscheidt.
Botdichtheidstest: als u naar de botten kijkt, wordt botverlies of verzwakking gedetecteerd.
Röntgen-, echografie- en computertomografiescan (CT- of CAT-scan): Scans kunnen blokkades identificeren die worden veroorzaakt door overtollig calcium en eventuele botbreuken.
Behandeling van hyperparathyreoïdie
Behandelingen voor hyperparathyreoïdie zijn afhankelijk van:
De vermoedelijke oorzaak
De ernst van uw symptomen
Jouw voorkeuren
Patiënten met een matig verhoogd calciumgehalte en zonder symptomen kunnen ervoor kiezen om interventies uit te stellen en ons in plaats daarvan te bezoeken voor regelmatige controles en zorgvuldige monitoring, een benadering die 'waakzaam wachten' wordt genoemd. Uw arts kan ook voorzorgsmaatregelen aanbevelen, zoals:
Medicatie nemen (als de hyperparathyreoïdie het gevolg is van nierproblemen)
Meer vocht drinken om nierstenen te voorkomen
Oefenen
Extra vitamine D of calcium krijgen
Sommige patiënten met nierfalen hebben mogelijk dialyse of een transplantatie nodig. Voor ernstigere gevallen van primaire hyperparathyreoïdie kan uw arts aanbevelen om overactieve klieren en eventuele aanwezige tumoren operatief te verwijderen.
Voor de operatie kan uw arts besluiten om de problematische klier te lokaliseren met:
Sestamibi-scan: injectie van een speciale radioactieve stof voor absorptie door de overactieve klier en vervolgens een computertomografie (CT of CAT) -scan om deze te lokaliseren
Echografie