Inhoud
- Doelen van tandheelkundige gezondheid bij HIV
- Hoe veilig zijn tandheelkundige ingrepen?
- Uw gebit gezond houden
Voor sommigen blijven er ook zorgen over de veiligheid van tandheelkundige ingrepen bij het verspreiden of oplopen van hiv. Zijn deze zorgen reëel en moet u iets doen om infectie te voorkomen?
Doelen van tandheelkundige gezondheid bij HIV
Te veel mensen beschouwen hun gebit als vanzelfsprekend totdat ze kiespijn of een pijnlijke plek krijgen die hun dagelijkse leven verstoort. Hoewel dit geldt voor mensen in het algemeen, lopen personen met een verzwakt immuunsysteem een bijzonder risico. Zweren, tandvleesaandoeningen en tandbederf zijn allemaal aandoeningen die ernstige ziekten kunnen veroorzaken als ze zich vanuit de mond verspreiden en zich door het hele lichaam verspreiden.
Omgekeerd zijn mondziekten vaak de eerste tekenen van een ernstiger HIV-gerelateerde infectie en dienen ze vaak als een voorspeller van voortschrijdende ziekte. Enkele van de meest voorkomende orale infecties zijn:
- Candidiasis (spruw), wat vaak het eerste teken is van een HIV-infectie, evenals een infectie in een later stadium die kan worden geclassificeerd als een AIDS-definiërende aandoening wanneer deze zich door het hele lichaam verspreidt.
- Herpes simplex (HSV), dat veel voorkomt bij zowel hiv-geïnfecteerde als niet-geïnfecteerde mensen, maar ook kan worden geclassificeerd als een AID-definiërende aandoening als het langer dan een maand aanhoudt of aanwezig is in de longen, bronchiën of slokdarm.
- Orale harige leukoplakie (OHL), die voorspellend kan zijn voor voortschrijdende ziekte bij mensen met onbehandelde HIV-infectie.
- Bacteriële parodontale aandoeningen, waarvan sommige (zoals necrotiserende ulceratieve parodontitis) worden geassocieerd met een voortschrijdend immuunsysteem.
Door problemen met de mondgezondheid vroegtijdig te identificeren, kan behandeling worden uitgevoerd voordat de problemen zich ontwikkelen tot andere, meer ernstige complicaties.
Hoe veilig zijn tandheelkundige ingrepen?
Tandheelkunde werd vroeg in de aids-epidemie gedemoniseerd toen werd gesuggereerd dat het virus via besmette tandheelkundige apparatuur kon worden verspreid. Dergelijke claims werden in januari 1990 bij het publiek ingediend toen een vrouw uit Pennsylvania, Kimberly Bergalis genaamd, beweerde besmet te zijn met HIV nadat ze in december 1987 twee kiezen had laten verwijderen door tandarts Dr. David Acer.
De zaak blijft op zijn best controversieel, met vroege onderzoeken die enige genetische overeenkomsten laten zien in de virussen van vijf voormalige Acer-patiënten die ook hiv hadden. Er blijven echter twijfels bestaan, aangezien de tijd tussen de vermeende blootstelling en de ontwikkeling van aids ongelooflijk kort was (minder dan één procent van de mensen ging in deze periode door met aids). Bovendien heeft Bergalis geen melding gemaakt van seksueel overdraagbare aandoeningen die ze had voorafgaand aan de indiening van haar claims.
Evenzo werd in 2013 de in Tulsa gevestigde tandarts Scott Harrington beschuldigd van niet-steriele praktijken waarvan sommigen vreesden dat wel 7.000 van zijn patiënten het risico liepen op hiv en hepatitis. De daaropvolgende vuurstorm in de media deed de vrees voor het risico van hiv in tandartspraktijken weer oplaaien, die alleen ontstoken was toen sommige rapporten suggereerden dat 89 van de patiënten van Harrington hepatitis C hadden opgelopen, vijf hadden hepatitis B opgelopen en vier positief testten op hiv.
Genetisch testen van patiëntenmonsters bevestigde zelfs dat er slechts één geval van overdracht van het hepatitis C-virus van patiënt op patiënt had plaatsgevonden als gevolg van de onsmakelijke praktijken van Harrington. (Hepatitis C is een besmettelijke, door het bloed overgedragen infectie die voornamelijk wordt geassocieerd met gedeelde naaldblootstelling.)
Hoewel dit niet suggereert dat er geen risico is op HIV-overdracht, worden tandheelkundige ingrepen over het algemeen als een laag tot verwaarloosbaar risico beschouwd. De kans dat een kaakchirurg wordt besmet door een hiv-positieve patiënt is zelfs groter dan andersom.
In sommige staten zijn er zelfs wetten die patiënten strafbaar stellen die hun hiv-status niet bekendmaken. Hoewel dergelijke wetten als verouderd worden beschouwd, benadrukken ze wel hoe zowel patiënten als artsen het infectierisico kunnen verminderen, waaronder:
- Iemand die denkt dat hij is blootgesteld aan hiv als gevolg van bloeduitwisseling tijdens een orale procedure, kan ervoor kiezen om hiv-pre-expositie-profylaxe (PEP) te nemen, een 28-daagse kuur met antiretrovirale geneesmiddelen die de kans op infectie kunnen verkleinen. Er zijn ook PEP-procedures voor gezondheidswerkers.
- Hiv-positieve mensen kunnen hun besmettelijkheid verminderen door het virus volledig te onderdrukken met behulp van antiretrovirale combinatietherapie.
- Wegwerpbare tandheelkundige hulpstukken en strikte naleving van sterilisatiemethoden kunnen het risico verder verminderen.
Uw gebit gezond houden
Regelmatige bezoeken aan de tandarts zijn een belangrijk onderdeel van het behouden van een optimale tandgezondheid. Maar zelfs als u zich geen regelmatige tandartsbezoeken kunt veroorloven, zijn er dingen die u thuis kunt doen om een gezond gebit te behouden, waaronder:
- Poets minstens twee keer per dag regelmatig en goed met een handmatige of elektrische tandenborstel. Zorg ervoor dat de haren van uw tandenborstel zacht zijn om trauma aan het tandvlees te voorkomen. En vergeet niet om ook je tong zachtjes te borstelen.
- Regelmatig en correct flossen verwijdert tandplak dat zich tussen de tanden ophoopt en voorkomt de ontwikkeling van ontstoken tandvlees, gaatjes en zweren.
- Antimicrobiële mondspoelingen kunnen extra bescherming bieden tegen bacteriën en bacteriële infecties. Het is echter belangrijk op te merken dat mondspoelingen niet in de plaats komen van poetsen en flossen, maar eerder een algemene goede mondhygiëne ondersteunen.