Hoe een hersenletsel ruimtelijke vermogens beïnvloedt

Posted on
Schrijver: Joan Hall
Datum Van Creatie: 2 Januari 2021
Updatedatum: 22 November 2024
Anonim
Hoe een hersenletsel ruimtelijke vermogens beïnvloedt - Geneesmiddel
Hoe een hersenletsel ruimtelijke vermogens beïnvloedt - Geneesmiddel

Inhoud

Een beperking van ruimtelijke vermogens is het verminderde vermogen om driedimensionale ruimte te waarderen en het gebruik van het eigen lichaam of fysieke objecten te coördineren. Vaak omschreven als ideomotorische apraxie, dit is een van de handicaps die kunnen optreden als gevolg van een beroerte die de pariëtale kwab van de hersenen aantast.

Ideomotorische apraxie is een van de meest uitdagende neurologische aandoeningen om te overwinnen. Het beïnvloedt het vermogen om eenvoudige motorische taken uit te voeren, maar houdt geen verband met zwakte of verlies van gevoel. In feite is ideomotorische apraxie een complexer probleem dat voortkomt uit een verminderd vermogen om ruimtelijk bewustzijn en coördinatie van beweging te integreren.

Symptomen

Ideomotorische apraxie, ook wel vrijwillig-automatische dissociatie genoemd, wordt gekenmerkt door het onvermogen om ondanks normale kracht een verscheidenheid aan taakgerichte fysieke bewegingen uit te voeren.

Mensen met ideomotorische apraxie kunnen frustratie, depressie vertonen of het gewoon opgeven om eenvoudige taken uit te voeren. U herkent het misschien niet meteen, aangezien de meeste gezinnen aanvankelijk aannemen dat het wordt veroorzaakt door een tekort aan motorische kracht of coördinatie.


De meest voorkomende symptomen zijn:

  • Onvermogen om fysieke bewegingen te maken wanneer daarom wordt gevraagd
  • Onvermogen om een ​​fysiek gebaar te imiteren, zoals zwaaien
  • Onvermogen om een ​​object vast te houden zoals het bedoeld is
  • Het ene object voor het andere verwarren en de objecten verkeerd gebruiken

Deze problemen worden meestal voor het eerst opgemerkt in de context van routinematige zelfzorg, zoals tanden poetsen, knopen dichtknopen of scheren. Handelingen zoals het gebruik van een hamer of uitzwaaien kunnen onhandig en verwarrend worden voor iemand die lijdt aan ideomotorische apraxie.

Zelfs wanneer een overlevende van een beroerte opnieuw probeert te leren hoe hij een voorwerp moet gebruiken of een vaardige taak moet uitvoeren, is het niet gemakkelijk om eenvoudige bewegingen na te bootsen, zoals haar borstelen of eten met een mes en een vork. Dit maakt revalidatie en therapie een uitdaging. Meer geavanceerde fysieke vaardigheden, zoals herstellen of koken, kunnen bijna onmogelijk zijn om uit te voeren.

Bijbehorende symptomen zijn onder meer hemiagnosie, waarbij één kant van het lichaam wordt genegeerd, en visuele veranderingen.


Complicaties

Mensen die te maken hebben met apraxie zijn vaak niet in staat om zelfstandig te leven vanwege problemen met het dagelijks functioneren.

Mogelijke complicaties van ideomotorische apraxie zijn onder meer:

  • Lichamelijk letsel
  • Sociale onthouding
  • Verlaagd gevoel van eigenwaarde
  • Depressie, apathie, verminderde voedselopname
  • Frustratie

Oorzaken

Een beroerte van de pariëtale kwab is het meest de meest voorkomende oorzaak van ideomotorische apraxie, maar het kan worden veroorzaakt door alles wat de pariëtale kwab beschadigt, zoals een tumor, een abces of een traumatisch letsel.

De pariëtale kwab

De rechter- en linkerkant van de hersenen functioneren vaak als spiegelbeelden van elkaar, waarbij ze dezelfde functies besturen, maar aan weerszijden van het lichaam. De pariëtale kwab is een uniek gebied van de hersenen omdat de linker- en rechterkant verschillende functies aansturen, wat van invloed is op het resultaat van een beroerte.

Voor de meeste mensen die rechtshandig zijn, controleert de rechterkant van de hersenen de ruimtelijke vaardigheden, terwijl de linkerkant de taal controleert. Het tegenovergestelde geldt voor ongeveer 50 procent van de linkshandige mensen. Een beroerte naar rechts heeft veel meer kans op aantasting van de ruimtelijke vaardigheden dan een beroerte naar links.


Diagnose

De diagnose van ideomotorische apraxie omvat een grondig neurologisch onderzoek, waaronder evaluatie van taal, cognitie (denkvaardigheden) en motorische kracht, evenals het testen van specifieke vaardigheden zoals woorden lezen, schrijven, een klok lezen of beschrijven wat er in een foto.

Uw arts kan enkele diagnostische tests bestellen om te helpen bij de diagnose. Deze tests kunnen een van de volgende omvatten:

  • CT-scan van de hersenen
  • MRI-scan van de hersenen
  • Elektro-encefalogram (EEG)
  • Lumbaalpunctie (een test die de gezondheid van ruggenmergvloeistof evalueert)

Deze medische tests kunnen helpen bij het identificeren van een specifiek probleem in de hersenen dat verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de symptomen zoals een beroerte, een hersentumor of een infectie.

Medisch management

De behandeling van ideomotorische apraxie omvat fysiotherapie, logopedie en ergotherapie. Het resultaat van de behandeling hangt grotendeels af van de onderliggende oorzaak van de ideomotorische apraxie en de ernst van het hersenletsel aan de pariëtale kwab en de omliggende gebieden.

Veel aandoeningen, zoals beroerte en hoofdtrauma, kunnen in de loop van de tijd verbeteren. Andere aandoeningen, zoals een hersentumor of een infectie, kunnen verbeteren na medische of chirurgische behandeling. Andere oorzaken van ideomotorische apraxie, zoals de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie, hebben de neiging na verloop van tijd erger te worden.

Een woord van Verywell

Problemen met ruimtelijke functie en ruimtelijk inzicht vormen een bijzondere uitdaging als het gaat om zelfstandig wonen. Mensen met ideomotorische apraxie weten vaak niet dat ze een handicap hebben. Als u een verzorger bent van een persoon met ideomotorische apraxie, zorg dan dat u ondersteuning en middelen zoekt tijdens het herstel en het dagelijkse leven.