Inhoud
Interstitiële nefritis is een ziekte-entiteit die wordt gekenmerkt door een ontstekingsproces waarbij het nierweefsel betrokken is, wat kan leiden tot een afname van de nierfunctie en zelfs tot volledig nierfalen. Een eenvoudige manier om naar interstitiële nefritis te kijken, is door het te beschouwen als een allergische reactie die zich in de nier bevindt (hoewel dat een overdreven vereenvoudiging is).Tekenen en symptomen
Interstitiële nefritis wordt doorgaans onderverdeeld in twee categorieën, afhankelijk van de snelheid van optreden en de snelheid van achteruitgang van de nierfunctie. Deze twee categorieën zijn:
- Acute interstitiële nefritis (AIN), wat meestal een plotselinge en meestal kortere aanhoudende achteruitgang van de nierfunctie is.
- Chronische interstitiële nefritis (CIN) wat een veel meer een chronisch, langdurig ziekteproces is.
Typische symptomen en tekenen, die meestal indrukwekkender zijn bij acute interstitiële nefritis, zijn onder meer:
- Koorts
- Huiduitslag
- Pijn in de flanken
- Verhoogd aantal van een bepaald soort witte bloedcel (eosinofielen genoemd)
- Verhoogd creatininegehalte in het bloed, een marker waarvan het niveau vaak wordt getest om uw nierfunctie te beoordelen
- Aanwezigheid van verhoogde eosinofielen in de urine
- Aanwezigheid van rode bloedcellen in de urine (de hoeveelheid kan klein genoeg zijn om niet met het blote oog te kunnen zien)
- Verhoog het morsen van eiwitten in de urine. Dit wordt "proteïnurie" genoemd en wordt beschouwd als een niet-specifieke bevinding van nierbeschadiging.
Hoewel de bovengenoemde symptomen en tekenen worden beschouwd als "klassieke symptomen uit het leerboek", kunnen ze niet altijd bij alle patiënten worden gezien.
Oorzaken
Zoals hierboven beschreven, lijkt interstitiële nefritis bijna op een ontstekingsreactie of allergische reactie in de nier, en wordt deze meestal veroorzaakt door bepaalde opruiende factoren. De agent provocateur gedraagt zich als een ‘allergeen’ dat de allergische reactie veroorzaakt. Drugs zijn een veel voorkomende reden, maar andere entiteiten zijn ook mogelijk. Hier is een overzicht van enkele veelvoorkomende boosdoeners:
- Medicijnen:Deze omvatten antibiotica zoals penicillines, chinolonen (bijv. Ciprofloxacine), veel voorkomende vrij verkrijgbare pijnstillers zoals NSAID's, zure refluxmedicijnen (ook wel protonpompremmers genoemd), plaspillen / diuretica, enz. Waarom iemand zou reageren op een bepaalde medicatie, terwijl andere het prima doen, wordt niet volledig begrepen, maar houdt verband met de manier waarop ons immuunsysteem reageert op een bepaalde opruiende factor. Dit is net zoals niet iedereen per se vatbaar is voor allergie van bijvoorbeeld pinda's.
- Infecties: Het is bekend dat infecties interstitiële nefritis veroorzaken. Theoretisch zou elk infectieus agens een opruiende factor kunnen zijn, maar voorbeelden zijn onder meer bacteriën zoals streptokokken, virussen zoals het Epstein-Barr-virus, leptospira en parasieten.
- Auto-immuunziekten:Een andere veel voorkomende entiteit waarvan bekend is dat deze verband houdt met acute interstitiële nefritis. Deze omvatten bekende auto-immuunziekten zoals lupus of systemische lupus erythematosus (SLE), het syndroom van Sjögren, enz.
- TINU (tubulo-interstitiële nefritis met uveïtis) syndroom - ditis een specifieke entiteit waarvan de pathogenese niet bekend is. Medicijnen, infectieuze agentia zoals chlamydia, en een bepaald Chinees kruid met de naam "Goreisan", werden allemaal als mogelijke verdachten beschouwd. De getroffen patiënt zal pijn in de flank, bloed of eiwit in de urine melden en er zal worden opgemerkt dat de nierfunctie verslechtert. Uveïtis, een ontsteking van bepaalde weefsels in het oog, zal zich uiten als oogpijn of roodheid.
Diagnose
Een arts kan mogelijk een diagnose van mogelijke interstitiële nefritis stellen op basis van alleen de klinische symptomen en tekenen. Zoals hierboven opgemerkt, zijn echter niet alle symptomen of tekenen noodzakelijkerwijs bij alle patiënten aanwezig. In gevallen van door geneesmiddelen geïnduceerde interstitiële nefritis, zal de getroffen patiënt doorgaans komen met een geschiedenis dat hij recentelijk met de dadermedicatie is begonnen en een vergelijking van "voor en na" nierbloedtestresultaten zou een mogelijke diagnostische aanwijzing kunnen zijn.
In gevallen waarin een diagnose niet gemakkelijk kan worden gesteld of als de nierfunctie ernstig verminderd is, kan een nierbiopsie nodig zijn. Dit is een invasieve test waarbij een klein stukje nierweefsel moet worden afgenomen en onder een microscoop moet worden bestudeerd.
Behandeling
Zodra een definitieve diagnose van interstitiële nefritis is gesteld, moet alles in het werk worden gesteld om de opruiende factor te identificeren, zodat de oorzaak van de ontsteking, indien mogelijk, kan worden weggenomen. Bijvoorbeeld, in gevallen van door geneesmiddelen geïnduceerde interstitiële nefritis, zou het stoppen met het beledigende medicijn belangrijk zijn, en de meest logische eerste stap. Als er geen medicatie bij betrokken is, moet een zoektocht naar andere auto-immuun- en infectieuze agentia worden voortgezet.
Bij patiënten met een lichte achteruitgang van de nierfunctie is doorgaans niets meer nodig dan het stoppen van het beledigende middel. Als er echter een significante ontstekingsgerelateerde achteruitgang van de nierfunctie wordt waargenomen, kan een proef met steroïden nuttig zijn (in welk geval een therapie nodig kan zijn voor wel 2-3 maanden). Bij patiënten die niet op steroïden reageren, kan een ander medicijn met de naam mycofenolaat als alternatief worden bekeken.
Een woord van Verywell
Interstitiële nefritis verwijst naar acute of chronische ontsteking die in de nieren wordt veroorzaakt door verschillende middelen zoals medicijnen, infecties of zelfs auto-immuunziekten. Schade aan de nier kan variëren van milde omkeerbare achteruitgang tot volledig nierfalen. Het identificeren van de onderliggende boosdoener die de ontsteking veroorzaakte, is daarom de eerste stap in de behandeling, maar medicijnen zoals steroïden kunnen nodig zijn.