Inhoud
De hersenzenuwen zijn een belangrijke verzameling zenuwen, die allemaal rechtstreeks naar de hersenen reizen in plaats van via het ruggenmerg, zoals de meeste andere zenuwen. Ze worden hersenzenuwen genoemd omdat ze ontstaan en zich in uw schedel of schedel bevinden. De hersenzenuwen hebben verschillende functies die cruciaal zijn voor het dagelijks leven, dus ze zijn een belangrijk aandachtspunt voor zowel artsen als patiënten met aandoeningen van de hersenzenuwfunctie.Tenzij u een medische professional bent, is het meestal niet nodig om alle details over elke individuele zenuw te kennen. Als u echter de hersenzenuwen begrijpt, kunt u de oorzaak van bepaalde problemen die u heeft gehad, ontdekken. Dit kan u begeleiden naar meer informatie en goede medische zorg.
Anatomie van de schedelzenuwen
De hersenzenuwen bevinden zich allemaal aan de onderkant van uw hersenen in uw schedel. Ze komen in paren voor, één aan elke kant van de hersenen, en zijn genummerd in Romeinse cijfers I tot en met XII. Deze worden vaak aangeduid als CN I, CN II, enzovoort. De eerste twee hersenzenuwen, de reukzenuw en de oogzenuw komen voort uit het cerebrum en de overige tien zenuwen zijn afkomstig uit de hersenstam. De zenuwen reizen dan van hun oorsprong naar verschillende lichaamsdelen in uw hoofd, gezicht, mond en - in sommige gevallen - in de periferie van het lichaam.
Sommige professionals herkennen een extracraniale zenuw die de terminale zenuw of hersenzenuw nul wordt genoemd. Deze zenuw is een kleine, vaak microscopisch kleine plexus van zenuwen nabij de reukzenuw. Oorspronkelijk gedacht dat het de functie van reuk ondersteunde, is het nu bekend dat de terminale zenuw de reukbol niet binnendringt en niet functioneert bij het ruiken van dingen. Men denkt eerder dat deze zenuw een rudimentaire anatomische structuur kan zijn en een rol kan spelen bij het reguleren van de seksuele functie.
Functie
Hersenzenuwen functioneren om verschillende soorten informatie van en naar het lichaam door te geven. Sommige zenuwen zijn motorische zenuwen en ze bewegen spieren. Anderen zijn sensorische zenuwen; ze dragen informatie van het lichaam naar de hersenen. Sommige hersenzenuwen zijn een combinatie van motorische en sensorische zenuwen.
Elk paar hersenzenuwen heeft een specifiek doel in uw lichaam en functioneert als een motorische zenuw, sensorische zenuw of beide. Verschillende aandoeningen kunnen de zenuwen aantasten en specifieke tekenen en symptomen kunnen in uw lichaam optreden als gevolg van een verwonding of een probleem met een hersenzenuw.
De reukzenuw (CN I)
De reukzenuw is verantwoordelijk voor het overbrengen van alles wat we ruiken naar de hersenen. Deze zenuw reist van het cerebrum naar de bulbus olfactorius, waar geuren worden geanalyseerd. Verstoringen van deze zenuw kunnen anosmie veroorzaken, een onvermogen om geuren te detecteren. Dit heeft ook een dramatische invloed op ons smaakgevoel.
De oogzenuw (CN II)
De oogzenuw zendt elektrische signalen van het netvlies van je oog naar de hersenen, die deze signalen omzetten in een beeld van wat we in de wereld om ons heen zien. Aandoeningen van de oogzenuw, zoals optische neuritis, kunnen leiden tot visuele stoornissen, dubbel zien en blindheid.
De oculomotorische zenuw (CN III)
De oculomotorische zenuw heeft twee hoofdfuncties. Ten eerste zendt de oculomotorische zenuw signalen uit waardoor de ogen in elke richting kunnen bewegen die niet worden gecontroleerd door andere hersenzenuwen. Ten tweede draagt de oculomotorische zenuw parasympathische vezels naar de iris, waardoor de iris samentrekt als je in fel licht bent. Een laesie in de oculomotorische zenuw kan niet alleen dubbelzien (diplopie) veroorzaken, maar kan ook een "opgeblazen pupil" veroorzaken - een pupil die niet kan samentrekken. Vanwege zijn locatie is de oculomotorische zenuw gevoelig voor beschadiging door verhoogde intracraniale druk, en een opgeblazen pupil kan een teken zijn van ernstige neurologische problemen.
De Trochlear-zenuw (CN IV)
De trochleaire zenuw controleert een spier die de oogbal naar beneden en naar buiten beweegt. Een laesie van deze zenuw kan diplopie veroorzaken, die kan worden verbeterd door het hoofd weg te kantelen van het aangedane oog.
De trigeminuszenuw (CN V)
De trigeminuszenuw is in de eerste plaats een sensorische zenuw, wat betekent dat deze de sensatie van het gezicht naar de hersenen doorgeeft. Bovendien regelt de trigeminuszenuw enkele gezichtsspieren die belangrijk zijn bij het kauwen. Een van de ergste complicaties van problemen met de trigeminuszenuw is trigeminusneuralgie, een extreme vorm van aangezichtspijn. Dit kan worden veroorzaakt door een virus of door mechanische irritatie door wrijving door een bundel bloedvaten nabij de zenuw.
De Abducens-zenuw (CN VI)
Deze zenuw controleert de spier die het oog van de neus af beweegt. Een laesie van de nervus abducens veroorzaakt dubbelzien, waarbij het ene beeld zich direct naast het andere bevindt. Soms kan de nervus abducens aan beide zijden worden beïnvloed in geval van verhoogde intracraniale druk, zoals pseudotumor cerebri.
De gezichtszenuw (CN VII)
De aangezichtszenuw is gecompliceerd. Het controleert niet alleen de meeste spieren van het gezicht; deze zenuw zendt ook smaaksignalen uit vanaf de voorkant van de tong, transporteert parasympathische vezels die de ogen doen tranen en mond kwijlen, en is verantwoordelijk voor een klein beetje sensatie rond het oor. Het helpt ook het gehoor te moduleren door controle van de stapedius-spier. Dit is de reden waarom een ontsteking van de aangezichtszenuw, zoals bij de verlamming van Bell, tot meer problemen kan leiden dan alleen zwakte van het gezicht, hoewel dergelijke zwakte meestal het meest voor de hand liggende symptoom is.
De vestibulocochlear zenuw (CN VIII)
Deze zenuw heeft twee hoofdcomponenten: de cochleaire component geeft akoestische informatie door aan de hersenen zodat we kunnen horen, en het vestibulaire deel zendt signalen uit met betrekking tot balans en beweging.Problemen met de nervus vestibulocochlearis kunnen gehoorverlies of duizeligheid veroorzaken, en vaak beide. Een veelvoorkomend probleem met hersenzenuw VIII is een akoestisch neuroom. Deze goedaardige tumor kan tegen de zenuw drukken, wat leidt tot gehoorverlies of duizeligheid.
De glossopharyngeale zenuw (CN IX)
De glossopharyngeale zenuw heeft een hoop klusjes. Deze zenuw is verantwoordelijk voor de smaak van de achterkant van de tong, het gevoel van een klein deel van het oor en delen van de tong en keel, de innervatie van een spier die belangrijk is voor het slikken (de stylopharyngeus) en de speekselvloed door de oorspeekselklier. Het ontvangt ook belangrijke informatie over de bloeddruk van chemoreceptoren en baroreceptoren in het carotislichaam. Irritatie van de glossofaryngeale zenuw kan leiden tot glossofaryngeale neuralgie, een aandoening waarbij het slikken erg pijnlijk is.
De nervus vagus (CN X)
Deze zenuw controleert de keelholte (om te slikken) en het strottenhoofd (om te spreken), evenals het gevoel van de keelholte, een deel van de hersenvliezen en een klein deel van het oor. Net als de glossofaryngeale zenuw detecteert de nervus vagus smaak (uit de keel) en detecteert hij ook speciale signalen van chemotherapie en baroreceptoren nabij het hart (in de aortaboog). Bovendien geeft de nervus vagus parasympathische vezels door aan het hart, waarvan de signalen de hartslag van het hart kunnen vertragen. Vanwege de relatie met het hart kunnen aandoeningen van de nervus vagus erg gevaarlijk zijn. Aan de andere kant is aangetoond dat stimulatie van de nervus vagus potentieel nuttig is bij een breed scala aan aandoeningen, waaronder epilepsie.
De spinale accessoire zenuw (CN XI)
De spinale accessoire zenuw is minder gecompliceerd dan zijn directe voorgangers. Het heeft maar één hoofdfunctie: de samentrekking van de sternocleidomastoideus en de trapezius veroorzaken om het hoofd of de schouder te helpen bewegen. Aandoeningen van deze zenuw verminderen het vermogen om deze spieren te gebruiken De eenvoudige test voor de werking van de spinale accessoire zenuw is door simpelweg uw schouders op te halen. Als u één schouder niet kunt optillen, kan die wervelkolomzenuw beschadigd zijn.
De hypoglossale zenuw (CN XII)
De hypoglossale zenuw is een motorische zenuw die alle bewegingen van de tong regelt. Moeite met spreken (dysartrie) of het verplaatsen van voedsel in uw mond zijn mogelijke gevolgen van een beschadigde hypoglossale zenuw.
Behandeling van verwondingen aan de schedelzenuw
Als u een probleem heeft of een probleem met een hersenzenuw vermoedt, moet u onmiddellijk uw arts raadplegen. Omdat er zenuwen in de schedel zitten, houdt de behandeling vaak in dat u zich concentreert op het beschermen van uw hersenen en tegelijkertijd helpt om de stoornis met de zenuw te herstellen. Sommige behandelingen voor hersenzenuwproblemen omvatten een operatie. Dit is natuurlijk riskant en moet als laatste redmiddel worden gebruikt. Sommige hersenzenuwproblemen, zoals tumoren, kunnen met succes worden behandeld met bestraling. De gefocusseerde stralingsbundel kan helpen bij het verkleinen of elimineren van een tumor die de hersenzenuw aantast.
Kort gezegd: als u symptomen heeft met beweging of gevoel rond uw hoofd en gezicht, moet u onmiddellijk medische hulp inroepen. Door een vroege diagnose te stellen en de juiste behandeling te starten, kunt u uw kansen op volledig herstel van een hersenzenuwprobleem vergroten.