Inhoud
- Effecten van vermoeidheid op lichamelijke activiteit bij artrose
- Studie van vermoeidheid bij artrose
Effecten van vermoeidheid op lichamelijke activiteit bij artrose
Een onderzoek uit 2012 toonde aan dat vermoeidheid een factor was in verminderde lichamelijke activiteit bij mensen met symptomatische knie- en heupartrose. De coping-strategieën van bewaken, rusten, taak volharding en pacing bleken de effecten van vermoeidheid te matigen. Bewaken omvat schoren, hinken en verstijven. Pacing verwijst naar het opbreken van activiteitstijd door activiteits- en rustperioden af te wisselen. Mensen die pacing gebruikten, deden het vaak omdat ze symptomen hadden in plaats van van plan te zijn hun activiteiten te temperen. Taakpersistentie betekent dat een persoon de activiteit voortzet ondanks het voelen van symptomen.
Een kleine studie bij oudere volwassenen met artrose wees uit dat een periode van gestandaardiseerde fysieke activiteit verhoogde vermoeidheid veroorzaakte op de dag van de activiteit en dat deelnemers hun algehele activiteit voor de rest van de dag verminderden (gemeten met een fitnessmonitor). Interessant is echter dat hun vermoeidheid tijdens de drie dagen na de taak afnam en dat hun activiteitsniveau weer normaal werd, gemeten door het fitnesstoestel.
Een andere kleine studie onder oudere volwassenen wees uit dat mensen met artrose vier keer meer kans hadden op meer vermoeidheid dan mensen zonder de aandoening na een periode van lichamelijke activiteit op hoog niveau.
Studie van vermoeidheid bij artrose
Een studie die in 2008 werd gepubliceerd, onderzocht hoe artrosepatiënten met symptomatische knieartrose of heupartrose vermoeidheid ervoeren. De onderzoekers ontdekten dat de proefpersonen opmerkelijk vermoeid waren, wat een aanzienlijke invloed had op hun leven.
Vermoeidheid werd door de deelnemers aan de studie beschreven als uitputting, moe zijn en tegen een bakstenen muur aanlopen. Deelnemers beschouwden vermoeidheid over het algemeen als iets anders dan slaperigheid, en ze maakten een onderscheid tussen fysieke en mentale vermoeidheid. Hun gemiddelde vermoeidheidsscore was 30,9 op een schaal van 52.
Op de vraag welke factoren vermoeidheid vergroten, antwoordden de deelnemers:
- Artrose pijn
- Pijnstillers
- Veroudering
- Weer
- Slechte slaap
De deelnemers aan het onderzoek zeiden dat de geestelijke gezondheid van invloed was op de vraag of ze zich vermoeid voelden en dat hun stemming op zijn beurt werd beïnvloed door vermoeidheid. Deelnemers zeiden ook dat vermoeidheid hun fysieke functioneren beïnvloedde, inclusief hun vermogen om deel te nemen aan sociale activiteiten en andere gebruikelijke dagelijkse activiteiten (zoals huishoudelijke taken). Als reactie op de vermoeidheidsproblemen zeiden de deelnemers aan de studie dat ze rusten, sporten, activiteiten vermijden of hulp krijgen bij activiteiten. Interessant is dat deelnemers aan de studie onthulden dat ze hun vermoeidheid met niemand anders dan hun partner bespraken.
De onderzoekers adviseerden verder onderzoek om de rol van vermoeidheid bij artrose te onderzoeken en om strategieën te ontwikkelen die de impact van vermoeidheid op het dagelijks leven voor artrosepatiënten tot een minimum zouden beperken. Over het algemeen is het duidelijk dat artrose niet vrijgesteld is van de effecten van vermoeidheid.