Inhoud
Mitralisinsufficiëntie treedt op wanneer de mitralisklep van het hart niet goed sluit, waardoor bloed terug in de hartkamer kan lekken (regurgiteren). Mitralisregurgitatie is niet alleen de meest voorkomende hartklepafwijking, maar het kan ook een van de meest uitdagende zijn om te evalueren en te behandelen.Mitralisregurgitatie begrijpen
De mitralisklep scheidt het linker atrium van het hart van het linker ventrikel. Wanneer het linker atrium samentrekt, gaat de mitralisklep open om bloed in de linker hartkamer toe te laten. Wanneer het linkerventrikel samentrekt, sluit de klep om terugstroming van bloed te voorkomen.
Bij mitralisklepinsufficiëntie zet de lekkende klep extra druk op het hart, wat kan leiden tot een vergroting van de hartspier en langdurige, onomkeerbare schade.
Er zijn een aantal voorwaarden die mitralisklepregurgitatie kunnen veroorzaken:
- Mitralisklepprolaps (uitpuilen van de klep "deuren")
- Endocarditis (inclusief infectie van de hartkleppen)
- Myocardinfarct (hartaanval)
- Verwijde cardiomyopathie (vergroting van het hart)
- Hypertrofische cardiomyopathie (verdikking van de hartspier)
- Reumatische hartziekte (meestal gezien in ontwikkelingslanden)
Complicaties
Mitralisregurgitatie is meestal een chronische aandoening die in de loop van jaren langzaam vordert. Gedurende deze tijd zal de druk in het linker atrium toenemen doordat het extra bloed terug in de kamer wordt teruggeblazen. Na verloop van tijd zal deze druk ervoor zorgen dat het hart groter wordt. Wanneer dit gebeurt, zal een persoon vaak ervaren:
- Dyspnoe (kortademigheid)
- Boezemfibrilleren (een onregelmatige en vaak snelle hartslag)
- Syncope (flauwvallen)
Chronische mitralisinsufficiëntie zorgt ook voor extra druk op de linker hartkamer, waardoor deze harder moet werken om bloed in het lichaam te pompen. Door dit extra werk kan de spier dikker worden, wat kan leiden tot vergroting en in sommige gevallen tot hartfalen.Tegen de tijd dat dit gebeurt, is de spier meestal onomkeerbaar beschadigd, waardoor vervanging van de klep des te gevaarlijker wordt.
In zeldzame gevallen kan mitralisinsufficiëntie plotseling optreden, meestal tijdens een hartaanval of een ernstige episode van endocarditis. Als dit gebeurt, veroorzaakt dit doorgaans longoedeem (vochtophoping in de longen) en een gevaarlijke daling van de bloeddruk. Acute mitralisinsufficiëntie wordt altijd als een medisch noodgeval beschouwd en kan, indien niet onmiddellijk behandeld, de dood tot gevolg hebben.
Behandeling
De behandeling van mitralisinsufficiëntie zal grotendeels afhangen van het stadium van de ziekte en de toestand van het hart zelf. Omdat het een probleem is dat de mechanica van de klep beïnvloedt, zal de behandeling meestal een operatie omvatten.
Twee chirurgische benaderingen worden standaard gebruikt:
- Mitralisklep vervangen omvat het gebruik van een door de mens gemaakte klep of een hartklep van een dier (meestal een varken). Hoewel beide even goed kunnen werken, komt stolling vaak voor bij mechanische kleppen en zijn chronische medicijnen vereist om het bloed te verdunnen. Aan de andere kant gaan mechanische kleppen over het algemeen langer mee, zodat ze wellicht geschikter zijn voor jongere patiënten onder de 65.
- Mitralisklep reparatie vereist dat de chirurg de klep letterlijk opnieuw vorm geeft om regurgitatie te verminderen of te elimineren. Het is een vaardige techniek waarvoor een zeer ervaren specialist nodig is. Over het algemeen is de dood als gevolg van een operatie over het algemeen lager dan bij klepvervanging en biedt langere overlevingstijden. Pre-operatieve evaluatie zal moeten worden uitgevoerd om te beslissen of reparatie een haalbare optie is.
Andere behandelingsopties
Er zijn momenten waarop een persoon mogelijk geen kandidaat is voor een operatie. In dat geval zal de behandeling gericht zijn op het verminderen van de symptomen en / of het verlichten van de druk op het hart. Onder de huidige opties:
- Vasodilatatoren (een soort geneesmiddel dat wordt gebruikt om bloedvaten te verwijden) worden soms gebruikt, maar doen weinig om de resultaten op de lange termijn te verbeteren. ACE-remmers zoals Vasotec (enalapril) of Capoten (captopril) zijn de meest voorkomende keuzes.
- Cardiale resynchronisatietherapie (CRT) omvat het gebruik van een speciale pacemaker die zowel de rechter- als de linker hartkamer stimuleert. CRT wordt meestal gebruikt als er sprake is van een vergroting van de linkerventrikel.
- Profylaxe van endocarditis omvat het gebruik van antibiotica om infectie in de binnenwand van het hart te voorkomen. Het wordt tegenwoordig alleen in zeldzame gevallen gebruikt.