Inhoud
- Symptomen
- Dit zijn de 4 meest voorkomende parasomnieën:
- Nachtmerries en nachtmerries
- Nachtmerries
- Bedplassen
- Slaapwandelen
Bij parasomniestoornissen gaat het om een bepaald soort abnormaal gedrag tijdens de slaap, zoals lopen of praten. Parasomnieën kunnen worden gecategoriseerd als primaire parasomnieën (slaapstoornissen) of secundaire parasomnieën (aandoeningen van andere orgaansystemen die zich tijdens de slaap kunnen manifesteren, waaronder toevallen, respiratoire dyskinesie en gastro-oesofageale reflux).
Symptomen
Plotseling gedeeltelijk ontwaken geassocieerd met verwarring en desoriëntatie
Slaapwandelen of opwinding met complexe motorische gedragingen zoals lopen, rennen, praten of eten
Nachtmerries en nachtelijke paniekaanvallen
Verlamming die optreedt bij het begin of einde van de slaap of tijdens het ontwaken
Herhaaldelijk tandenknarsen tijdens de slaap
Dit zijn de 4 meest voorkomende parasomnieën:
Nachtmerries en nachtmerries
Nachtmerries
Bedplassen
Slaapwandelen
Nachtmerries en nachtmerries
Nachtmerries zijn angstaanjagende dromen die de slaper plotseling wakker schudden. Mensen onthouden meestal levendige details over hun nachtmerries. Als je steeds weer dezelfde nachtmerrie hebt, ervaar je een nachtmerrie-stoornis.
Bij volwassenen houden nachtmerries vaak verband met aandoeningen zoals posttraumatische stressstoornis, depressie en schizofrenie. Ze kunnen vaker voorkomen tijdens stressvolle levenssituaties, zoals de dood van een geliefde, een breuk of scheiding, of verlies van een baan. Ze kunnen ook verband houden met bepaalde medicijnen, zoals antidepressiva, verdovende middelen of medicijnen tegen aanvallen.
Nachtmerries
Nachtelijke paniekaanvallen, ook wel slaapangst genoemd, zijn episodes van angst, verwarring en geschreeuw tijdens de slaap. Peuters die nachtelijke paniekaanvallen ervaren, kunnen proberen te kruipen of te lopen in hun slaap; als dit gebeurt, moeten ze in de gaten worden gehouden, zodat ze zichzelf geen pijn doen. Nachtelijke paniekaanvallen duren meestal enkele seconden tot enkele minuten en komen vaak voor bij slaapwandelen. In tegenstelling tot nachtmerries, zal een persoon die een nachtelijke terreur ervaart, niet wakker worden en de volgende ochtend niets onthouden.
Nachtmerries en nachtelijke paniekaanvallen komen vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen. Bij kinderen worden ze zelden veroorzaakt door een lichamelijke of psychische aandoening. Zowel nachtmerries als nachtmerries komen vaker voor bij mensen met andere slaapproblemen, zoals obstructieve slaapapneu.
Als uw kind nachtmerries heeft, wordt hij of zij meestal plotseling wakker en kan hij of zij naar u toe komen voor troost. U kunt uw kind uitleggen dat hij of zij een nare droom heeft gehad.
Kinderen die een nachtelijke angst ervaren, hebben misschien hun ogen open en lijken wakker te zijn, maar zijn verward, glazig en niet in staat om te communiceren. Het kind is vaak ontroostbaar. Uw kind kan ook:
Ga rechtop in bed zitten
Schreeuw of schreeuw
Trap of sla koortsachtig rond
Adem zwaar en zweet
Wees moeilijk wakker te worden of moeilijk te kalmeren
Staar met grote ogen
Kom uit bed en kruip of ren door het huis
Als uw kind nachtelijke angst heeft, praat dan kalm en zachtjes met uw kind en probeer hem of haar weer in bed te krijgen zonder het kind te schreeuwen of te schudden.
Diagnose
Nachtmerries en nachtelijke paniekaanvallen worden meestal alleen door de geschiedenis gediagnosticeerd. Sommige volwassenen moeten mogelijk meer worden geëvalueerd, zoals zenuwtesten, om er zeker van te zijn dat ze geen onderliggend probleem hebben dat verband houdt met de nachtelijke paniekaanvallen.
Behandeling
Nachtmerries en nachtelijke paniekaanvallen kunnen beangstigend zijn, maar zijn meestal niets om je zorgen over te maken. De meeste kinderen zullen ze ontgroeien tegen de tijd dat ze tieners zijn. Maar het is belangrijk om ervoor te zorgen dat uw kind of familielid 's nachts beschermd is tegen schade.
Als uw kind nachtelijke paniekaanvallen heeft, moet u mogelijk hekken op trappen plaatsen om letsel te voorkomen en gevaarlijke voorwerpen uit uw huis te verwijderen. Kinderen die regelmatig nachtelijke paniekaanvallen hebben, mogen niet in stapelbedden slapen. Overleg met uw arts als u of een familielid ooit gewond raakt tijdens het slapen.
Volwassenen die regelmatig nachtmerries en nachtmerries hebben, kunnen baat hebben bij cognitieve gedragstherapie (CGT). CGT kan worden gedaan met een hulpverlener of in een slaapgeneeskundig centrum en kan al na een paar sessies effectief zijn.
Bedplassen
Artsen noemen nachtelijk bedplassen nachtelijke enuresis. Deze aandoening komt vrij vaak voor bij kinderen. Het is niet ongebruikelijk dat kinderen jonger dan 6 jaar in bed plassen. Het heeft de neiging om jongens meer te treffen dan meisjes. Enuresis komt ook veel vaker voor bij kinderen van wie de ouders allebei enuresis hadden als kinderen.
Bedplassen komt vaak voor wanneer een kind te veel urine maakt voor de hoeveelheid die zijn of haar blaas kan opslaan. Kinderen met de aandoening worden niet wakker als hun blaas vol is.
Diagnose
U moet uw kind naar de dokter brengen als hij na 6 jaar nog steeds in bed plast. De dokter zal u waarschijnlijk overdag en 's nachts vragen naar de badgewoonten van uw kind en een lichamelijk onderzoek doen. De arts zal ook een urinetest uitvoeren, urineonderzoek genaamd, om te zien of er een duidelijke oorzaak is voor bedplassen, zoals een urineweginfectie of diabetes.
De dokter kan u vragen hoe het op school en thuis met uw kind gaat. Hoewel het bedplassen van uw kind u misschien zorgen baart, zijn kinderen die in bed plassen meestal niet emotioneler van streek dan andere kinderen.
Als de arts geen onderliggende oorzaak vindt, wordt het bedplassen primaire nachtelijke enuresis genoemd. Als een afzonderlijke medische aandoening, zoals een urineweginfectie, diabetes, afwijkingen aan het ruggenmerg of misvormingen van lichaamsdelen zoals de urethra, bedplassen veroorzaakt, wordt dit secundaire nachtelijke enuresis genoemd.
Behandeling
De meeste kinderen hebben geen behandeling nodig voor bedplassen. Als uw arts besluit uw kind te behandelen, zal dat waarschijnlijk zijn met gedragstherapie of medicatie. Dit zijn mogelijke behandelingen voor gedragstherapie:
Beperk vloeistoffen voor het slapen gaan.
Laat uw kind aan het begin van de bedtijdroutine naar de badkamer gaan en vlak voordat hij naar bed gaat.
Beloon uw kind voor droge nachten.
Laat uw kind u helpen met het verschonen van de lakens als hij of zij in bed plast.
Geef uw kind blaastraining, waarbij u uw kind de hele dag door moet oefenen om zijn of haar urine vast te houden, zodat de blaas zich uitrekt om meer urine op te vangen.
Als gedragstherapie niet werkt voor uw kind en hij of zij minstens 7 jaar oud is, kan uw arts medicijnen voorschrijven. Het ene type medicijn helpt de blaas meer urine vast te houden, en het andere zorgt ervoor dat de nieren minder urine maken. Deze medicijnen kunnen bijwerkingen hebben, zoals blozen van de wangen en een droge mond, en ze genezen niet tegen bedplassen.
Uw kind helpen ermee om te gaan
Het is belangrijk om te onthouden dat bedplassen niet de schuld van het kind is. Het is geen mentaal of gedragsprobleem, en het komt niet voor omdat een kind te lui is om uit bed te komen. U moet uw kind niet schuldig of beschaamd laten voelen, of hem of haar straffen voor het natmaken van het bed.
Moedig uw kind aan om 's nachts naar de badkamer te gaan en plaats nachtlampjes in gangen en kamers om dit gemakkelijker te maken. Het kan handig zijn om een waterdichte matras te gebruiken.
Slaapwandelen
Slaapwandelen, ook bekend als somnambulisme, is een aandoening waarbij een persoon 's nachts gedeeltelijk wakker wordt en rondloopt zonder het te beseffen. De slaapwandelaar kan repetitieve bewegingen maken, zoals rommelen met kleding, uit bed komen en rondwandelen, of zelfs met je praten. Slaapwandelen is meestal geen reden tot bezorgdheid. De meeste kinderen zullen tegen hun tienerjaren het slaapwandelen ontgroeien.
Als uw kind slaapwandelt, probeer hem of haar dan voorzichtig terug naar bed te leiden. Schud of schreeuw niet tegen uw kind in een poging hem of haar wakker te maken. Een andere belangrijke overweging is de veiligheid van uw kind. Net als bij nachtelijke paniekaanvallen, verwijder gevaarlijke voorwerpen uit het huis en plaats poorten op trappen om vallen te voorkomen. Houd deuren en ramen op slot.
De meeste kinderen hebben geen behandeling nodig om te slaapwandelen. Als uw kind lange tijd slaapwandelt of overdag problemen heeft door gebrek aan slaap, overleg dan met uw arts. Misschien wilt u een paar weken een slaapdagboek bijhouden en noteren wanneer uw kind slaapwandelt. Een methode die soms wordt gebruikt om slaapwandelen te behandelen, is uw kind 15 minuten voordat hij of zij normaal slaapwandelt wakker te maken, maar overleg eerst met uw arts.