Inhoud
- Hoe wordt sclerodermie vastgesteld?
- Specifieke tests voor sclerodermie
- Nadat u de diagnose sclerodermie heeft gekregen
- Meer informatie over sclerodermie in de gezondheidsbibliotheek
Hoe wordt sclerodermie vastgesteld?
Veel symptomen van sclerodermie lijken op de symptomen van een aantal aandoeningen, wat betekent dat het langer kan duren om erachter te komen of sclerodermie de oorzaak is of welke van de verschillende soorten sclerodermie aanwezig is. Het diagnosticeren van sclerodermie wordt iets gemakkelijker als enkele van de primaire fysieke symptomen of tekenen aanwezig zijn, zoals het fenomeen van Raynaud of de huid die plotseling gezwollen, gezwollen of dik lijkt te worden.
Er is geen enkele test voor sclerodermie. Het is een klinische diagnose die een grondig onderzoek en geschiedenis door de arts vereist. De arts zal beginnen met het stellen van vragen over symptomen en eerdere medische geschiedenis. Hij of zij zal ook een lichamelijk onderzoek doen en kan een biopsie bestellen om een klein stukje van de aangetaste huid onder een microscoop te bekijken. Hij of zij kan ook urine, bloed en andere tests bestellen om te zien of er interne organen zijn aangetast.
Specifieke tests voor sclerodermie
Een van de belangrijkste tests die een arts uitvoert, is een lichamelijk onderzoek. Een reumatoloog kan de huid beoordelen op huidverstrakking of zwelling die doorgaans wordt gezien bij patiënten met sclerodermie. Zoals hierboven besproken, zullen patiënten met sclerodermie die het fenomeen van Raynaud hebben karakteristieke kenmerken hebben die te zien zijn bij nagelvouwcapillaroscopie, een eenvoudige niet-invasieve test die met een vergrootglas naar de huid nabij de basis van de vingernagel kijkt om te bepalen of er capillaire (kleine bloedvaten in de huid) verlies of vervorming, zoals dilatatie.
Na een grondig onderzoek kan de arts ook een nucleaire antilichaamtest (ANA) bestellen, die hem laat weten of er auto-antilichamen (bloedeiwitten) in het bloed zitten. Omdat ons lichaam om andere redenen antistoffen ontwikkelt, zijn de resultaten van een ANA-test op zichzelf geen diagnose van sclerodermie. Het is belangrijk om te onthouden dat sclerodermie een klinische diagnose is die rekening houdt met alle factoren, inclusief het lichamelijk onderzoek en alle symptomen. Een bloedtest alleen kan geen diagnose stellen van sclerodermie. Afhankelijk van de klinische situatie kunnen aanvullende tests worden uitgevoerd, zoals:
- Longfunctietests of ademhalingstests om te meten hoe goed de longen werken.
- CT-borstscan kan ook worden besteld om de mate van longbetrokkenheid te evalueren.
- Elektrocardiogram (ECG of ECG) om te zien of er veranderingen zijn in het hartspierweefsel als gevolg van sclerodermie. Een ECG / ECG registreert de elektrische activiteit van het hart, vertoont abnormale ritmes en detecteert eventuele schade.
- Echocardiogram om te kijken naar de structuur en functie van het hart. Het maakt gebruik van geluidsgolven om foto's te maken van het hart en de kleppen.
- röntgenstralen of speciale beeldvorming om eventuele veranderingen in de botten of zachte weefsels te tonen die door sclerodermie zijn veroorzaakt. Het gebruikt een kleine hoeveelheid straling om foto's te maken van interne weefsels, botten en organen.
- Motiliteitsstudies om te beoordelen op gastro-intestinale dysmotiliteit.
Nadat u de diagnose sclerodermie heeft gekregen
Zodra een diagnose van sclerodermie is vastgesteld, wordt het type sclerodermie gedefinieerd om het beste behandelplan te helpen bepalen dat specifiek is voor het systeem en de orgaanbetrokkenheid. Dit plan houdt rekening met de ernst en activiteit van het specifieke type sclerodermie. Vaak is sclerodermie mild en niet actief en is de behandeling ondersteunend. Als het serieus en actief is, zijn er veel opties om de specifieke situatie te beheren.
Meer informatie over sclerodermie in de gezondheidsbibliotheek
- Overzicht
- Types
- Symptomen
- Risicofactoren
- Diagnose
- Behandeling en prognose