Inhoud
- Immobilisatie
- Het verkleinen (resetten) van het gebroken bot
- Tractie
- Pinnen
- Externe fixatie
- Open reductie met interne fixatie
- Intramedullaire stangen
- Locatie van het gebroken bot
- Uitlijning van de breuk
- Verwachtingen van de patiënt
Enkele van de meest gebruikte fractuurbehandelingen worden hier beschreven.
Immobilisatie
Het meest voorkomende type fractuurbeheer is immobilisatie. Er zijn verschillende soorten immobilisatie, waaronder spalk, beugels, gipsverband, stroppen en andere.
Gegoten immobilisatie is de meest gebruikelijke methode waarbij een materiaal (meestal gips of glasvezel) om een gewonde extremiteit wordt gewikkeld en laat uitharden. Afgietsels zijn er in een oneindig aantal vormen en maten en vereisen de juiste zorg.
Breuken die met immobilisatie worden behandeld, moeten voldoende worden uitgelijnd om genezing met goede resultaten mogelijk te maken. Als de uitlijning van de fractuur niet voldoende is, kan verdere behandeling nodig zijn.
Het verkleinen (resetten) van het gebroken bot
Een procedure die fractuurreductie of fractuurvermindering wordt genoemd, is een interventie om de gebroken botten beter op één lijn te brengen. Een fractuurreductie kan worden gedaan als een gesloten reductie (niet-chirurgisch) of een open reductie (chirurgie).
Een typische gesloten reductie wordt uitgevoerd door ofwel plaatselijke verdoving aan het gebroken bot toe te dienen ofwel een algemene verdoving, gevolgd door een specifieke manoeuvre om te proberen het gebroken bot opnieuw uit te lijnen. Na een gesloten reductie zou een spalk of gipsverband worden aangebracht om de botten in de verbeterde uitlijning te houden terwijl ze genezen.
Tractie
Tractie is een oudere vorm van fractuurbeheer die tegenwoordig veel minder vaak wordt gebruikt. Er zijn echter bepaalde situaties waarin tractie een zeer nuttige behandelingsoptie kan zijn.
Tractie omvat zachtjes trekken aan de extremiteit om de botten op één lijn te brengen. Vaak wordt er een metalen pin in het bot geplaatst weg van de breuk, dit wordt skeletale tractie genoemd. Touwen en gewichten zijn aan de pin bevestigd om voorzichtig aan de botfragmenten te trekken en ze op één lijn te houden.
Huidtractie is een soortgelijk concept, maar in plaats van dat een pin in het bot wordt gestoken, wordt de tractie geplaatst door uitwendig aan de extremiteit te trekken. Huidtractie kan niet met zoveel kracht trekken als skeletale tractie, dus als tractie langer dan een korte tijd wordt gebruikt, heeft meestal skeletale tractie de voorkeur.
Pinnen
Pinnen kunnen worden gebruikt om botten te stabiliseren wanneer een gesloten reductie wordt gebruikt om de uitlijning te verbeteren, maar een gipsverband is onvoldoende om de botten op hun plaats te houden.
Pinnen worden meestal door de huid geplaatst in een procedure die een gesloten reductie met percutane pinning (CRPP) wordt genoemd. De pinnen worden in de operatiekamer geplaatst, maar kunnen meestal in het kantoor van uw arts worden verwijderd en er is weinig ongemak bij de meeste procedures voor het verwijderen van pinnen. Als er ongemak is, kan de verwijdering worden uitgevoerd in de operatiekamer.
Externe fixatie
Externe fixatie maakt ook gebruik van pinnen die de huid binnendringen, maar buiten het lichaam bij elkaar worden gehouden met een frame om de uitlijning te behouden. Externe fixatie kan een uitstekende optie zijn in geval van trauma, omdat ze snel kunnen worden aangebracht, ze kunnen naar behoefte worden aangepast en ze toegang bieden tot de huid en wonden van zacht weefsel. Externe fixatie wordt vaak gebruikt bij open fracturen (vs. gesloten fracturen).
Externe fixatie kan ook nuttig zijn als er sprake is van een aanzienlijke zwelling die een operatie te riskant kan maken. Door de breuk tijdelijk te immobiliseren, kan de zwelling verbeteren en kan op een later tijdstip worden overwogen om intern te fixeren.
Open reductie met interne fixatie
Open reductie met interne fixatie (ORIF) betekent om de locatie van de breuk chirurgisch te openen, de botfragmenten uit te lijnen en ze vervolgens op hun plaats te houden. Het meest voorkomende type interne fixatie zijn metalen platen en schroeven, hoewel er veel apparaten zijn die kunnen worden gebruikt om verschillende soorten breuken te stabiliseren.
(ORIF) is de voorkeursbehandeling voor een aantal verschillende soorten fracturen:
- Breuken die ondanks immobilisatie de neiging hebben om te verplaatsen
- Breuken die slecht zijn uitgelijnd
- Breuken rond de gewrichten die slecht zijn uitgelijnd
Bepalen wanneer een fractuur een operatie moet ondergaan, is een complexe beslissing waarbij rekening moet worden gehouden met veel variabelen, waaronder het type, de locatie en de ernst van de fracturen, evenals de verwachtingen van de patiënt. In sommige situaties moeten metalen implantaten op een later tijdstip worden verwijderd.
Intramedullaire stangen
Intramedullaire (IM) staven zijn een chirurgische ingreep om een gebroken bot te stabiliseren door een metalen staaf in het holle mergkanaal van het bot te steken. Dit deel van het bot (waar het beenmerg is) kan worden gebruikt om de staaf vast te houden en in sommige gevallen vroege beweging en gewichtsbelasting mogelijk te maken.
IM rodding kan worden gebruikt voor fracturen van de onderste extremiteit lange botten die niet dicht bij de gewrichten (botuiteinden) zijn. Hoewel deze behandeling vaak vroege beweging mogelijk maakt, hangt de snelheid van het lopen na de operatie vaak af van het type fractuur.
Een woord van Verywell
Een juiste behandeling kan u helpen bij uw herstel om een goed resultaat te garanderen. Hoewel de genezing van fracturen vaak traag lijkt, zijn er stappen om uw genezing van een gebroken bot te verzekeren. Zorg ervoor dat u de instructies van uw arts opvolgt, zodat uw gebroken bot goed zal genezen!