Inhoud
- Het gebruik van het woord "seniel"
- Wat is SDAT (seniele dementie van het type Alzheimer)?
- Hoe dementie verschilt van seniliteit
Het gebruik van het woordseniel wordt vaker, maar enigszins onjuist, geassocieerd met een afname van mentale vermogens, zoals geheugenverlies of verwarring, naarmate mensen ouder worden. Neem bijvoorbeeld deze zin: "Hun seniele grootmoeder zou zich hun bezoeken nooit herinneren, maar ze wisten dat ze haar dag opfleuren."
Seniel wordt vaak gecombineerd met andere woorden, zoals seniele Alzheimer, seniele dementie en seniele plaques. Seniel kan ook worden toegevoegd als een descriptor en toegepast op andere medische aandoeningen, zoals seniele artritis of seniele osteoporose. Het woord seniel verwijst in deze gevallen naar de oudere leeftijd waarop de aandoening zich ontwikkelde en die totaal geen verband houdt met uw cognitieve functie.
Een andere veel voorkomende vorm van het woord is seniliteit.
Het gebruik van het woord "seniel"
Het algemene gebruik van het woordseniel verwijst losjes naar het verlies van cognitieve vaardigheden of het onvermogen om helder te denken. Hoewel deze term nog steeds af en toe wordt gebruikt, heeft hij zijn populariteit verloren, deels omdat hij een negatieve, respectloze toon heeft, zoals in 'De oude man is seniel'.
Seniel werd in het verleden vaker gebruikt, vooral wanneer geheugenverlies en verwarring door sommigen werden beschouwd als een normaal gevolg van ouder worden. Vroeger was de opvatting dat het lichaam en de geest beide samen achteruit zouden gaan, aangezien iemand die ouder werd, en dat slechte mentale functioneren gewoon een normaal onderdeel was van het ouder worden. Van een persoon werd vaak gezegd dat hij "seniele dementie" of "seniele Alzheimer" had, wat betekent dat de ziekte en de daarmee samenhangende mentale achteruitgang zich ontwikkelden op oudere leeftijd.
De wetenschap begrijpt nu dat aanzienlijk geheugenverlies, desoriëntatie en verwarring geen normale onderdelen van veroudering zijn, maar eerder symptomen zijn van een neurocognitieve aandoening zoals de ziekte van Alzheimer, vasculaire dementie, frontotemporale dementie of Lewy-body-dementie.
Seniel wordt soms gebruikt om de plaques te beschrijven die zich in de hersenen opbouwen naarmate de ziekte van Alzheimer vordert. Deze seniele plaques worden vaak beschreven als een van de kenmerken van de ziekte van Alzheimer, samen met neurofibrillaire klitten.
Wat is SDAT (seniele dementie van het type Alzheimer)?
SDAT is een medische diagnose die eerder werd gebruikt om symptomen van dementie te beschrijven die waarschijnlijk werden veroorzaakt door de ziekte van Alzheimer. Het woord seniel verwijst hier naar de aanvangsleeftijd, die als seniel werd beschouwd als deze zich had ontwikkeld na de leeftijd van 65 jaar. De descriptor 'late aanvang' (versus vroege aanvang) wordt nu vaker gebruikt als de spreker de aanvangsleeftijd van dementie identificeert . Het woord type werd in de diagnose opgenomen omdat de ziekte van Alzheimer technisch gezien pas definitief kon worden vastgesteld na een hersenautopsie na overlijden, dus de implicatie was dat de symptomen consistent leken met die van de ziekte van Alzheimer.
Volgens de Diagnostic and Statistical Manual-V (DSM-V) wordt SDAT nu diagnostisch gecodeerd als een ernstige of kleine neurocognitieve aandoening als gevolg van de ziekte van Alzheimer.
Hoe dementie verschilt van seniliteit
Hoewel seniliteit een losjes gebruikte en enigszins onnauwkeurige en negatieve verwijzing naar cognitief verlies is, is dementie een geaccepteerde medische term. Dementie omvat een breed scala aan hersenaandoeningen die een geleidelijke achteruitgang veroorzaken in het vermogen van een persoon om te denken en te onthouden. Bovendien maakt het verlies van deze vermogens het steeds moeilijker voor mensen om voor zichzelf te functioneren of voor zichzelf te zorgen.
De meest voorkomende oorzaken van dementie zijn de ziekte van Alzheimer, gevolgd door vasculaire dementie, Lewy-body-dementie en frontotemporale dementie. Andere, minder vaak voorkomende oorzaken zijn de ziekte van Huntington, tertiaire syfilis, hiv-geassocieerde dementie en de ziekte van Creutzfeldt-Jakob.
Hoewel er geen remedie is voor dementie, verloopt de progressie van de aandoening doorgaans traag. Wanneer artsen worden geconfronteerd met aanwijzingen voor dementie, zullen artsen deze meestal in fase indelen op basis van symptomen. Op basis van de bevindingen kan het stadium van de aandoening als volgt worden ingedeeld:
- Dementie in een vroeg stadium wordt gediagnosticeerd wanneer het dagelijkse leven begint te worden beïnvloed. Het wordt meestal gekenmerkt door vergeetachtigheid, het onvermogen om woorden te vinden, verdwalen, dingen herhalen en de moeilijkheid om routinetaken zoals financiën of boodschappen te doen.
- Dementie in het middenstadium heeft invloed op het vermogen van een persoon om zowel binnen als buiten het huis te functioneren. Een persoon zal doorgaans bijna alle nieuwe informatie binnen enkele ogenblikken na ontvangst verliezen en de verminderde sociale oordeelsvorming en algemene probleemoplossing vertonen. Uitdagend gedrag ontwikkelt zich vaak bij dementie in de middenfase.
- Dementie in een laat stadium is het stadium waarin een persoon hulp nodig heeft bij alle activiteiten van het dagelijks leven, zoals eten, baden en aankleden.
Een woord van Verywell
In populaire taal zijn de termen seniliteit en Dementie delen vaak dezelfde ruimte. Maar in werkelijkheid heeft seniliteit misschien geen plaats meer in het moderne vocabulaire gezien het onnauwkeurige gebruik en de negatieve connotaties.
In plaats van het stigma van dementie te versterken door het woord te gebruiken seniel, laten we samenwerken om die stereotypen te verminderen door goed na te denken over de terminologie die we gebruiken.