Inhoud
De GDx is een test die zijn nut heeft bewezen bij de diagnose en behandeling van glaucoom. De GDx gebruikt een laser om de dikte van de zenuwvezellaag te bepalen. Oudere glaucoomtests waren gericht op het meten van de oogdruk of het meten van het effect dat glaucoom heeft op uw algehele gezichtsveld. Hoewel deze tests buitengewoon belangrijk zijn bij de behandeling en behandeling van glaucoom, zou het nuttig zijn om vroeg te meten of te testen welke schade glaucoom kan veroorzaken aan de zenuwvezellaag achter in het oog.Hoe het werkt
De zenuwvezellaag bestaat uit miljoenen individuele vezels, "axonen" genaamd, die de oogzenuw omringen en zich over uw netvlies verspreiden. Bij veel patiënten met glaucoom kan er al aanzienlijke schade aan de zenuwvezellaag zijn opgetreden tegen de tijd dat enig verlies van het gezichtsvermogen wordt opgemerkt. Glaucoom verwijst naar een groep ziekten die schade aan de oogzenuw veroorzaken. De oogzenuw is verantwoordelijk voor het overbrengen van beelden naar de hersenen. Glaucoom staat bekend als de "sluipdief van het gezichtsvermogen", omdat veel mensen niet beseffen dat ze een probleem hebben totdat een aanzienlijk zicht verloren is gegaan.
De GDx gebruikt een type scanning laserpolarimeter om de dikte van de zenuwvezellaag te meten. De procedure is pijnloos en wordt meestal uitgevoerd bij een niet-gedilateerde pupil. De dikte van de zenuwvezellaag wordt dan vergeleken met de zenuwvezellaag van normale ogen. De GDx brengt de zenuwvezels in kaart en vergelijkt ze met een database van gezonde, glaucoomvrije patiënten. Een uitdunning van de vezels duidt op glaucoom. Deze informatie wordt vervolgens aan uw arts ter beschikking gesteld in de vorm van afbeeldingen, grafieken en statistische gegevens die de kans op glaucoom aangeven.
De GDx-test is bijzonder krachtig bij vroege detectie, aangezien onderzoeken aantonen dat meer dan 50% van de mensen met glaucoom niet weten dat ze het hebben. Het is ook erg handig voor het behandelen van glaucoom door de jaren heen, omdat het zeer kleine veranderingen detecteert in vergelijking met eerdere GDx-gegevens. Deze informatie is nuttig voor uw arts, zodat hij of zij kan beslissen of u echt glaucoom heeft of alleen als een ‘glaucoomverdachte’ moet worden beschouwd. Hoewel zenuwvezelanalyse als een op zichzelf staande test geen definitieve diagnose van glaucoom oplevert, levert het uw arts wel gegevens op die bijdragen aan uw algehele casus, zodat er betere beslissingen kunnen worden genomen over uw behandeling.
Hoewel een GDx nog steeds een goede test is, is het hard op weg een verouderd instrument te worden. De ontwikkeling van de GDx en andere instrumenten leidde tot de productie van optische coherentietomografie (OCT).
Wat is een LGO?
OCT is een niet-invasieve beeldtechnologie die wordt gebruikt om dwarsdoorsnedebeelden van het netvlies met hoge resolutie te verkrijgen. OCT is vergelijkbaar met echografie, behalve dat beeldvorming wordt uitgevoerd door licht te meten in plaats van geluid. OCT meet de dikte van de retinale zenuwvezellaag bij glaucoom en andere ziekten van de oogzenuw.
OCT is een manier voor optometristen en oogartsen om de achterkant van het oog af te beelden, inclusief de macula, de oogzenuw, het netvlies en het vaatvlies. Tijdens een oogonderzoek kunnen optometristen en oogartsen de achterkant van het oog en zijn anatomie bekijken. Soms hebben artsen echter meer details nodig of moeten ze details direct onder het oppervlak inspecteren die moeilijk te zien zijn met standaardtechnieken. In sommige opzichten kan het worden vergeleken met het uitvoeren van een "MRI van het netvlies". Sommigen beschrijven het als een optische echografie omdat het reflecties tussen weefsels weergeeft om artsen dwarsdoorsnedebeelden te bieden. Het detail dat kan worden gevisualiseerd met een OCT heeft een zo hoge resolutie dat artsen dingen zien die nog nooit eerder zijn gezien in een levend menselijk oog.