Inhoud
De ziekte van Graves is een van de aandoeningen die hyperthyreoïdie (overactieve schildklier) veroorzaken. Het wordt veroorzaakt door een storing van de schildklier die leidt tot overproductie van schildklierhormonen.Die storing wordt meestal veroorzaakt door een auto-immuunproces, waarbij uw immuunsysteem een gezond deel van uw lichaam aanziet voor een infectieus agens en het aanvalt.
De ziekte van Graves wordt gediagnosticeerd op basis van symptomen, lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek. Beeldvormingstests of een biopsie kunnen ook nodig zijn.
Er zijn verschillende behandelingsbenaderingen, waaronder anti-schildkliermedicijnen, radioactieve jodiumtherapie en zelden een operatie. Mogelijk moet u ook de symptomen van hyperthyreoïdie behandelen.
Symptomen van de ziekte van Graves
De ziekte van Graves wordt in verband gebracht met een aantal symptomen. De symptomen van hyperthyreoïdie (door welke oorzaak dan ook) zijn onder meer:
- Gewichtsverlies
- Hartkloppingen
- Vermoeidheid
- Spier zwakte
- Agitatie
- Prikkelbaarheid
- Slapeloosheid
- Toegenomen zweten / warmte-intolerantie
- Handen schudden
- Diarree of frequente stoelgang
- Verhoogde eetlust (in plaats daarvan soms een afname)
- Dunner wordend haar
- Kortademigheid
- Vruchtbaarheidsproblemen
- Veranderingen in de menstruatiecyclus
- Duizeligheid
- Hypertensie (hoge bloeddruk)
De ziekte van Graves en andere oorzaken van hyperthyreoïdie worden vaak geassocieerd met een struma (vergroting van de schildklier).
Er treden echter vaak aanvullende symptomen op bij de ziekte van Graves, maar niet bij andere vormen van hyperthyreoïdie:
- Oftalmopathie van Graves: Ook wel de orbitopathie van Graves genoemd, dit veroorzaakt vaak "uitpuilende ogen". De oftalmopathie van Graves kan druk rond de ogen, gevoelige ogen en verminderd zicht veroorzaken. Dit treft ongeveer een derde van de mensen met Graves ', en het is het gevolg van zwelling als gevolg van het auto-immuunproces achter de ziekte.
- Huidletsels: Schildklierdermopathie, ook bekend als de dermopathie van Graves, kan verdikking van de huid, zwelling en ernstige jeuk veroorzaken. In zeldzame gevallen kan schildklierdermopathie evolueren tot een aandoening die acropachie wordt genoemd en die wordt gekenmerkt door misvormingen van de vingers en tenen.
Complicaties
Als u de onbehandelde ziekte van Graves heeft, kunnen osteoporose (dunner worden van de botten) en hartaandoeningen zich na verloop van tijd ontwikkelen.
Schildklierstorm is een zeldzame en gevaarlijke complicatie die wordt gekenmerkt door een snelle hartslag, hoge bloeddruk en hoge koorts. Zonder onmiddellijke medische noodbehandeling kan deze complicatie fataal zijn. Algemene anesthesie voor een operatie is een veel voorkomende trigger voor schildklierstorm bij mensen met hyperthyreoïdie.
Oorzaken
Het auto-immuunproces achter de ziekte van Graves is net als elk ander, omdat het lichaam per ongeluk antilichamen (infectiebestrijdende eiwitten) tegen zichzelf aanmaakt.
Er bestaan verschillende schildklierantistoffen, die elk resulteren in een andere schildklieraandoening. TSH-receptorantilichaam (TSHR-Ab) is het antilichaam dat in verband wordt gebracht met de ziekte van Graves.
Schildklierstimulerend hormoon (TSH) wordt afgegeven door de hypofyse in de hersenen. Het bindt zich aan TSH-receptoren op de schildklier om de productie van schildklierhormoon op gang te brengen. TSHR-Ab gedraagt zich als TSH en vertelt de schildklier om TSH te blijven uitstoten, zelfs als het niet nodig is.
Risicofactoren
Artsen begrijpen niet waarom sommige mensen de ziekte van Graves ontwikkelen, maar er zijn verschillende risicofactoren.
Leeftijd is één: Graves 'komt vaker voor bij mensen onder de 40. Vrouwen hebben ook meer kans om de ziekte van Grave te ontwikkelen dan mannen, en er is een verhoogd risico op deze aandoening tijdens de zwangerschap.
Als u een familiegeschiedenis van de ziekte van Graves heeft of als u een andere auto-immuunziekte heeft, zoals lupus, heeft u ook een verhoogd risico om de ziekte van Graves te ontwikkelen.
Roken is een sterke risicofactor voor het ontwikkelen van deze aandoening.Er is enige suggestie dat stress een rol zou kunnen spelen, maar het bewijs is niet consistent en een oorzakelijk verband blijft onzeker.
Diagnose
Als u symptomen van de ziekte van Graves heeft, zal uw arts uw medische geschiedenis beoordelen op risicofactoren en vervolgens een paar methoden gebruiken om een diagnose te stellen.
Doorgaans kunnen een lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek naar de schildklierfunctie vaststellen dat u hyperthyreoïdie heeft, en ze kunnen ook de oorzaak beperken tot de ziekte van Graves. Andere keren kan een beeldvormend onderzoek of een biopsie ook nodig zijn om de ziekte van Grave te onderscheiden van andere soorten hyperthyreoïdie.
Fysiek onderzoek
De ziekte van Graves blijkt uit een lichamelijk onderzoek als een vergrote schildklier, snelle hartslag, opwinding, tremor, snelle reflexen en mogelijk een vochtige, gladde huid. Dit zijn allemaal tekenen van hyperthyreoïdie, maar ze bevestigen niet dat u Ziekte van Graves.
Als u oftalmopathie of dermopathie heeft, kan uw arts een hoger vermoeden hebben dat u de ziekte van Graves heeft, maar deze kunnen ook voorkomen bij andere vormen van hyperthyreoïdie. Een struma suggereert evenzo dat u mogelijk de ziekte van Graves heeft, maar sluit een andere schildklieraandoening niet uit.
De combinatie van struma, oftalmopathie, en dermopathie (of acropathie) is meer suggestief voor de ziekte van Graves.
Bloedtesten
De meest voorkomende schildkliertesten zijn onder meer TSH, thyroxine (T4) en trijoodthyronine (T3). Een lage TSH met een hoge T4 en / of hoge T3 is typerend voor hyperthyreoïdie. Uw arts kan u ook vragen om een schildklierantilichaamtest te ondergaan.
Schildklierfunctietests en normale bereikenBeeldvormingstests
De ziekte van Graves kan een verandering in het uiterlijk van de schildklier teweegbrengen die kan worden onderscheiden van een normale schildklier of van andere schildklieraandoeningen. Beeldvormingstests die worden gebruikt bij de evaluatie van de ziekte van Graves kunnen echografie, röntgenfoto's, een computertomografie (CT) -scan en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) omvatten.
Mogelijk krijgt u ook radioactief jodium vóór een beeldvormende test, omdat jodium de schildklier binnendringt en de visualisatie van de klier kan helpen verbeteren.
Biopsie
ikAls er nog steeds onduidelijkheid bestaat over uw diagnose, kan het zijn dat u een biopsie krijgt, waarbij een stukje weefsel wordt verwijderd voor onderzoek onder een microscoop. Een biopsie is vooral handig als uw arts zich zorgen maakt over schildklierkanker.
Fijne naaldaspiratie SchildklierbiopsieBehandeling
U en uw arts moeten verschillende behandelingsmethoden overwegen, gelijktijdig of in de loop van de tijd naarmate uw toestand zich ontwikkelt.
Schildkliermanagement
Behandelingen die kunnen helpen de overactiviteit van uw schildklier te verminderen, zijn onder meer:
- Medicatie tegen schildklier: Er zijn verschillende anti-schildkliermedicijnen beschikbaar. Ze werken door te voorkomen dat de schildklier jodium gebruikt om schildklierhormonen te produceren. De meest voorkomende antithyroid-medicijnen zijn Tapazol (methimazol), carbimazol (dat wordt omgezet in methimazol) en Propylthiouracil (PTU). Methimazol, ook wel thiamazol genoemd, is ook in generieke vorm verkrijgbaar.
- Radioactief jodium: Vernietiging van de gehele of een deel van uw schildklier met radioactief jodium (RAI) kan de overmatige productie van schildklierhormoon verminderen. Soms resulteert de vernietiging van de schildklier in hypothyreoïdie (traag werkende schildklier).
- Chirurgie: Het kan nodig zijn om de schildklier geheel of gedeeltelijk te verwijderen als u niet met medicatie of RAI kunt worden behandeld. Dit is echter niet de typische behandelmethode voor de ziekte van Graves. Verwijdering van de schildklier leidt tot hypothyreoïdie.
Symptomen behandelen
Als u hypertensie en een snelle hartslag blijft hebben, zelfs na het nemen van adequate antithyroid-medicatie, RAI of een operatie, moet u mogelijk medicijnen gebruiken zoals bètablokkers, die de hartslag verlagen en de bloeddruk verlagen. Andere methoden om hypertensie te behandelen omvatten lichaamsbeweging, minder zout in uw dieet, gewichtsverlies en ontspanningstechnieken.
Behandeling is meestal niet nodig voor oftalmopathie, maar orale steroïden of operaties kunnen de zwelling indien nodig verlichten.
Schildklierdermopathie wordt behandeld met lokale (op het huidoppervlak) steroïden.
Mogelijk hebt u ook medicijnen nodig om diarree te verminderen, evenals dieetaanpassingen of calorische supplementen om gewichtsverlies te voorkomen.
Gewichtsverlies voorkomen met de ziekte van GravesOmgaan
De ziekte van Graves vereist aanpassing van enkele levensstijlkwesties om u te helpen het hoofd te bieden.
Gewichtsbeheersing
Hyperthyreoïdie kan gewichtsverlies en een verhoogde eetlust veroorzaken. Om te voorkomen dat u te veel gewicht verliest, moet u mogelijk uw calorie-inname verhogen. U kunt het beste met uw arts of een diëtist praten om u te helpen bij het opstellen van een voedingsplan om een gezond gewicht te behouden.
Als u uw voedselinname verhoogt, zorg dan voor een uitgebalanceerd dieet en eet voedsel dat rijk is aan vitamines, mineralen, koolhydraten en eiwitten, in plaats van verwerkt of gefrituurd voedsel te consumeren. Hyperthyreoïdie kan uw cholesterol verlagen, dus uw diëtist kan u toestemming geven om meer vetbevattend voedsel te eten dan normaal wordt aanbevolen in een gezond dieet.
Eetpatroon
Van sommige voedingsmiddelen is bekend dat het goitrogenen zijn, die het vermogen van het lichaam om jodium te gebruiken verstoren. Dit veroorzaakt hypothyreoïdie. Als u de ziekte van Graves heeft, moet u matig blijven als het gaat om goitrogenen, aangezien het consumeren van te veel van deze voedingsmiddelen uw schildklierhormoonspiegels kan verlagen, vooral als uw aandoening voldoende wordt behandeld.
Spanning
Hyperthyreoïdie kan angst, prikkelbaarheid en rusteloosheid veroorzaken. Als u deze problemen ervaart, overleg dan met uw arts. Vaak zijn antithyroid-medicatie voldoende om deze symptomen te verminderen, maar soms zijn andere coping-mechanismen nodig, zoals meditatie, biofeedback, lichaamsbeweging en counseling.
De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie. Het veroorzaakt een verscheidenheid aan symptomen en kan, zonder behandeling, opmerkelijke complicaties veroorzaken. De aandoening kan worden behandeld en er moet rekening worden gehouden met speciale overwegingen als u zwanger wordt of een operatie moet ondergaan.
Na uw behandeling voor de ziekte van Graves kunt u langdurige hypothyreoïdie krijgen, die veel symptomen veroorzaakt die verschillen van die van hyperthyreoïdie. Een levenslange behandeling met schildkliervervangende medicijnen kan dan nodig zijn.