Hoe lupus de huid beïnvloedt

Posted on
Schrijver: Roger Morrison
Datum Van Creatie: 2 September 2021
Updatedatum: 9 Kunnen 2024
Anonim
Hoe lupus de huid beïnvloedt - Geneesmiddel
Hoe lupus de huid beïnvloedt - Geneesmiddel

Inhoud

Lupus is een auto-immuunziekte die veel delen van het lichaam kan aantasten, waaronder de gewrichten, nieren, hart en longen. Enkele van de meest zichtbare symptomen van de ziekte hebben echter betrekking op de huid.

Volgens de Lupus Foundation of America zal ongeveer tweederde van de mensen die met lupus leven een vorm van auto-immuungerelateerde huidziekte ervaren. Bovendien zal overal tussen de 40 en 70 procent een verslechtering van de huidconditie zien bij blootstelling aan ultraviolette (UV) straling, hetzij van de zon, hetzij van kunstmatige bronnen.

Er zijn drie hoofdtypen huidaandoeningen die worden gezien bij mensen met lupus:

  • Chronische cutane lupus (discoïde lupus)
  • Subacute cutane lupus
  • Acute cutane lupus

Huidaandoeningen die verband houden met chronische cutane lupus (Discoïde lupus)

Chronische cutane lupus (CCL) wordt bepaald door de persistentie van de huidaandoening. De meest voorkomende vorm is schijfvormige lupus, gekenmerkt door dikke, schilferende plekken op de huid die het vaakst op de wangen, neus en oren voorkomen. Ze kunnen zich ook ontwikkelen op de achterkant van de nek, de bovenrug en de achterkant van de handen.


Discoïde laesies kunnen ofwel hypertrofisch van uiterlijk zijn (dik en schilferig) of veruccus (wratachtig). Als een uitbraak een deel van de hoofdhuid of baard betreft, kan dit aanzienlijke haaruitval (alopecia) veroorzaken. Bovendien kunnen achtergebleven littekens het haar onmogelijk maken om terug te groeien.

Zelfs nadat de CCL-laesies zijn verdwenen, kunnen ze vlekken van een donkere of lichtere huid achterlaten, evenals zichtbare atrofie (dunner worden van de huid).

CCL kan beperkt zijn tot alleen de huid of duiden op een bredere, systemische gebeurtenis waarbij andere orgaansystemen betrokken zijn. Artsen noemen dit systemische lupus erythematosus (SLE). Alles bij elkaar zal ongeveer 10 procent van de personen met discoïde lupus SLE ontwikkelen.

Discoïde laesies reageren op licht, dus er moet alles aan worden gedaan om zonlicht te vermijden en een zonnebrandcrème met een beschermingsfactor van meer dan 30 te gebruiken. Dit is vooral belangrijk omdat langdurige laesies een persoon vatbaar kunnen maken voor huidkanker.

CCL-laesies kunnen doorgaans worden behandeld met crèmes, zalven, gels, tapes en oplossingen voor corticosteroïden.


Huidaandoeningen die verband houden met subacute cutane lupus

Subacute cutane lupus (SCL) is een klinisch onderscheidend type huidziekte die wordt gekenmerkt door twee verschillende soorten laesies:

  • Papulosquameuze laesies die er psoriasisachtig uitzien met rode, schilferige plekken
  • Ringvormige laesies die rood en ringvormig zijn met een lichte schilfering aan de randen

SCL-laesies komen vaak voor op aan de zon blootgestelde delen van het lichaam, zoals de armen, schouders, nek, romp en soms het gezicht. De laesies zelf jeuken niet en worden niet zo vaak geassocieerd met SLE.

Net als bij discoïde lupus, moeten personen met SCL zonlicht en zonnebanken vermijden, omdat dit de toestand bijna altijd zal verslechteren. Topische cortison is ook de meest voorkomende vorm van behandeling.

Huidaandoeningen die verband houden met acute cutane lupus

Acute cutane lupus (ACL) wordt gekenmerkt door afgeplatte delen van de rode huid die op het gezicht verschijnen in een kenmerkend vlindervormig patroon (ook bekend als malaire uitslag). De lichtgevoelige laesies kunnen ook ontstaan ​​op de armen, benen en romp.


Hoewel ACL-laesies de huid soms kunnen verkleuren, geven ze over het algemeen geen littekens. Als zodanig is elk haarverlies dat kan optreden waarschijnlijk tijdelijk.

Het verschijnen van ACL-laesies is meestal symptomatisch voor SLE en kan gepaard gaan met andere huidproblemen zoals netelroos, zweren in de mond en vasculitis (beschadigde bloedvaten die verschijnen als rode of paarsachtige bultjes, meestal op de onderbenen).

Omdat ACL vaak deel uitmaakt van een bredere, systeembrede gebeurtenis, kunnen steroïden zoals prednison worden gebruikt om ontstekingen te behandelen en worden ze vergezeld van immunosuppressiva om de auto-immuunrespons te dempen.

  • Delen
  • Omdraaien
  • E-mail
  • Tekst