Inhoud
Gemaskeerde gezichten (ook bekend als hypomimie) is het verlies van gezichtsuitdrukkingen die het meest geassocieerd worden met de ziekte van Parkinson. Het wordt zo genoemd omdat de aandoening de getroffen persoon een vaste, maskerachtige uitdrukking geeft.Bij de ziekte van Parkinson kan maskering ontstaan doordat het progressieve verlies van motorische controle zich uitstrekt tot de gezichtsspieren en ook tot andere delen van het lichaam. Gemaskerde gezichten kunnen een toch al moeilijke situatie bemoeilijken en kennissen vervreemden die kunnen worden afgeschrikt of gestoord door het kennelijke gebrek aan emotionele reactie.
Gezichtsmaskering kan ook optreden bij bepaalde psychiatrische of psychische stoornissen, maar in deze gevallen is de oorzaak niet gerelateerd aan het verlies van spiercontrole, maar eerder aan een emotionele afstomping (soms aangeduid als verminderde affectweergave of, in het geval van schizofrenie, het vlakke effect). Hetzelfde kan gebeuren met bepaalde medicijnen die de emotionele reactie van een persoon aanzienlijk kunnen afzwakken.
Als zodanig hebben we de neiging om de term hypomimie te gebruiken om gezichtsmaskering in de context van de ziekte van Parkinson te beschrijven. Het suggereert dat het daadwerkelijke verlies van motorische controle eerder een fysieke manifestatie van emotionele afstomping is.
Gemaskeerde gezichten bij de ziekte van Parkinson
Het is voor de meesten van ons gemakkelijk te begrijpen waarom het hebben van een uitdrukkingsloos gezicht traumatisch kan zijn. Mensen communiceren niet alleen door middel van woorden, maar ook door subtiele, snel bewegende veranderingen in gezichtsuitdrukking. Iemand die deze emoties niet op een gezicht kan overbrengen, zou het niet weten, aangezien anderen woorden kunnen negeren of verkeerd interpreteren als de uitdrukkingen niet overeenkomen.
Gemaskeerde gezichten zijn symptomatisch voor de degeneratieve aard van de ziekte van Parkinson. Het kenmerkende kenmerk van de ziekte is het progressieve verlies van motorische controle en niet alleen van de belangrijkste ledematen, maar ook de fijnere spierbeweging van de handen, mond, tong en gezicht.
Hypomimie kan zowel vrijwillige gezichtsbewegingen (zoals een glimlach) als onvrijwillige bewegingen (zoals wanneer een persoon schrikt) beïnvloeden. Er zijn ook gradaties van het effect dat de arts gebruikt om de progressie van de aandoening te helpen volgen:
- 0 - Normale gezichtsuitdrukking
- 1 - Lichte hypomimie, pokerface
- 2 - Licht maar zeker abnormaal verlies (vermindering) van gezichtsbeweging
- 3 - Matig verlies dat meestal aanwezig is
- 4 - Duidelijk verlies dat meestal aanwezig is
Therapie voor gemaskerde gezichten
Gezichtsuitdrukking is belangrijk. Onderzoek heeft aangetoond dat de kwaliteit van leven beter is bij mensen met Parkinson die therapie hebben ondergaan om de gezichtsbeheersing te verbeteren dan bij degenen die dat niet hebben gedaan. Het vereist doorgaans een intensief, door een therapeut geleid programma dat aanvankelijk zou zijn gericht op bredere gezichtsbewegingen, zoals het optillen van de wenkbrauwen, het strekken van de mond of het rimpelen van het gezicht.
Een techniek die de Lee Silverman-stembehandeling (LSVT) wordt genoemd, wordt door sommigen gebruikt om mensen met Parkinson te helpen luider en duidelijker te spreken. Er worden articulatieoefeningen gebruikt die vergelijkbaar zijn met toneelspeltechnieken waarin een persoon wordt geleerd om te projecteren en 'spreken' uit te voeren. gedrag 'door:
- De houding rechttrekken
- Een persoon recht in het gezicht kijken
- De kin omhoog houden
- Haal diep adem voordat je spreekt
- Focussen op grote, harde geluiden en langzame, korte zinnen
De LSVT-techniek en vergelijkbare revalidatiebenaderingen (zoals koorzang of stemversterking) zijn waardevol gebleken om mensen met Parkinson te helpen bij het scheiden en controleren van specifieke gezichtsspieren effectiever bij communicatie in groepen of één-op-één.