De anatomie van de patella

Posted on
Schrijver: Tamara Smith
Datum Van Creatie: 28 Januari 2021
Updatedatum: 16 Kunnen 2024
Anonim
Anatomie patella en omgeving / anatomy patella
Video: Anatomie patella en omgeving / anatomy patella

Inhoud

De patella, meestal de knieschijf genoemd, is het grootste sesambeenbeen in het lichaam. Een sesambeen is een bot dat is ingebed in een pees en, in het geval van de patella, bestaat het in de quadricepspees. Deze pees helpt de patella op zijn plaats te houden, samen met andere spieren in en nabij de quadriceps, zodat deze zijn belangrijkste taak kan doen: het kniegewricht beschermen.

Anatomie

Het patellabot ondergaat het proces van botvorming (verandert in bot) tussen de leeftijd van drie en zes jaar oud.

In zijn hele, complete vorm is de patella een plat, driehoekig bot dat vrij dicht is.

De top, of punt, van de patella wijst naar beneden in de richting van het scheenbeen, terwijl de basis van het bot omhoog zit richting de dij. De basis is ook wat hecht aan de quadricepspees.

De achterkant van de patella vormt een gewricht met het dijbeen, ook wel bekend als het dijbeen. Hierdoor wordt het dijbeen een gewrichtsfacet, omdat het ook aansluit op een mediale en laterale condylus van het dijbeen. De patella is ook bevestigd door de vastus lateralis en medialis, die spieren in de dij zijn.


Van de top van de patella komt het patellaire ligament, dat aansluit op de voorkant van het scheenbeen (scheenbeen). Het midden van de patella bestaat uit openingen voor slagaders om bloed naar de knieschijf te voeren. Spieren in de dij, delen van het dijbeen en een pees in de knie, mediaal patellair retinaculum genoemd en die het kniegewricht in het midden van de patella kruisen, werken allemaal samen om de patella gestabiliseerd te houden.

Plaats

De patella zit tussen het dijbeen en het scheenbeen en beschermt niet alleen het kniegewricht, maar verbindt de spieren aan de voorkant van het dijbeen met het scheenbeen. Onder de patella en het uiteinde van het dijbeen bevindt zich gewrichtskraakbeen, waardoor de patella en dijbeenbeenderen naast elkaar kunnen bewegen. Dit kraakbeen biedt bescherming en extra mobiliteit bij alle kniebewegingen.

Anatomische variaties

De meeste anatomische variaties van de patella hebben te maken met de vorm van het bot zelf. Deze omvatten:

  • Hypoplasie van de patella (vaak patella parva genoemd), waarbij de patella kleiner is dan hij zou moeten zijn of, in zeldzame gevallen, volledig afwezig is.
  • Hyperplastische eigenschappen, waar de patella groter wordt dan hij zou moeten zijn voor de ruimte waarin hij leeft (bekend als patella magna).
  • Jagersmuts patella, waar de laterale zijde van de patella het voorste oppervlak van het bot beslaat.

Er zijn drie soorten anatomische variaties in een gezonde patella op basis van de grootte en symmetrie van de patella zelf.


Gemeten door het Wiberg-classificatiesysteem, blijkt dat 10% van de mensen een type I patella heeft (bijna symmetrisch), 65% van de mensen een type II patella (een vlak mediaal facet dat veel kleiner is dan het laterale facet) en 25% van mensen hebben een type III patella (een klein mediaal facet dat ook gebogen is).

Functie

De belangrijkste taak van de patella is om te helpen bij het strekken en bewegen van de knie, terwijl het tegelijkertijd bescherming biedt voor het kniegewricht.

In het geval van knie-extensie gebeurt deze beweging doordat de patella een hefboomwerking biedt die de quadricepspezen waaraan het is bevestigd, op het dijbeen kunnen zetten. Qua bescherming geeft de patella de voorkant van het kniegewricht ondersteuning tijdens activiteiten zoals sporten of zelfs tegen dagelijkse slijtage door lopen en stappen.

Bijbehorende voorwaarden

Patellablessures kunnen relatief vaak voorkomen, vooral bij degenen die extreem actief zijn en veel extra stress of druk op het bot uitoefenen door hardlopen, sporten en competitieve sporten. Twee van de meest voorkomende aandoeningen die verband houden met de patella zijn patellapeesontsteking en patella-dislocaties.


Knieschijf (patella) verwondingen: soorten, oorzaken, behandeling

Patellaire peesontsteking

Patellaire peesontsteking wordt ook vaak springersknie genoemd, omdat het vaker voorkomt bij sporten of activiteiten waarbij veel moet worden gesprongen, zoals basketbal.

Degenen die mogelijk lijden aan patellapeesontsteking, zullen pijn in hun patella ervaren, die begint bij het uitvoeren van geselecteerde activiteiten en kan toenemen om dagelijkse bewegingen, zoals lopen en trappen op en af ​​te gaan, te verstoren. Deze pijn wordt veroorzaakt door kleine scheurtjes in de patellapees die ontstekingen en verzwakking veroorzaken.

Patella-dislocaties

Bij een patella-dislocatie glijdt de patella buiten zijn gegroefde positie in het been. Dit veroorzaakt pijn en zwelling, evenals mogelijk het scheuren van de ligamenten die de patella op zijn plaats houden en niet uit zijn locatie springen.

Sommige mensen hebben misschien geen volledige patella-dislocatie, maar ze kunnen een patella-subluxatie ervaren. Dit gebeurt wanneer de patella niet volledig uit zijn groef komt, maar wel moeite heeft om binnen zijn groefspoor te bewegen, wat pijn en zwelling veroorzaakt.

Revalidatie

Voor patellapeesontsteking zijn er een aantal manieren om de patella te behandelen en te rehabiliteren. Afhankelijk van de ernst van de pijn en tendinitis variëren de opties van vrij verkrijgbare medicijnen zoals ibuprofen tot fysiotherapie om de spieren en pezen rond de patella te helpen strekken en versterken.

Voor ernstigere gevallen kan uw arts kiezen voor een injectie met corticosteroïden om pijn te verlichten of zelfs een operatie als er reparaties aan de pezen rond de patella moeten worden uitgevoerd.

Voor een patella-dislocatie is de enige manier om deze aandoening te verhelpen, door de patella terug in zijn groef te plaatsen. Dit kan snel vanzelf gebeuren, kort na ontwrichting of met de hulp van een medische professional.

Bij dislocatie kunnen peesscheuren en botfragmenten loskomen. Terwijl peesscheuren meestal vanzelf herstellen, zullen botfragmenten waarschijnlijk operatief moeten worden verwijderd. Als er geen fragmenten zijn als gevolg van dislocatie, bestaat de gebruikelijke behandeling uit het immobiliseren van de knie totdat de zwelling afneemt (ongeveer drie tot zes weken), samen met het nemen van niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's) om te helpen bij pijn of ongemak.

Chirurgische opties voor patella-dislocaties

Voor degenen die patella-subluxatie ervaren, varieert de behandeling van fysiotherapie tot beugels en tape om de patella te geleiden. Een operatie kan ook nodig zijn, afhankelijk van hoe ernstig de verkeerde uitlijning is of als dit leidt tot frequente patellaire dislocaties.