Inhoud
- Wat veroorzaakt perifere zenuwbeschadiging?
- Symptomen van perifere zenuwbeschadiging
- Classificatie van perifere zenuwletsels
- Ruggenmergaccessoire Zenuwletsel
- Diagnose van perifere zenuwbeschadiging
- Behandeling van perifere zenuwletsels
Het perifere zenuwstelsel is een netwerk van 43 paar motorische en sensorische zenuwen die de hersenen en het ruggenmerg (het centrale zenuwstelsel) verbinden met het hele menselijk lichaam.
Deze zenuwen regelen de functies van gevoel, beweging en motorische coördinatie. Ze zijn kwetsbaar en kunnen gemakkelijk worden beschadigd. Wanneer een van deze zenuwen ernstig letsel of trauma oploopt, kan een chirurgische behandeling nodig zijn.
Wat veroorzaakt perifere zenuwbeschadiging?
Letsel aan het perifere zenuwnetwerk kan gebeuren door:
Laceratie (een snee of scheur in het zenuwweefsel)
Ernstige blauwe plekken (kneuzing)
Schotwonden
Rekken (tractie)
Letsel door injectie van medicijnen
Elektrisch letsel
Symptomen van perifere zenuwbeschadiging
Mensen met traumatische zenuwbeschadiging kunnen ernstige, niet aflatende pijn, branderig gevoel, tintelingen of totaal verlies van gevoel ervaren in het deel van het lichaam dat wordt aangetast door de beschadigde zenuw.
Classificatie van perifere zenuwletsels
Een classificatiesysteem genaamd de Sunderland classificatiesysteem definieert vijf verschillende graden van perifere zenuwbeschadiging:
Eerste graad: Een omkeerbaar lokaal geleidingsblok op de plaats van het letsel. Dit letsel vereist geen chirurgische ingreep en herstelt gewoonlijk binnen een paar uur tot een paar weken.
Tweedegraads: Er is een verlies van continuïteit van de axonen (de "elektrische draden") in de zenuw. Als dit soort letsel kan worden bevestigd door middel van preoperatieve zenuwtesten, is chirurgische ingreep meestal niet nodig.
Derdegraads: Er is schade aan de axonen en hun ondersteunende structuren in de zenuw. In dit geval is herstel moeilijk te voorspellen. Zenuwgeleidingsonderzoeken die tijdens een operatie worden uitgevoerd, zijn vaak in staat om de uitkomst en de behoefte aan eenvoudige reiniging van de zenuw (neurolyse) of een uitgebreider herstel met transplantatie aan te geven.
Vierde graad: In dit geval is er voldoende schade aan de axonen en de omliggende weefsels om littekens te creëren die zenuwregeneratie voorkomen. Elektrische tests die tijdens de operatie worden uitgevoerd, bevestigen dat er geen elektrische energie langs de zenuwbanen in deze gewonde zenuw kan worden geleid. Chirurgische ingreep met zenuwtransplantatie is nodig om het letsel te herstellen.
Vijfde graad: Deze verwondingen worden meestal aangetroffen bij snijwonden of ernstige rekblessures. De zenuw is in tweeën gedeeld. De enige manier om een verwonding van de vijfde graad te herstellen, is door een operatie.
Ruggenmergaccessoire Zenuwletsel
Een bepaald type van perifere zenuwbeschadiging is zenuwbeschadiging aan de wervelkolom. De spinale accessoire zenuw is de 11e van 12 hersenzenuwen, die hun oorsprong hebben in de hersenen.Hierdoor kunnen twee sets spieren in de nek functioneren: de sternomastoïde spieren, waardoor het hoofd kan kantelen en roteren, en de trapeziusspieren, die verschillende bewegingen mogelijk maken, zoals het ophalen van de schouder of het bewegen van de schouderbladen.
De spinale accessoire zenuw kan worden beschadigd tijdens een trauma of zelfs tijdens een operatie wanneer chirurgen opereren aan lymfeklieren of aan de halsader in de nek.
De symptomen zijn schouderpijn, naar buiten gerichte "vleugelbeweging" van de schouderbladen en zwakte of atrofie van de trapeziusspier.
Een snelle diagnose en behandeling biedt de beste kans op herstel van dit letsel. Artsen zullen waarschijnlijk fysiotherapie aanbevelen voor milde spinale accessoire zenuwbeschadiging. Bij ernstigere verwondingen kan een operatie nodig zijn, zoals zenuwtransplantatie, zenuwregeneratie of pees- of spieroverdracht.
Diagnose van perifere zenuwbeschadiging
Om de omvang van de schade aan de zenuw volledig te bepalen, kan de arts een elektrische geleidingstest bestellen om de doorgang van elektrische stromen door de zenuwen te bepalen. Twee van deze tests zijn elektromyografie en zenuwgeleidingssnelheid. Deze tests worden soms gedaan tijdens een eigenlijke operatie terwijl de patiënt verdoofd is.
De arts kan ook een van de volgende beeldvormingstechnieken bestellen:
CT-scan
MRI
MRI-neurograaf
Behandeling van perifere zenuwletsels
Afhankelijk van de locatie en de mate van zenuwbeschadiging kan de arts verschillende therapieën voorschrijven.
Voor lichte zenuwletsels kunnen de volgende niet-chirurgische behandelingen deel uitmaken van het plan:
Acupunctuur
Massage therapie
Medicatie
Orthesen
Fysiotherapie en revalidatie
Gewichtsverlies
Bij ernstigere verwondingen kan een perifere zenuwoperatie nodig zijn, die wordt uitgevoerd door een neurochirurg. Deze chirurgische ingrepen kunnen zeer gecompliceerd zijn en daarom is het essentieel om een ervaren chirurg en team te selecteren voor perifere zenuwoperaties.
De procedures omvatten:
Brachiale plexus operatie
Carpaal tunneloperatie
DREZ-procedure
Gratis spieroverdracht
Zenuwherstel of zenuwtransplantaat
Operatie voor het bekneld raken van de zenuwen
Operatie van een zenuwschede-tumor
Operatie voor zenuwoverdracht
Zenuwtransplantatie-operatie
Open decompressie-operatie
Sensorische zenuwchirurgie (voor meralgia paresthetica)
Thoracale uitlaatsyndroom-operatie