Inhoud
Prepatellaire bursitis, ook wel bekend als de knie van het dienstmeisje, is een veelvoorkomende oorzaak van zwelling en pijn op de knieschijf. De naam 'Knie van het dienstmeisje' komt van de associatie van deze aandoening met personen bij wie het werk lange tijd geknield moet worden. Prepatellaire bursitis komt veel voor bij beroepen zoals tapijtleggers en tuinmannen.Een bursa is een dunne zak gevuld met de lichaamseigen natuurlijke smeervloeistof. Deze gladde zak laat verschillende weefsels zoals spieren, pezen en huid zonder wrijving over benige oppervlakken glijden. Deze slijmbeurs zijn normaal gesproken erg dun (zoals een plastic zak waar de lucht uit wordt gezogen), maar ze vormen een potentiële ruimte die gezwollen en ontstoken kan raken. Dit is wat bekend staat als bursitis.
De belangrijkste zorg bij prepatellaire bursitis is dat de bursa vaak geïnfecteerd kan raken. In feite is prepatellaire bursitis van alle voorkomende soorten bursitis het meest voorkomende type. Gewoonlijk komt de infectie voort uit enige penetratie door de huid, wat een schaafwond, een schaafwond of een diepe snee kan zijn. Het meest voorkomende type geïnfecteerde prepatellaire bursitis is een stafylokokbesmetting.
Oorzaken
Druk van constant knielen tijdens het werk is de traditionele oorzaak. Tapijt leggen, sanitair, tuinieren en banen in de landbouw kunnen risico's zijn. Het kan ook worden veroorzaakt door een klap op de knieschijf tijdens het sporten of een klap tijdens een val.
Symptomen
De symptomen van prepatellaire bursitis zijn onder meer:
- Zwelling over de knieschijf
- Beperkt bewegingsbereik van de knie
- Pijnlijke beweging van de knie
- Roodheid aan de voorkant van de knie
De zwelling van kniebursitis bevindt zich in de bursa, niet in het kniegewricht zelf. Mensen noemen elke zwelling van het kniegewricht vaak 'water op de knie', maar het is belangrijk om onderscheid te maken tussen vochtophoping in de slijmbeurs en vochtophoping in het kniegewricht.
Behandeling
Behandeling van prepatellaire bursitis begint met het vermijden van de verzwarende activiteit. Andere veelgebruikte behandelingen zijn ontstekingsremmende medicijnen, ijsapplicatie en compressiewikkels. Wanneer er een aanzienlijke ophoping van vloeistof in de slijmbeurs is, kan worden overwogen de vloeistof te verwijderen door de slijmbeurs af te voeren met een naald en een injectiespuit.
Als de vloeistof uit de slijmbeurs wordt afgetapt, kan analyse van deze vloeistof worden uitgevoerd als er sprake is van infectie. Als er geen zorg is voor infectie, wordt vaak ook een cortisone-injectie toegediend om hopelijk te voorkomen dat de vloeistof terugkomt.
Patiënten die een infectie van hun slijmbeurs hebben, hebben aanvullende behandeling nodig. Er is discussie over de beste behandeling, en het hangt waarschijnlijk af van de ernst van de infectie en de individuele patiënt om te weten wat de beste behandeling is. Mogelijke opties zijn een orale antibioticabehandeling, intraveneuze antibiotica of een operatie om de geïnfecteerde slijmbeurs te verwijderen. Als een infectie snel wordt gedetecteerd, beginnen de eenvoudige behandelingen meestal, terwijl bij agressievere, gevorderde infecties een chirurgische ingreep nodig kan zijn om de infectie te reinigen om te voorkomen het zich verspreidt.