Inhoud
Wat voor soort gebarentaal is het als je geen zuivere Amerikaanse gebarentaal (ASL) met zijn eigen grammatica tekent of exact Engels ondertekent? Het heet pidgin ondertekend Engels of PSE. Een recentere term is 'contactondertekening', wat aangeeft dat het een taal is die zich ontwikkelt tussen mensen die contact hebben met Engels en gebarentaal.Een variant is Conceptually Accurate Signed English (CASE), dat het teken kiest op basis van de betekenis in ASL in plaats van de klank of spelling in het Engels, maar de Engelse grammaticale volgorde gebruikt bij het construeren van de ondertekening. Dit verschilt van Manually Coded English, waar de tekens Engelse woorden vertegenwoordigen in plaats van de concepten die ze vertegenwoordigen in ASL.
Pidgin is de term voor elke taal die van nature ontstaat tussen mensen die verschillende talen gebruiken. Maar pidgins zijn meestal smal, vereenvoudigd, hebben een beperkte woordenschat en geen moedertaalsprekers.
Om deze redenen valt de term uit de gratie. Gedeeltelijk komt dit waarschijnlijk omdat PSE de vorm van gebarentaal is die vaak wordt gebruikt in plaatsen zoals Gallaudet en het Nationaal Technisch Instituut voor Doven (NTID). Maar er zijn ook significante verschillen in de pidgins die ontstaan tussen twee gesproken talen en tussen gebarentalen en gesproken talen.
Wat is Pidgin ondertekend Engels?
PSE is geen echte taal en er ontbreken regels. Experts op het gebied van gebarentaalkunde zien het als een manier om de kloof tussen native ASL-speakers en native English-speakers te "overbruggen". Native speakers kunnen doof of horend zijn. Het bevat een mix van ASL-regels en Engelse grammatica. De tekens die in PSE worden gebruikt, zijn afkomstig van ASL, maar worden niet op een ASL-achtige manier gebruikt, maar in een meer normaal Engels patroon.
Om de communicatie te versnellen, mogen PSE-sprekers bepaalde elementen van de Engelse taal niet gebruiken, zoals de welomlijnde en onbepaalde lidwoorden "de" en "a." Ze mogen de uitgangen van woorden niet gebruiken, zoals het niet ondertekenen van "ing", of niet altijd de verleden tijd ondertekenen of met de vingers spellen. Een persoon zou bijvoorbeeld kunnen zeggen "Ik ben klaar met schoon" in plaats van "Ik heb schoongemaakt". PSE is vrij individualistisch en gebruikers communiceren op een manier die zij zich prettig voelen. PSE-gebruik lijkt meer op een continuüm tussen ASL en Engels.
Onderzoek naar PSE
Ceil Lucas van de afdeling Taalwetenschap van Gallaudet University heeft samen met Clayton Valli behoorlijk wat onderzoek gedaan naar PSE. Het werk van Lucas en Valli wordt in meer detail beschreven in het boek "Language Contact in the American Deaf Community" uit 1992 (ISBN 0-12-458040-8). Ze wezen op de verschillen tussen PSE en gesproken pidgins en stelden in plaats daarvan de term "contactondertekening" voor.
Een verschil is het niet gebruiken van verschillende woorduitgangen die in het Engels voorkomen, zoals de bezittelijke eindes en de verleden tijd. Een ander significant verschil is dat het vocabulaire voor contactondertekening afkomstig is van ASL, terwijl de grammatica afkomstig is uit het Engels, wat niet typisch is voor gesproken taalpidgins.