Inhoud
- Schildklierziekte en bloedsuiker
- Schildklierziekte en insuline
- Andere verbindingen
- Preventie en beheer
Het is daarom belangrijk om ervoor te zorgen dat u routinematig wordt gescreend op diabetes als u een schildklieraandoening heeft, en vice versa, om een vroege detectie en tijdige behandeling te garanderen. Als een van de aandoeningen slecht onder controle is, kan dit de behandeling van de andere aandoening bemoeilijken en het risico op complicaties verminderen.
Er zijn ook enkele stappen die u kunt nemen om het risico op deze dubbele diagnose te verminderen.
Schildklierziekte en bloedsuiker
Uw schildklier en schildklierhormonen spelen een belangrijke rol bij het reguleren van veel van de biologische processen van uw lichaam, zoals groei, ontwikkeling en metabolisme. Omdat een schildklieraandoening de stofwisseling verstoort, kan het uw bloedsuikerspiegel veranderen. Dit verhoogt uw risico op het ontwikkelen van diabetes en het maakt het moeilijker om uw bloedsuikerspiegel onder controle te houden als u al diabetes heeft.
Hyperthyreoïdie, wat een overactief schildklierhormoon is, en hypothyreoïdie, wat een te traag schildklierhormoon is, zijn beide geassocieerd met milde hyperglycemie (verhoogde glucosespiegels).
Het kan zijn dat u geen duidelijke symptomen van door de schildklier veroorzaakte hyperglykemie ervaart als u geen diabetes heeft, omdat uw insuline uw bloedsuikerspiegel kan reguleren om deze bijna op een optimaal niveau te krijgen.
Aangenomen wordt dat de chronisch hoge bloedsuikerspiegel die kan worden veroorzaakt door een schildklieraandoening, kan bijdragen aan de ontwikkeling van het metabool syndroom, een pre-diabetische toestand. Onbehandeld metabool syndroom kan evolueren naar diabetes type 2.
Schildklierziekte en insuline
Diabetes kan veranderingen in de schildklierhormoonspiegels veroorzaken. Insuline imiteert de werking van schildklierhormonen in sommige weefsels van het lichaam, waardoor de productie van schildklierhormonen afneemt. Maar insuline werkt ook andersom dan schildklierhormonen in andere weefsels, waardoor de schildklierhormoonspiegels stijgen.
Een teveel aan of een tekort aan insuline kan veranderingen in de productie en activiteit van schildklierhormoon veroorzaken.
Als we de associatie vanuit een andere richting bekijken, kunnen de metabole veranderingen van schildklieraandoeningen de effecten van insuline verstoren, of deze nu endogeen is (geproduceerd door uw lichaam) of wordt gebruikt als een medische behandeling voor diabetes.
Hyperthyreoïdie verhoogt het metabolisme en kan ervoor zorgen dat insuline sneller dan normaal wordt verwerkt en uit het lichaam wordt verwijderd. Sommige mensen met diabetes type 1 bij wie ook hyperthyreoïdie is vastgesteld, moeten mogelijk hogere doses insuline gebruiken totdat de schildklierhormonen gestabiliseerd zijn.
Wanneer het metabolisme wordt vertraagd bij hypothyreoïdie, kan insuline langer in het lichaam blijven hangen, waardoor het risico op hypoglykemie (lage glucosespiegels) groter wordt. Hypothyreoïdie is ook in verband gebracht met een verhoogde gevoeligheid voor insuline, wat kan bijdragen aan hypoglykemie.
Het is belangrijk dat u alle aanpassingen van uw voorgeschreven insulinedosis bespreekt met uw arts, indien van toepassing.
Andere verbindingen
Naast het gecompliceerde glucosemetabolisme dat gepaard gaat met schildklieraandoeningen en diabetes, zijn er verschillende andere oorzaken voor de relatie tussen schildklieraandoeningen en diabetes.
Auto immuunziekte
Type 1-diabetes en schildklieraandoeningen kunnen beide worden veroorzaakt door een auto-immuunproces, waarbij het lichaam zichzelf aanvalt. Als u een auto-immuunziekte heeft, zoals diabetes, verhoogt dit uw risico op het ontwikkelen van een andere auto-immuunziekte, zoals een schildklieraandoening.
Hypothalamus-hypofyse-as
Er is een cyclus van interactie en feedback tussen de hypothalamus, de hypofyse, de bijnier, de schildklier en insuline. Bijnierhormonen, samen met schildklierhormonen en de hormonen van de alvleesklier (insuline en glucagon), werken allemaal samen om het metabolisme te reguleren. De hypothalamus en hypofyse reageren door deze allemaal te stimuleren of te remmen.
Wanneer insuline, schildklierhormonen of de steroïdhormonen van de bijnier uit balans zijn, nemen de andere vaak toe of af als middel om de metabole disfunctie te compenseren. Aangenomen wordt dat deze interactie een rol speelt in de relatie tussen schildklieraandoeningen en diabetes.
De link tussen schildklierziekte en de bijnierenPreventie en beheer
Als bij u al een schildklieraandoening of diabetes is vastgesteld, wordt gewichtsbeheersing beschouwd als een van de meest effectieve strategieën om de andere aandoening te voorkomen.
Als u een schildklieraandoening heeft, kunt u uw glucose- en schildklierhormoonspiegels goed onder controle houden. En het handhaven van optimale glucosespiegels kan uw kansen op het ontwikkelen van een schildklieraandoening verminderen als u diabetes heeft.
Als u een lage insuline- of insulineresistentie heeft, kan een schildklieraandoening uw bloedglucosespiegels meer schommelen dan normaal en moeilijker te behandelen worden. Optimale controle van de schildklierhormoonspiegels en glucosespiegels met medicatie en dieet is van vitaal belang om de complicaties op de lange termijn van beide aandoeningen te voorkomen.
Complicaties van diabetes die u moet wetenEen woord van Verywell
Omdat er een aanzienlijk risico is op schildklierproblemen voor mensen met diabetes type 1, raadt de American Diabetes Association (ADA) aan dat iedereen met diabetes type 1 kort na hun diagnose wordt getest op hypothyreoïdie. Zelfs als de resultaten normaal zijn, raadt de ADA aan om ten minste eenmaal per twee jaar follow-uptests uit te voeren.
- Delen
- Omdraaien
- Tekst