Inhoud
- Hoe de test wordt uitgevoerd
- Hoe je je op de test voorbereidt
- Hoe de test zal voelen
- Waarom de test wordt uitgevoerd
- Normale resultaten
- Wat abnormale resultaten betekenen
- Risico's
- Alternatieve namen
- Afbeeldingen
- Referenties
- Beoordeling Datum 18/10/2017
De groeihormoononderdrukkingstest bepaalt of de groeihormoonproductie (GH) wordt onderdrukt door een hoge bloedsuikerspiegel.
Hoe de test wordt uitgevoerd
Er worden ten minste 3 bloedmonsters genomen.
De test wordt op de volgende manier gedaan:
- Het eerste bloedmonster wordt tussen 6:00 en 8:00 uur verzameld voordat u iets eet of drinkt.
- Je drinkt dan een oplossing met glucose (suiker). U kunt worden verteld om langzaam te drinken om te voorkomen dat je misselijk wordt. Maar u moet de oplossing binnen 5 minuten drinken om ervoor te zorgen dat het testresultaat juist is.
- De volgende bloedmonsters worden meestal 1 tot 2 uur na het drinken van de glucose-oplossing verzameld. Soms worden ze om de 30 of 60 minuten genomen.
- Elk monster wordt meteen naar het laboratorium gestuurd. Het laboratorium meet de glucose- en GH-waarden in elk monster.
Hoe je je op de test voorbereidt
Eet NOOIT iets en beperk de fysieke activiteit gedurende 10 tot 12 uur vóór de test.
U kunt ook worden gevraagd om te stoppen met het nemen van geneesmiddelen die de testresultaten kunnen beïnvloeden. Deze geneesmiddelen omvatten glucocorticoïden zoals prednison, hydrocortison of dexamethason. Raadpleeg uw arts voordat u stopt met het gebruik van geneesmiddelen.
U wordt gevraagd ten minste 90 minuten vóór de test te ontspannen. Dit komt omdat oefenen of verhoogde activiteit GH-niveaus kan veranderen.
Als uw kind deze test moet laten uitvoeren, kan het nuttig zijn om uit te leggen hoe de test zal aanvoelen en zelfs op een pop te demonstreren. Hoe bekender uw kind is met wat er zal gebeuren en waarom, hoe minder angst het kind zal voelen.
Hoe de test zal voelen
Wanneer de naald wordt ingebracht om bloed af te nemen, voelen sommige mensen matige pijn. Anderen voelen slechts een prik of stekend. Daarna kunnen er kloppende of lichte kneuzingen zijn. Dit gaat snel weg.
Waarom de test wordt uitgevoerd
Deze test controleert op een hoog niveau van GH, een aandoening die leidt tot gigantisme bij kinderen en acromegalie bij volwassenen. Het wordt niet gebruikt als een routine screeningstest. Deze test wordt alleen gedaan als u tekenen van toegenomen GH vertoont.
Normale resultaten
Normale testresultaten tonen een GH-gehalte van minder dan 1 ng / ml. Bij kinderen kan het GH-gehalte verhoogd zijn als gevolg van reactieve hypoglykemie.
Normale waardebereiken kunnen enigszins variëren tussen verschillende laboratoria. Sommige laboratoria gebruiken verschillende metingen of testen verschillende monsters. Praat met uw provider over de betekenis van uw specifieke testresultaten.
Wat abnormale resultaten betekenen
Als het GH-niveau niet wordt gewijzigd en hoog blijft tijdens de suppressietest, vermoedt de aanbieder gigantisme of acromegalie. Mogelijk moet u opnieuw worden getest om de testresultaten te bevestigen.
Risico's
Aders en slagaders variëren in grootte van persoon tot persoon en van de ene kant van het lichaam naar de andere. Het verkrijgen van een bloedmonster van sommige mensen kan moeilijker zijn dan van anderen.
Andere risico's die samenhangen met het laten afnemen van bloed zijn gering, maar kunnen zijn:
- Enorm bloeden
- Flauwvallen of zich licht in het hoofd voelen
- Hematoom (bloed accumuleert onder de huid)
- Infectie (een klein risico wanneer de huid wordt gebroken)
Alternatieve namen
GH-onderdrukkingstest; Glucose laadtest; Acromegalie - bloedonderzoek; Gigantisme - bloedonderzoek
Afbeeldingen
Bloed Test
Referenties
Kaiser U, Ho KKY. Hypofyse fysiologie en diagnostische evaluatie. In: Melmed S, Polonsky KS, Larsen PR, Kronenberg HM, eds. Williams Textbook of Endocrinology. 13e ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2016: hoofdstuk 8.
Nakamoto J. Endocriene testen. In: Jameson JL, De Groot LJ, de Kretser DM, et al, eds. Endocrinologie: volwassen en pediatrisch. 7e ed. Philadelphia, PA: Elsevier Saunders; 2016: hoofdstuk 154.
Beoordeling Datum 18/10/2017
Bijgewerkt door Neil K. Kaneshiro, MD, MHA, Clinical Professor of Pediatrics, University of Washington School of Medicine, Seattle, WA. Ook beoordeeld door David Zieve, MD, MHA, medisch directeur, Brenda Conaway, Editorial Director en de A.D.A.M. Redactie.