Inhoud
- Hoe de test wordt uitgevoerd
- Hoe je je op de test voorbereidt
- Hoe de test zal voelen
- Waarom de test wordt uitgevoerd
- Wat abnormale resultaten betekenen
- Risico's
- Alternatieve namen
- Afbeeldingen
- Referenties
- Beoordeling Datum 2/5/2017
Een nierscan is een nucleair geneeskundig onderzoek waarbij een kleine hoeveelheid radioactief materiaal (radio-isotoop) wordt gebruikt om de functie van de nieren te meten.
Hoe de test wordt uitgevoerd
Het specifieke type scan kan variëren. Dit artikel biedt een algemeen overzicht.
Een nier scan is vergelijkbaar met een renale perfusie scintiscan. Het kan samen met die test worden gedaan.
U wordt gevraagd om op de scannertafel te liggen. De zorgverlener plaatst een strakke band of bloeddrukmanchet op uw bovenarm. Hierdoor ontstaat druk en worden uw armaders groter. Een kleine hoeveelheid radio-isotoop wordt in een ader geïnjecteerd. De gebruikte radio-isotoop kan variëren, afhankelijk van wat er wordt bestudeerd.
De manchet of band op de bovenarm wordt verwijderd en het radioactieve materiaal beweegt door uw bloed. De nieren worden kort daarna gescand. Er worden verschillende afbeeldingen gemaakt, die elk 1 of 2 seconden duren. De totale scantijd duurt ongeveer 30 minuten tot 1 uur.
Een computer beoordeelt de afbeeldingen en geeft gedetailleerde informatie over hoe uw nier werkt. Het kan bijvoorbeeld uw arts vertellen hoeveel bloed de nier in de loop van de tijd filtert. Een diureticum ("waterpil") kan ook tijdens de test worden geïnjecteerd. Dit helpt de doorgang van radio-isotoop door uw nieren te versnellen.
Na de scan zou je naar huis kunnen gaan. Mogelijk wordt u gevraagd veel vocht te drinken en vaak te urineren om het radioactieve materiaal uit het lichaam te verwijderen.
Hoe je je op de test voorbereidt
Vertel uw leverancier als u niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID's) of bloeddrukmedicijnen gebruikt. Deze medicijnen kunnen de test beïnvloeden.
Mogelijk wordt u gevraagd om extra vloeistoffen te drinken voor de scan.
Hoe de test zal voelen
Sommige mensen voelen zich ongemakkelijk als de naald in de ader wordt geplaatst. U zult het radioactieve materiaal echter niet voelen. De scantafel kan hard en koud zijn. U moet tijdens de scan stil blijven liggen. U kunt tegen het einde van de test een verhoogde drang voelen om te plassen.
Waarom de test wordt uitgevoerd
Een nierscan vertelt uw leverancier hoe uw nieren werken. Het toont ook hun grootte, positie en vorm. Het kan worden gedaan als:
- U kunt geen andere röntgenfoto's gebruiken met contrast (kleurstof) materiaal omdat u gevoelig of allergisch voor hen bent, of als u een verminderde nierfunctie heeft
- U hebt een niertransplantatie gehad en uw arts wil controleren hoe goed de nier werkt en op tekenen van afstoting letten
- U hebt een hoge bloeddruk en uw arts wil zien hoe goed uw nieren werken
- Uw leverancier moet bevestigen of een nier die gezwollen of geblokkeerd is op een andere röntgenfoto, functie verliest
Wat abnormale resultaten betekenen
Abnormale resultaten zijn een teken van verminderde nierfunctie. Dit kan te wijten zijn aan:
- Acuut of chronisch nierfalen
- Chronische nierinfectie (pyelonefritis)
- Complicaties van een niertransplantatie
- glomerulonefritis
- hydronefrose
- Verwonding van de nier en urineleider
- Versmalling of verstopping van de bloedvaten die bloed naar de nieren voeren
- Obstructieve uropathie
Risico's
Er is een geringe hoeveelheid straling van de radio-isotoop. Het grootste deel van deze blootstelling aan straling gebeurt aan de nieren en de blaas. Bijna alle straling is binnen 24 uur uit het lichaam verdwenen. Voorzichtigheid is geboden als u zwanger bent of borstvoeding geeft.
Zeer zelden krijgt een persoon een allergische reactie op de radio-isotoop, die ernstige anafylaxie kan omvatten.
Alternatieve namen
renogram; Nier-scan
Afbeeldingen
Nier anatomie
Nier - bloed- en urinestroom
Referenties
Chernecky CC, Berger BJ. Renocystogram. In: Chernecky CC, Berger BJ eds. Laboratoriumtests en diagnostische procedures. 6e ed. St Louis, MO: Elsevier Saunders; 2013: 953-993.
Shukla AR. Posteriour urethrale kleppen en urethrale anomalieën. In: Wein AJ, Kavoussi LR, Partin AW, Peters CA, eds. Campbell-Walsh urologie. 11e ed. Philadelphia, PA: Elsevier; 2016: hoofdstuk 141.
Beoordeling Datum 2/5/2017
Bijgewerkt door: Jennifer Sobol, DO, uroloog bij het Michigan Institute of Urology, West Bloomfield, MI. Beoordeling door VeriMed Healthcare Network. Ook beoordeeld door David Zieve, MD, MHA, medisch directeur, Brenda Conaway, Editorial Director en de A.D.A.M. Redactie.