Inhoud
- Wat is klompvoet?
- Wat zijn de tekenen en symptomen van een klompvoet?
- Wat zijn de risicofactoren van klompvoet?
- Diagnose van de klompvoet
- Behandeling van klompvoet
- Leven na behandeling van klompvoet
Wat is klompvoet?
Klompvoet is een voetafwijking die in drie verschillende typen wordt ingedeeld: idiopathisch (onbekende oorzaak), neurogeen (veroorzaakt door toestand van het zenuwstelsel) en syndromaal (gerelateerd aan een onderliggend syndroom).
Idiopathische klompvoet
Idiopathische klompvoet, ook bekend als talipes equinovarus, is het meest voorkomende type klompvoet en is aanwezig bij de geboorte. Deze aangeboren afwijking komt voor bij één op de 1.000 baby's, waarbij de helft van de gevallen van klompvoet slechts één voet betreft. Er is momenteel geen bekende oorzaak van een idiopathische klompvoet, maar babyjongens hebben twee keer zoveel kans op een klompvoet als babymeisjes.
Neurogene klompvoet
Neurogene klompvoet wordt veroorzaakt door een onderliggende neurologische aandoening. Een kind geboren met spina bifida Een klompvoet kan bijvoorbeeld ook later in de kindertijd ontstaan als gevolg van hersenverlamming of compressie van het ruggenmerg.
Syndrome klompvoet
Syndrome klompvoet wordt gevonden samen met een aantal andere klinische aandoeningen die verband houden met een onderliggend syndroom. Voorbeelden van syndromen waarbij een klompvoet kan optreden, zijn artrogrypose, constrictorbandsyndroom, tibiale hemimelia en diastrofische dwerggroei.
Wat zijn de tekenen en symptomen van een klompvoet?
Bij een klompvoet is de achillespees te kort, waardoor de voet puntig blijft - ook wel bekend als 'de voet fixeren in equinus'. De voet is ook naar binnen en naar beneden gedraaid. De botten van de voet en enkel zijn allemaal aanwezig, maar zijn niet goed uitgelijnd vanwege verschillen in de spieren en pezen die op de voet werken.
Wat zijn de risicofactoren van klompvoet?
Een ouder of broer of zus hebben met een klompvoet
Maternaal roken tijdens de zwangerschap
Mannetje
Diagnose van de klompvoet
Een onbalans in de voet als gevolg van een klompvoet kan worden opgemerkt tijdens een foetale screening-echografie al vanaf 12 weken zwangerschap, maar de diagnose van klompvoet wordt bevestigd door lichamelijk onderzoek bij de geboorte.
Behandeling van klompvoet
De behandeling van klompvoet bestaat uit twee fasen: Ponseti-serie gieten en schoren. Behandeling is altijd nodig, omdat de toestand niet beter wordt met de groei.
Ponseti Serial Casting
De Ponseti-techniek van serieel gieten is een behandelmethode waarbij de voet zorgvuldig wordt gestrekt en gemanipuleerd en wordt vastgehouden met een gipsverband. Het eerste gipsverband wordt één tot twee weken na de geboorte van de baby aangebracht. De cast wordt vervolgens elke zeven tot tien dagen op kantoor gewisseld. Bij het vierde of vijfde gips is ook een kleine ingreep nodig om de achillespees te verlengen. Dit wordt gedaan met behulp van een lokaal verdovend medicijn en een klein mesje. Daarna wordt de baby in een laatste gipsverband geplaatst, dat twee tot drie weken blijft zitten.
Bracing voor klompvoet
Terwijl het gieten de voetvervorming corrigeert, handhaaft bracing de correctie. Zonder brace zou de klompvoet zich opnieuw ontwikkelen. Op de dag dat het laatste gipsverband wordt verwijderd, wordt de baby in een supramalleolaire orthese met een stang geplaatst. Deze beugels worden gedurende twee maanden 23 uur per dag gedragen, daarna 12 uur per dag (dutjes en 's nachts) tot de kleuterklas.
Leven na behandeling van klompvoet
Een goed gecorrigeerde klompvoet ziet er niet anders uit dan een normale voet. Sport, dans en normaal schoeisel voor overdag zijn de verwachtingen voor een kind geboren met een klompvoet. Deze toestand weerhoudt een kind er niet van om normale activiteiten te ondernemen.
Informatie voor ouders over de Ponseti-methode voor correctie van klompvoet