Inhoud
In ongeveer 6 van de 10 gevallen is epilepsie idiopathisch, wat betekent dat de oorzaak onbekend is. In andere gevallen kan epilepsie worden herleid tot een afwijking van de structuur of functie van de hersenen. Deze afwijkingen kunnen ontstaan door traumatisch hersenletsel, beroertes en andere vasculaire problemen, infecties van het zenuwstelsel (meningitis of encefalitis), aangeboren afwijkingen, hersentumoren of metabole afwijkingen.
Hoe dan ook, artsen kunnen de meeste epilepsie behandelen met medicatie, een dieet, zenuwstimulatie of, in sommige gevallen, een operatie.
GLUT-1-deficiëntiesyndroom
GLUT-1-deficiëntiesyndroom is een voorbeeld van epilepsie veroorzaakt door een stofwisselingsprobleem. Het GLUT-1-deficiëntiesyndroom wordt gekenmerkt door problemen bij het transport van glucose naar de hersenen. De spraak kan in het bijzonder worden beïnvloed. Een lumbaalpunctie kan helpen bij het diagnosticeren van de aandoening.
GLUT-1-deficiëntie kan worden behandeld met een ketogeen dieet, een dieet met veel vet en eiwitten en weinig suiker en koolhydraten. Kinderen die vroeg met het dieet beginnen en eraan vasthouden, kunnen een grote verbetering zien. Als er nog steeds aanvallen optreden, kan de arts ook medicijnen voorschrijven.
Corticale dysplasie
Terwijl een foetus zich in de baarmoeder ontwikkelt, migreren cellen die neuronen worden genoemd vanuit de binnenste delen van de hersenen en organiseren zichzelf om de buitenste laag van de hersenen, of cortex, te vormen. Als dit proces op een onregelmatige manier plaatsvindt, kunnen corticale dysplasiecellen het gevolg zijn. De misplaatste neuronen signaleren elkaar op een abnormale manier en het resultaat is terugkerende aanvallen.
De behandeling van aanvallen als gevolg van corticale dysplasie begint meestal met medicijnen tegen epilepsie. Een operatie kan worden aanbevolen als deze geneesmiddelen de aanvallen niet voldoende onder controle houden.
Hemimegalencefalie
Een zeldzaam voorbeeld van corticale dysplasie wordt hemimegalencefalie genoemd. Deze aandoening, aanwezig bij de geboorte, wordt gekenmerkt door een hersenhelft (de helft) die groter is dan de andere. Hemimegalencefalie kan frequente aanvallen en ontwikkelingsachterstanden veroorzaken.
Chirurgen kunnen de aangedane zijde van de hersenen verwijderen, waardoor de gezonde hersenhelft zich kan aanpassen en de functies van de andere zijde kan overnemen. Dit genezingsproces staat bekend als neuroplasticiteit, het vermogen van gezond hersenweefsel om beschadigde gebieden te compenseren.
Mesiale temporale sclerose
De temporale kwab is een deel van de hersenen onder de slapen aan de zijkant van het hoofd. Wanneer littekens ontstaan in het binnenste of mesiale deel van de temporale kwab die bekend staat als de hippocampus, is het resultaat mesiale temporale sclerose.
Hoofdtrauma of herseninfectie kan ook de zuurstoftoevoer naar de slaapkwab onderbreken, waardoor de hersencellen afsterven. Littekenweefsel kan zich vormen in de hippocampus en de amygdala, gebieden in de hersenen die het kortetermijngeheugen en de emoties beheersen. Een persoon met deze aandoening kan een vorm van temporaalkwabepilepsie ontwikkelen met partiële (focale) aanvallen die zich kunnen verspreiden en andere delen van de hersenen kunnen aantasten.
Behandelingen kunnen anti-epileptische medicatie, een koolhydraatarm dieet, een operatie of zenuwstimulatie omvatten.
Traumatische hersenschade
Mensen die hoofdletsel hebben opgelopen door vallen, auto-ongelukken, sportblessures en andere ongevallen, hebben meer kans op epileptische aanvallen of epilepsie dan mensen zonder voorgeschiedenis van hoofdletsel. Hoe vaker iemand een trauma aan het hoofd heeft gehad, hoe groter de kans dat hij of zij epileptische aanvallen krijgt. Genetica kan ook een rol spelen bij de ontwikkeling van posttraumatische epilepsie. De behandeling kan bestaan uit medicatie, dieet, chirurgie of neurostimulatie.