Inhoud
- Nieuwe diagnostische normen voor Parkinson
- Waar artsen op letten bij het diagnosticeren van Parkinson
- Testen op de ziekte van Parkinson
- Is een vroege diagnose mogelijk?
Het stellen van een nauwkeurige diagnose van de ziekte van Parkinson kan ingewikkeld zijn. Artsen moeten symptomen, familiegeschiedenis en andere factoren zorgvuldig afwegen om tot een conclusie te komen. De standaarddiagnose van de ziekte van Parkinson is momenteel klinisch, leggen experts uit van het Johns Hopkins Parkinson’s Disease and Movement Disorders Center. Dat betekent dat er geen test is, zoals een bloedtest, die een definitief resultaat kan geven. In plaats daarvan moeten bepaalde fysieke symptomen aanwezig zijn om iemands toestand als de ziekte van Parkinson te kwalificeren.
Omdat er geen sluitende screening of test is, voldoen patiënten met de zeer vroege ziekte van Parkinson mogelijk niet aan de criteria voor klinische diagnose. Aan de andere kant betekent dit gebrek aan specificiteit dat u de diagnose van de ziekte van Parkinson kunt krijgen, om er later achter te komen dat u een andere aandoening heeft die de ziekte van Parkinson nabootst.
[Waar u op moet letten in het zorgteam van uw Parkinson]
Nieuwe diagnostische normen voor Parkinson
Tot voor kort kwam de gouden standaardchecklist voor diagnose van de Britse Parkinson’s Disease Society Brain Bank. Het was een checklist die artsen volgden om te bepalen of de symptomen die ze zagen bij de ziekte pasten. Maar dat wordt nu als verouderd beschouwd. Onlangs zijn nieuwe criteria van de International Parkinson and Movement Disorder Society in gebruik genomen. Deze lijst geeft de meest actuele kennis van de aandoening weer. Het stelt artsen in staat een nauwkeurigere diagnose te stellen, zodat patiënten in eerdere stadia met de behandeling kunnen beginnen.
[Ziekte van Parkinson: 5 redenen voor hoop]
Waar artsen op letten bij het diagnosticeren van Parkinson
Bepaalde fysieke tekenen en symptomen - opgemerkt door de patiënt of zijn of haar dierbaren - zijn meestal wat iemand ertoe aanzet om naar de dokter te gaan. Dit zijn de symptomen die het vaakst worden opgemerkt door patiënten of hun families:
Trillen of trillen: Rusttrilling genoemd, een trillen van een hand of voet die optreedt wanneer de patiënt in rust is en meestal stopt wanneer hij of zij actief is of beweegt
Bradykinesie: traagheid van beweging in de ledematen, het gezicht, het lopen of het hele lichaam
Stijfheid: stijfheid in de armen, benen of romp
Houdingsinstabiliteit: evenwichtsproblemen en mogelijk vallen
Zodra de patiënt bij de dokter is, zal de arts:
Neemt een anamnese af en doet een lichamelijk onderzoek.
Vraagt naar huidige en vroegere medicijnen. Sommige medicijnen kunnen symptomen veroorzaken die de ziekte van Parkinson nabootsen.
Voert een neurologisch onderzoek uit waarbij behendigheid, spierspanning, gang en balans worden getest.
[Nieuw gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson? 7 dingen om nu te doen]
Testen op de ziekte van Parkinson
Er is geen laboratorium- of beeldvormende test die wordt aanbevolen of definitief is voor de ziekte van Parkinson. In 2011 keurde de Amerikaanse Food and Drug Administration echter een beeldvormende scan goed, de DaTscan. Met deze techniek kunnen artsen gedetailleerde afbeeldingen van het dopaminesysteem van de hersenen zien.
Een DaTscan omvat een injectie van een kleine hoeveelheid van een radioactief medicijn en een machine die een single-foton emissie computertomografie (SPECT) scanner wordt genoemd, vergelijkbaar met een MRI.
Het medicijn bindt zich aan dopamine-transmitters in de hersenen, wat aangeeft waar dopaminerge neuronen in de hersenen zijn. (Dopaminerge neuronen zijn de bron van dopamine in de hersenen; een verlies van dopamine leidt tot Parkinson.)
De resultaten van een DaTscan kunnen niet aantonen dat u Parkinson heeft, maar ze kunnen uw arts helpen bij het bevestigen van een diagnose of het uitsluiten van een Parkinson-nabootsing.
[Ziekte van Parkinson op jonge leeftijd]
Is een vroege diagnose mogelijk?
Deskundigen worden zich meer bewust van de symptomen van Parkinson die voorafgaan aan fysieke manifestaties. Aanwijzingen voor de ziekte die soms optreden vóór motorische symptomen - en vóór een formele diagnose - worden prodromale symptomen genoemd. Deze omvatten het verlies van reukvermogen, een slaapstoornis die REM-gedragsstoornis wordt genoemd, aanhoudende constipatie die niet op een andere manier wordt verklaard en stemmingsstoornissen, zoals angst en depressie.
Onderzoek naar deze en andere vroege symptomen is veelbelovend voor nog gevoeliger testen en diagnostiek.
Biomarkeronderzoek probeert bijvoorbeeld de vraag te beantwoorden wie de ziekte van Parkinson krijgt. Onderzoekers hopen dat zodra artsen kunnen voorspellen dat een persoon met zeer vroege symptomen uiteindelijk de ziekte van Parkinson zal krijgen, die patiënten op de juiste manier kunnen worden behandeld. Deze vorderingen kunnen de voortgang op zijn minst sterk vertragen.