Een overzicht van het Lesch-Nyhan-syndroom

Posted on
Schrijver: Morris Wright
Datum Van Creatie: 27 April 2021
Updatedatum: 10 Kunnen 2024
Anonim
Lesch-Nyhan syndrome - Usmle step 1 Biochemistry Case Based discussion
Video: Lesch-Nyhan syndrome - Usmle step 1 Biochemistry Case Based discussion

Inhoud

Veroorzaakt door een tekort aan het enzym hypoxanthine-guanine-fosforibosyltransferase (HGPRT), is het Lesch-Nyhan-syndroom een ​​zeldzame genetische aandoening die het meest voorkomt bij mannen. Het leidt tot een overproductie van urinezuur (een afvalproduct) in de bloedbaan. ; dit kan op zijn beurt leiden tot de ontwikkeling van jichtartritis en nier- en blaasstenen.

De aandoening manifesteert zich ook als een reeks neurologische symptomen, waaronder abnormale onvrijwillige spierbewegingen, waarbij de meeste met deze aandoening niet kunnen lopen. Zelfverwondingsgedrag zoals bonken met het hoofd en nagelbijten worden ook vaak gezien.

Symptomen

Tekenen van het Lesch-Nyhan-syndroom worden meestal voor het eerst gezien wanneer een kind nog maar zes maanden oud is, en vrouwelijke dragers vertonen meestal geen symptomen. Deze omvatten:

  • Oranje zand: Bij zuigelingen met de aandoening kan de overmatige productie van urinezuur leiden tot oranje afzettingen in de luiers die vaak "oranje zand" worden genoemd.
  • Urate stenen: Baby's kunnen ook kristallen in de nieren ontwikkelen, wat kan leiden tot bloed in de urine en het risico op urineweginfectie verhoogt.
  • Pijn en zwelling in de gewrichten: Bij tieners en volwassenen kunnen zich uraatkristallen vormen in de gewrichten van onbehandelde personen, wat kan leiden tot jichtachtige pijn en zwelling.
  • Kraakbeenafzettingen: Oudere kinderen met de aandoening hebben vaak urine-afzettingen die zich in kraakbeen verzamelen. Wanneer deze uitstulpingen in de oren veroorzaken, wordt de aandoening tophi genoemd.
  • Dystonie: Veel van degenen met deze aandoening ervaren dystonie die wordt gekenmerkt door onvrijwillig kronkelen in de armen en benen.
  • Chorea: Een ander probleem dat zich voordoet, zijn chorea-onvrijwillige, doelloze en repetitieve lichaamsbewegingen. Dit kunnen grimassen zijn, het omhoog en omlaag brengen van de schouder en het buigen van de vingers.
  • Hypotonie: Bij zuigelingen kan het Lesch-Nyhan-syndroom leiden tot onderontwikkeling van bepaalde spiergroepen, wat soms kan leiden tot het onvermogen om het hoofd omhoog te houden.
  • Ontwikkelingsachterstand: Baby's en peuters met de aandoening kunnen ook vertraagde ontwikkelingsmijlpalen ervaren, zoals rechtop zitten, kruipen en lopen.
  • Hypertonie: Kinderen met deze aandoening kunnen hypertonie ontwikkelen, gedefinieerd als een overontwikkeld spierstelsel. Dit gaat vaak gepaard met spasticiteit-verhoogde spierstijfheid.
  • Spasticiteit: Stijfheid van de pezen, hyperreflexie genoemd, wordt ook in deze gevallen gezien.
  • Verstandelijk gehandicapt: Een matige verstandelijke beperking komt vaak voor bij deze aandoening, hoewel velen ermee dit symptoom niet vertonen.
  • Dysartie: Het vermogen om spraak te articuleren en woorden uit te spreken - dysartie - is ook een algemeen kenmerk.
  • Zelfverminking: Ongeveer 85% van degenen met het Lesch-Nyhan-syndroom vertoont zelfverminkend gedrag, zoals dwangmatig lip-, hand- of vingerbijten en bonken met het hoofd Deze symptomen treden meestal op tussen de leeftijd van 2 en 3 jaar.
  • Dysfagie: Kinderen en zuigelingen hebben vaak ook dysfagie, gedefinieerd als een onvermogen om effectief te slikken.
  • Gedragsafwijkingen: Sommige kinderen met de aandoening vinden het misschien moeilijk om hun gedrag onder controle te houden en zijn vatbaar voor schreeuwen en prikkelbaarheid.
  • Spierspasmen: Het Lesch-Nyhan-syndroom wordt vaak gekenmerkt door sterke spierspasmen die leiden tot ernstige rugkromming. Het hoofd en de hielen kunnen in deze gevallen ook naar achteren buigen.

Oorzaken

Het Lesch-Nyhan-syndroom wordt veroorzaakt door een mutatie van het HPRT1-gen, dat de productie van het HGPRT-enzym belemmert.Dit enzym speelt de belangrijke rol bij het recyclen van purines, die een bestanddeel zijn van het genetisch materiaal van het lichaam. De ophoping van urinezuur in het lichaam is dan een gevolg van onvoldoende HGRPT-waarden. Aangenomen wordt dat neurologische effecten van deze aandoening optreden vanwege lage niveaus van de chemische stof in de hersenen, dopamine.


De aandoening volgt een zogenaamd X-gebonden overervingspatroon. Dit betekent dat er mutaties optreden in het X-chromosoom, een van de twee die het geslacht bepalen. Vrouwen, die twee X-chromosomen hebben, vertonen het Lesch-Nyhan-syndroom wanneer beide deze mutatie hebben; dit is de reden waarom deze aandoening bij vrouwen zeldzamer is, aan de andere kant zullen mannen - die een X- en een Y-chromosoom hebben - symptomen krijgen als het X-chromosoom deze mutatie heeft.

Diagnose

Aangezien een verhoogd urinezuurgehalte in het bloed een kenmerk van de aandoening is, kan bloedonderzoek het Lesch-Nyhan-syndroom identificeren, met name de afwezigheid van HGPRT in weefsels zal de diagnose bevestigen. Genetische tests, waarbij aanstaande ouders worden getest op mutaties van het HPRT1-gen, kunnen ook worden uitgevoerd om dragers te bepalen. Bovendien kan prenataal een benadering worden gebruikt die enzymanalyse wordt genoemd, die de niveaus van enzymen meet.

Behandeling

Omdat het Lesch-Nyhan-syndroom zich op veel verschillende manieren kan uiten, zijn behandelingsbenaderingen gericht op het beheersen van individuele symptomen. Dit betekent dat zorg vaak samenwerking vereist tussen verschillende soorten specialisten en mantelzorgers. Werk kan alles omvatten, van fysiotherapie tot hulp bij het voortbewegen, werken met orthopedisten en gedragstherapieën die gericht zijn op het aannemen van zelfverminkend gedrag.Helaas is er geen wondermiddel voor deze aandoening. Toch is er een scala aan farmaceutische en andere therapieën die kunnen helpen, waaronder:


  • Allopurinol: Dit medicijn helpt bij het verminderen van de overmatige niveaus van urinezuur die endemisch zijn voor de aandoening, hoewel het de neurologische of fysieke symptomen niet direct opneemt.
  • Extracorporale schokgolflithotripsie (ESWL): Deze therapie neemt de nierstenen over die gepaard kunnen gaan met het Lesch-Nyhan-syndroom. Kortom, het omvat het gebruik van schokgolven om de nieren te richten en de problematische opeenhopingen op te lossen.
  • Benzodiazepine / diazepam: Deze medicijnen worden vaak voorgeschreven om de spasticiteit die gepaard gaat met dit syndroom tegen te gaan en kunnen ook helpen bij eventuele gerelateerde angstgevoelens.
  • Baclofen: Dit medicijn helpt ook bij spasticiteit en helpt bij het overnemen van enkele van de gedragssymptomen.
  • Beperkingen: Fysieke hulpmiddelen zoals heupen, borstkas en ellebogen kunnen worden gebruikt bij kinderen met de aandoening om zelfverminkend gedrag te voorkomen. Bovendien kunnen mondbeschermers worden gebruikt om bijtwonden te voorkomen. 

Omgaan

Omdat het Lesch-Nyhan-syndroom genetisch bepaald is, kan het ernstige gevolgen hebben voor de kwaliteit van leven, niet alleen van degenen met het syndroom, maar ook van dierbaren. Het beheer van de aandoening is zeker veelzijdig en vereist een langdurige en aanhoudende inspanning, en gezinstherapie kan helpen de emotionele gevolgen van het proces te beheersen.


Hoewel de aandoening zeldzaam is, zijn er een aantal openbare bronnen beschikbaar om mensen met het syndroom en hun families te helpen het hoofd te bieden. Belangengroepen en organisaties zoals Genetic and Rare Diseases (GARD) Information Center, het International Center for Disability on the Internet en de International Lesch-Nyhan Disease Association doen bijvoorbeeld uitstekend werk door gemeenschappen met elkaar te verbinden en informatie over de aandoening te delen.

Een woord van Verywell

Hoewel de uitdagingen van het Lesch-Nyhan-syndroom niet genoeg worden benadrukt, is het goede nieuws dat ons begrip van deze aandoening groeit. Dit betekent dat therapieën beter en effectiever worden en dat de resultaten verbeteren; er is zeker reden voor optimisme. Hoewel moeilijk, is het belangrijk om te onthouden dat deze aandoening met de juiste hulp effectief kan worden beheerd en de kwaliteit van leven kan worden behouden.