Inhoud
- Wat is osteomyelitis?
- Wat zijn de symptomen van osteomyelitis?
- Hoe wordt osteomyelitis vastgesteld?
- Behandeling voor osteomyelitis
- Overwegingen op de lange termijn voor osteomyelitis
Wat is osteomyelitis?
Osteomyelitis is een ontsteking of zwelling van botweefsel die meestal het gevolg is van een infectie. Botinfectie kan om veel verschillende redenen voorkomen en kan zowel kinderen als volwassenen treffen.
Osteomyelitis kan optreden als gevolg van een bacteriële bloedbaaninfectie, ook wel bacteriëmie of sepsis genoemd, die zich uitbreidt tot op het bot. Dit type komt het meest voor bij zuigelingen en kinderen en tast meestal hun lange botten aan, zoals het dijbeen (dijbeen) of humerus (bovenarmbot). Wanneer osteomyelitis volwassenen treft, betreft het vaak de wervelbeenderen langs de wervelkolom. De oorzaak van de bloedinfectie is meestal Staphylococcus aureus, hoewel het kan worden veroorzaakt door een ander type bacterie of schimmelorganisme
Osteomyelitis kan ook optreden door een infectie in de buurt als gevolg van een traumatisch letsel, frequente medicatie-injecties, een chirurgische ingreep of het gebruik van een prothetisch hulpmiddel. Bovendien zijn personen met diabetes die voetulcera ontwikkelen vatbaarder. In al deze situaties heeft het organisme een directe toegangspoort tot het aangetaste bot.
Personen met een verzwakt immuunsysteem hebben meer kans om osteomyelitis te ontwikkelen. Dit omvat mensen met sikkelcelziekte of hiv of mensen die immunosuppressieve medicatie zoals chemotherapie of steroïden krijgen.
Osteomyelitis kan een plotseling begin hebben, een langzaam en mild begin of kan een chronisch probleem zijn, afhankelijk van de bron van de infectie.
Wat zijn de symptomen van osteomyelitis?
Symptomen van osteomyelitis variëren, afhankelijk van de oorzaak en of het een snel of langzaam begin van infectie is. De volgende zijn de meest voorkomende symptomen van osteomyelitis; Elk individu kan de symptomen echter anders ervaren:
Koorts (kan hoog zijn als osteomyelitis optreedt als gevolg van een bloedinfectie)
Pijn en gevoeligheid in het getroffen gebied
Prikkelbaarheid bij zuigelingen die geen pijn kunnen uiten
Ziek voelen
Zwelling van het getroffen gebied
Roodheid in het getroffen gebied
Warmte in het getroffen gebied
Moeilijkheden bij het verplaatsen van gewrichten in de buurt van het getroffen gebied
Moeilijkheden om gewicht te dragen of te lopen
Een nieuwe slap
Een stijve rug (met wervelbetrokkenheid)
De symptomen van osteomyelitis kunnen lijken op andere medische aandoeningen of problemen. Raadpleeg altijd uw arts voor een diagnose.
Hoe wordt osteomyelitis vastgesteld?
De zorgverlener die uw kind behandelt, zal eerst een grondig anamnese en lichamelijk onderzoek doen dat kan duiden op tekenen van osteomyelitis zoals hierboven vermeld. Een aanvullende opwerking omvat over het algemeen bloedtesten die naar witte bloedcellen kijken, evenals markers voor ontsteking die gewoonlijk verhoogd zijn tijdens een infectie. Er kan ook een bloedkweek worden gedaan om te zoeken naar organismen in het bloed die de infectie kunnen veroorzaken.
Er worden röntgenfoto's gemaakt van het getroffen gebied. Ze kunnen echter normaal zijn in de vroege stadia van de infectie. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) of botscans kunnen worden aanbevolen om de oorzaak van botpijn of -ontsteking te achterhalen. Computertomografie (CT) -scans kunnen nuttig zijn in latere stadia van osteomyelitis.
Ten slotte zijn botaspiraties of biopsieën nuttig bij de diagnose van osteomyelitis en om de meest geschikte behandeling te bepalen. Bij kinderen worden deze procedures meestal uitgevoerd in de operatiekamer onder algemene anesthesie.
Behandeling voor osteomyelitis
Een specifieke behandeling voor osteomyelitis wordt bepaald door uw arts op basis van:
Uw leeftijd, algehele gezondheid en medische geschiedenis
Omvang van de aandoening
Uw tolerantie voor specifieke medicijnen, procedures en therapieën
Verwachting voor het beloop van de aandoening
Uw mening of voorkeur
Het doel van de behandeling van osteomyelitis is om de infectie te genezen en eventuele complicaties op de lange termijn te minimaliseren. De behandeling kan zijn:
Medicijnen. Toediening van intraveneuze (IV) antibiotica, waarvoor ziekenhuisopname nodig kan zijn of die poliklinisch kan worden gegeven. Intraveneuze of orale antibioticabehandeling voor osteomyelitis kan zeer uitgebreid zijn en vele weken aanhouden. Het is belangrijk dat de patiënt antibiotica blijft gebruiken zolang het wordt aanbevolen door het behandelteam, zelfs nadat de symptomen van de infectie zijn verdwenen.
Monitoring van opeenvolgende röntgenfoto's en bloedonderzoeken
Pijnbeheersing
Bedrust (of beperkte beweging van het getroffen gebied)
Chirurgie. In sommige gevallen kan een chirurgische ingreep nodig zijn om besmettelijk vocht af te voeren of om beschadigd weefsel en bot te verwijderen.
Overwegingen op de lange termijn voor osteomyelitis
Osteomyelitis vereist langdurige zorg om verdere complicaties te voorkomen, waaronder zorg om het volgende te voorkomen:
Breuken van het aangetaste bot
Groeiachterstand bij kinderen (als de infectie de groeischijf heeft veroorzaakt)
Gangreen-infectie in het getroffen gebied