Inhoud
Scleredema is een relatief zeldzame huidaandoening waarbij de huid dikker en harder wordt, soms met een rode verkleuring. Wat de oorzaak van scleroedeem is, is niet bekend. Het wordt vaak geassocieerd met diabetes, en bij mensen met diabetes worden mannen veel vaker getroffen dan vrouwen (10: 1).Scleredema kan optreden na een virale ziekte of een keelontsteking door streptokokken, en in deze gevallen worden vrouwtjes twee keer zo vaak getroffen als mannen. Ondanks dat het soms scleredema adultorum wordt genoemd, komt de aandoening voor bij personen van alle leeftijden en alle etnische achtergronden.
Symptomen
Wanneer scleroedeem optreedt, wordt het aangetaste deel van de huid verdikt en verhard. Het kan rood of donker van kleur worden en kan er ruw uitzien als de schil van een sinaasappel (peau d'orange genaamd). In de meeste gevallen begint scleredema op het gezicht, de nek of bovenrug. Het kan zich verspreiden naar de armen of borst, maar de handen en voeten worden meestal niet aangetast. Andere symptomen kunnen optreden, afhankelijk van het getroffen gebied:
- Gezicht: moeite met het openen van de ogen of mond
- Huid over gewrichten: beperkte beweging
- Tong: moeite met spreken of kauwen
Bij sommige personen treft scleroedeem niet alleen de huid, maar ook andere lichaamsdelen zoals het hart, de lever, de milt, de spieren of de keel.
Diagnose
Scleredema wordt meestal vermoed op basis van het uiterlijk van de huid en de medische geschiedenis van het individu (zoals diabetes of een recente infectie). Een huidmonster (biopsie) wordt genomen en onder de microscoop onderzocht om de diagnose te bevestigen.
Andere tests kunnen worden uitgevoerd, zoals een keelkweek om te zoeken naar een streptokokken-keelinfectie en bloedglucose om te testen op diabetes. Een andere speciale bloedtest wordt soms gedaan om te controleren op een bloedziekte zoals multipel myeloom, die kan optreden nadat het scleroedeem is begonnen.
Behandeling
Er zijn veel verschillende soorten medicijnen geprobeerd als behandeling voor scleroedeem, maar van geen enkel medicijn is bewezen dat het de beste is. Individuen kunnen baat hebben bij corticosteroïden, ciclosporine, methotrexaat, UVA1-fototherapie of psoraleen met ultraviolet licht A. Als er een infectie aanwezig is, kunnen antibiotica nodig zijn. Als diabetes aanwezig is, moet dit onder controle worden gehouden met een dieet, lichaamsbeweging en medicatie. Fysiotherapie kan helpen als enige beweging van lichaamsdelen wordt beperkt.
Personen die na infectie scleroedeem ontwikkelen, hebben de neiging om een korter verloop van de ziekte te hebben, waarbij de symptomen binnen 6 maanden tot 2 jaar verdwijnen. Personen met diabetes die scleroedeem ontwikkelen, hebben symptomen gedurende een langere periode, vaak vele jaren.