Inhoud
- Koud water versus cryotherapie voor het hele lichaam voor atleten
- Nieuwe cryotherapie-apparaten met huidtemperatuursensoren
Het aanbrengen van een ijspakking op een geblesseerd gebied om zwelling en pijn te verminderen is een populaire uitbreiding van het uitgangspunt dat ijs kan genezen. High-tech versies van koude-temperatuurbehandelingen worden nu op grote schaal gepromoot en zijn ook beschikbaar in niet-medische omgevingen. Deze behandelingen variëren van vermoeidheidstherapie tot exclusieve schoonheidsbehandelingen. Verschillende soorten cryotherapie trekken mensen uit alle lagen van de bevolking aan die hun gezondheid en welzijn hopen te verbeteren door middel van deze methoden, evenals mensen die zich aangetrokken voelen tot de vermeende belofte om een jeugdig uiterlijk te behouden.
Koud water versus cryotherapie voor het hele lichaam voor atleten
Cryotherapie voor het hele lichaam (WBC) maakt gebruik van extreme temperaturen om de gewenste gezondheidseffecten te bereiken die variëren van het beheersen van ontstekingen en het verbeteren van herstel tot het revitaliseren van de huid. In een cryotherapiekamer kunnen de temperaturen dalen tot maar liefst 250 graden onder Fahrenheit, maar over het algemeen worden ze op ongeveer -150 graden gehouden. De cliënt die met deze behandeling bezig is, wordt een paar minuten blootgesteld, wat naar verluidt voldoende is voor de hersenen om een stimulerende reactie te activeren (enigszins lijkend op een vecht-of-vluchtreactie).
Sporters behoren tot de gebruikers van WBC en deze vorm van therapie wordt in toenemende mate erkend door sport- en bewegingsgeneeskunde als een methode die het herstel van verschillende spierblessures verbetert. Hoewel WBC meer wetenschappelijke aandacht krijgt, ontbreken gecontroleerde studies met atleten nog steeds. Er is echter opgemerkt dat extreem lage temperaturen het subjectieve herstel en spierpijn kunnen verbeteren. Een gerandomiseerde gecontroleerde studie waarin twee verschillende behandelingsbenaderingen werden vergeleken, toonde ook aan dat cryotherapie kan helpen bij de revalidatie van adhesieve capsulitis van de schouder.
Dr. Chris Bleakley, die verwondingen aan zacht weefsel bestudeert aan de Universiteit van Ulster in Noord-Ierland, legt uit dat als er een verwonding optreedt, gezonde cellen rond het getroffen gebied ook uitgehongerd en beschadigd kunnen raken. De theorie achter WBC is dat wanneer celweefsel wordt afgekoeld, cellen betere coping-mechanismen vertonen en in sommige gevallen is aangetoond dat ze een betere overlevingskans hebben. Dr. Bleakley waarschuwt echter ook dat deze theorieën niet altijd goed in de praktijk te vertalen zijn. IJs is bijvoorbeeld effectiever bij atleten die niet veel lichaamsvet hebben en voor het behandelen van meer oppervlakkige blessures. Enkelblessures zijn goed te behandelen met ijs, maar diepe spierblessures kunnen resistenter zijn.
Volgens Bleakley speelt het placebo-effect mogelijk een belangrijke rol vanwege het extreme verkoelende gevoel. Al met al betekent het feit dat een methode goed aanvoelt en populair is, wetenschappelijk gezien niet noodzakelijkerwijs dat ze wordt ondersteund door harde bewijzen. In het Open Access Journal of Sports Medicine concluderen Bleakley en collega's ook dat goedkopere vormen van cryotherapie - zoals het aanbrengen van ijspakking en onderdompeling in koud water - vergelijkbare fysiologische en functionele effecten kunnen hebben als WBC en niet mogen worden genegeerd. In januari van dit jaar ondersteunde een ander onderzoek het gebruik van koud water boven WBC bij het herstel van letsel. De studie werd gepubliceerd in het tijdschrift Medicine and Science in Sports and Exercise en werd geleid door Dr. Chris Mawhinney van de John Moores University in Liverpool. Het toonde aan dat onderdompeling in koud water effectiever was in het verminderen van de bloedstroom en temperatuur in vergelijking met cryotherapie in een steekproef van mannen na de training. Deze recente bevindingen kunnen gevolgen hebben voor de toekomstige keuze van verschillende koeltechnieken in de sportgeneeskunde.
Nieuwe cryotherapie-apparaten met huidtemperatuursensoren
Verschillende cryotherapie-eenheden zijn nu in de handel verkrijgbaar en moeten, wanneer ze expliciet worden verkocht als medische hulpmiddelen, worden gereguleerd door de Food and Drug Administration (FDA). Begin dit jaar kondigde de FDA echter aan dat ze, na beoordeling van het bewijs voor gezondheidsvoordelen van cryotherapie, het niet als een veilige en effectieve techniek kunnen promoten. Ze wezen op verschillende risico's, waaronder bevriezing, brandwonden, oogletsel en verstikking, en adviseerden om voorzichtig te zijn.
Het Local Cryo-Stimulation Device (LCSD) is een voorbeeld van een stikstofapparaat dat te koop is. Geadverteerd als 's werelds eerste cryotherapie-apparaat met een sensor, kan LCSD de huidtemperatuur van de gebruiker meten, wat fungeert als een veiligheidsmaatregel die overkoeling en bevriezing voorkomt. Na berichtgeving in de media over één dodelijk slachtoffer bij cryotherapie, worden veiligheid en toezicht steeds meer benadrukt. Er wordt verwacht dat meer studies vragen over de werkzaamheid van cryobehandelingen zullen aanpakken, en ook kritisch zullen kijken naar de veiligheidsaspecten van deze evoluerende therapeutische methoden.
Er wordt nieuwe WBC-technologie ontwikkeld die de werkzaamheid en veiligheid van deze techniek zou kunnen verhogen. Een groep Franse wetenschappers heeft bijvoorbeeld gewerkt aan een cryotherapiekamer die kan helpen de huidtemperatuur op een optimale manier te verlagen, door hogere temperaturen te gebruiken dan klassieke WBC-kamers. Hun nieuwe technologie is gebaseerd op gedwongen convectie. Experimenten toonden aan dat het de lichaamstemperatuur kan verlagen na een blootstelling van 3 minuten aan -40 graden Fahrenheit op dezelfde manier als WBC-kamers die aanzienlijk lagere temperaturen gebruiken. Bovendien maakt deze innovatieve technologie geen gebruik van stikstof, wat het zogenaamd veiliger maakt dan de huidige benaderingen.