Inhoud
- Lassa Fever
- Marburg
- Gele koorts
- Hemorragische koorts met renaal syndroom (HFRS)
- Andere hemorragische koorts
- Virale hemorragische koorts is zeldzaam
De meeste gevallen van de meeste hemorragische virale koorts veroorzaken geen bloeding. Zelfs bij ebola is het zeldzaam dat er bloedingsverschijnselen zijn. De meeste gevallen, zelfs degenen die dodelijk zijn, doen dat niet. Ze kunnen worden verward met malaria die vaak in de buurt wordt aangetroffen. Dit kan isolatie vertragen en zorgverleners in gevaar brengen.
Dengue, dat 50-100 miljoen per jaar besmet, kan virale hemorragische koorts veroorzaken. Er zijn andere, minder bekende oorzaken.
Lassa Fever
Het Sierra Leone-ziekenhuis dat een vroeg Ebola-ziekenhuis werd, was een Lassa-ziekenhuis. In sommige delen van Liberia en Sierra Leone kan zelfs 10% -16% van de gehospitaliseerde patiënten Lassa hebben.
Lassa, een arenavirus in West-Afrika, ontwikkelt zich 1-3 weken na blootstelling. De meesten (80%) hebben milde symptomen: lichte koorts, vermoeidheid, hoofdpijn; 20% krijgt bloedingen (tandvlees, neus), ernstige buik- / borst- / rugpijn, braken, zwelling van het gezicht, mogelijke verwarring, tremoren. Er kan shock optreden. Enig gehoorverlies treedt op bij 1/3 met symptomen.
Van degenen die in het ziekenhuis zijn opgenomen, overlijdt ongeveer 15-20% (erger tijdens de zwangerschap). Slechts 1% sterft in totaal. 300.000-500.000 gevallen veroorzaken jaarlijks ongeveer 5.000 doden.
Lassa verspreidt zich wanneer de urine / uitwerpselen van de multimammate rat voedsel of een beschadigde huid besmetten of worden ingeademd. Overdracht van persoon tot persoon kan plaatsvinden, vooral in ziekenhuizen met beperkte middelen.
Ribavirine, een antiviraal middel, wordt gebruikt. De diagnose is gebaseerd op PCR-testen of ELISA's. Er is geen vaccin.
Het laatste geval in de VS betrof een terugkerende reiziger uit West-Afrika in 2014.
Er zijn andere zeldzame hemorragische koorts (HF) arenavirussen in Zuid-Amerika: Junin (Argentijnse HF), Machupo (Boliviaanse HF), Guanarito (Venezolaanse HF), Sabia (Braziliaanse HF), Chapare-virus (in Bolivia).
Marburg
Marburg is gerelateerd aan een ander filovirus, ebola. Voor het eerst erkend in 1967 onder Europese laboratoriummedewerkers die besmet waren met geïmporteerde apen.
5-10 dagen na blootstelling ontwikkelen patiënten koorts, hoofdpijn, pijn in het lichaam, misselijkheid en braken. Ze kunnen bloeden op dagen 5-8, gevolgd door shock en verwarring.
Sterftecijfers verschillen afhankelijk van de locatie, misschien de belasting en de middelen; het sterftecijfer bedroeg 21% in 1967 en tot 80-90% in Angola en de DRC in 2000-5. De diagnose wordt gesteld via PCR of ELISA. Er is nog geen specifieke behandeling. Er wordt gewerkt aan een vaccin.
De ziekte komt voor in Oeganda, Zimbabwe, DRC, Kenia, Angola en Zuid-Afrika. Overdracht is van Afrikaanse fruitvleermuizen die mijnwerkers (of toeristen) aantasten in met vleermuizen gevulde grotten via uitwerpselen (of zelfs aerosolisatie). Overdracht vindt plaats van niet-menselijke primaten en van patiënten als de bescherming onvoldoende is tegen lichaamsvloeistoffen of druppeltjes van de patiënt.
Uitbraken in Marburg zijn zeldzaam. Sinds 1970 hebben zich slechts 2 grote uitbraken voorgedaan. Andere clusters troffen 1-15 mensen.
Het laatste geval dat in de VS werd gezien, was in 2008 bij een terugkerende reiziger uit een met vleermuizen gevulde grot in Oeganda.
Gele koorts
Gele koorts, voornamelijk verspreid door Aedes-muggen, is een flavivirus zoals Dengue en Kyasanur en veroorzaakt hemorragische koorts. Gele koorts komt voor in delen van Zuid-Amerika maar vooral in Afrika. 200.000 gevallen per jaar leiden tot 30.000 doden. De meeste besmette personen hebben weinig of geen symptomen. Symptomen treden 3-6 dagen na blootstelling op: koorts, hoofdpijn, vermoeidheid, lichaamspijnen, misselijkheid, braken. De meeste verbeteren, maar sommigen (ongeveer 15%) ontwikkelen uren of een dag later ernstige symptomen: bloeding, gele huid, leverproblemen, hoge koorts, shock. Bij een ernstige ziekte sterft 20-50%.
Er zijn geen specifieke behandelingen. Antilichaamtesten kunnen helpen bij de diagnose.
Een vaccindosis beschermt 10 jaar. Het vaccin is alleen voor degenen die naar gele koortsgebieden reizen. Er kunnen ernstige bijwerkingen optreden; Individuen dienen contra-indicaties voor vaccins met hun arts te bespreken.
Preventie omvat ook: muggenspray (DEET), bedekken, gebieden met gele koorts vermijden, muskietennetten gebruiken (ook bij geïnfecteerde personen).
Hemorragische koorts met renaal syndroom (HFRS)
Hemorragische koorts met renaal syndroom (HFRS) wordt veroorzaakt door Bunyaviridae-virussen: Hantaan, Seoul, Puumala en Dobrava. Elk jaar zijn er wereldwijd ongeveer 200.000 gevallen, verspreid via verstoven urine / uitwerpselen van specifieke knaagdieren in Azië en Europa. Het syndroom veroorzaakt nierproblemen, koorts en zelden bloedingen. Het Amerikaanse zuidwestenhantavirus veroorzaakt een andere ziekte zonder bloeden.
De ziekte ontwikkelt zich binnen 1-2 weken (tot 8 weken) na blootstelling met hoofdpijn, koorts, wazig zicht, buik- / rugpijn. Sommigen ontwikkelen later nierfalen, shock en vasculaire lekkage. De mortaliteit varieert van <1 tot 15%, afhankelijk van de soort.
Andere hemorragische koorts
Riftvallei-koorts en Krim-Congo zijn ook hemorragische koorts, maar zelden leiden deze infecties tot bloedingen. Dengue kan ook leiden tot bloeding, maar zelden. Fulminante hepatitis, zoals hepatitis B, kan de coagulatie en stolling beïnvloeden. Ernstige icterische leptospirose kan ook leiden tot hemorragische symptomen, maar zelden en niet erg opvallend.
Virale hemorragische koorts is zeldzaam
Als zich koorts of andere ziektesymptomen ontwikkelen na een bezoek aan een getroffen gebied, zoek dan onmiddellijk medische hulp. Het kan iets vaker voorkomen, zoals malaria, dengue, leptospirose, maar deze hebben ook behandeling en aandacht nodig.
Gebruik geen aspirine, Advil / ibuprofen, Aleve / naproxen (om bloeding te voorkomen).