Inhoud
Een ligament is een taaie band van bindweefsel die bot met bot of bot met kraakbeen verbindt. Hoewel ligamenten extreem sterk zijn, kunnen ze worden uitgerekt of zelfs gescheurd, wat resulteert in verschillende soorten verstuikingen. Een ligamentische scheur treedt meestal op als gevolg van extreme kracht op een gewricht, zoals bij een val of een andere ingrijpende gebeurtenis. Veel voorkomende ligamentscheuren zijn aan de enkel, knie, pols, duim, nek of rugbanden.Symptomen
Een scheur in het ligament is pijnlijk en voelt gevoelig aan. U kunt zwelling en blauwe plekken zien. Het kan moeilijk zijn om het gewricht te verplaatsen. In het geval van sommige ligamenten kan het zijn dat u op het moment van de verwonding een plof of tranen voelt. U kunt ook last krijgen van spierspasmen.
Ligamenten ondersteunen en versterken gewrichten. Hun belangrijkste functie is om de botten van het skelet goed uitgelijnd te houden en abnormale bewegingen van de gewrichten te voorkomen. Dit wordt verstoord wanneer een ligament wordt gescheurd, waardoor het gewricht loskomt of het gewricht niet normaal kan bewegen.
Locaties en oorzaken
Een gewricht uit zijn normale positie dwingen kan resulteren in een scheur in het ligament. Dit kan gebeuren bij een val, een plotselinge draaiing of een klap op het lichaam.
Verwondingen aan een ligament komen vooral veel voor tijdens atletische activiteiten, omdat gewrichten constant in actie zijn en onder veel spanning staan. Ligamenten in de enkel, knie en pols worden vaak aangetast:
- Enkel: Ligamentscheuren komen het meest voor bij het laterale ligamentcomplex, waaronder de anterieure talofibulaire (ATFL), de calcaneofibulaire (CFL) en posterieure talofibulaire (PTFL) ligamenten. Het mediale deltaspierband wordt minder vaak geblesseerd. Een hoge enkelverstuiking komt in het dagelijks leven minder vaak voor, maar is wel te zien bij wedstrijdsporters. Het betreft de distale tibiofibulaire syndesmotische ligamenten.
- Knie: De vier belangrijkste kniebanden zijn het voorste kruisband (ACL), het achterste kruisband (PCL), het mediale collaterale ligament (MCL) en het laterale collaterale ligament (LCL). De ACL is het meest voorkomende ligament dat gewond raakt.
- Pols: Er zijn 20 ligamenten in de pols en tranen komen het vaakst voor bij het vallen op een uitgestrekte hand. Het scapholunate ligament en het driehoekige fibrocartilage complex (TFCC) zijn de meest voorkomende gewonden.
Andere veel voorkomende plaatsen van ligamentscheuren en de mogelijke oorzaken erachter zijn:
- Duim: Het ulnaire collaterale ligament kan worden gescheurd tijdens het skiën (de blessure wordt vaak skiduim genoemd) of bij een val wanneer de duim in een extreme positie gebogen is.
- Nek: De ligamenten van de nek kunnen worden gescheurd tijdens whiplash-verwondingen wanneer plotselinge versnelling en vertraging extreme beweging van de cervicale wervelkolom veroorzaken. De scheur in het ligament is slechts een onderdeel van een whiplash-blessure, die ook spieren, zenuwen en botten kan beschadigen.
- Terug: De ligamenten in de rug kunnen worden gescheurd door iets te zwaar op te tillen.
Diagnose
De diagnose van een ligamentscheur begint met een lichamelijk onderzoek en een medische geschiedenis. Uw zorgverlener zal vragen wat u aan het doen was toen u het letsel opliep en de locatie onderzoeken. Door de plek te palperen en het gewricht te verplaatsen, kunnen ze informatie krijgen over de omvang van het letsel.
De volgende stap is vaak het maken van een röntgenfoto om te zoeken naar gebroken of gebroken botten. Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) kan worden gedaan om te bepalen of er een gedeeltelijke of volledige scheur in het ligament is.
Verstuikingen worden beoordeeld, met criteria waaronder de mate van scheuring van het ligament.
- Graad 1: Dit is een milde verstuiking die het ligament beschadigt, maar geen significante scheuring veroorzaakt.
- Graad 2: Dit is een matige verstuiking met een gedeeltelijke scheur van het ligament. Als gevolg hiervan kan het gewricht abnormale losheid vertonen.
- Graad 3: Dit is een ernstige verstuiking met een volledige scheur van het ligament. Het resulteert in instabiliteit van het gewricht en verlies van gebruik.
Behandeling
Rust, ijs, compressie en elevatie (R.I.C.E.) is het eerste behandelingsprotocol voor een ligamentletsel.
- Rust uit: Eenmaal geblesseerd, moet verdere activiteit die het geblesseerde gebied benadrukt, worden gestopt totdat het letsel gedurende een bepaalde periode kan herstellen.
- Ijs: Koud contact biedt pijnverlichting op korte termijn aan een geblesseerd gebied en werkt om zwelling te beperken.
- Compressie: Compressie (bijv. Het geblesseerde gebied met een elastisch verband omwikkelen) helpt de algehele zwelling te verminderen en te beperken. Het werkt ook af en toe om pijn te verlichten.
- Verhoging: Dit helpt de bloedstroom naar het gebied onder controle te houden en zo de zwelling te verminderen. Dit is het meest effectief wanneer het geblesseerde gebied boven het hartniveau wordt verhoogd.
Uw zorgverlener kan ook vrij verkrijgbare medicijnen (zoals ibuprofen) of een voorgeschreven medicijn voor pijn en zwelling aanbevelen.
Als een verstuiking graad 2 is, kan het nodig zijn om een brace te gebruiken om genezing van de partiële ligamentscheur mogelijk te maken. De locatie en de omvang van de verwonding zullen bepalen hoe lang een brace nodig is.
Bij een verstuiking van graad 3 met een volledige traan kan een operatie nodig zijn om het ligament te herstellen.
Zodra de pijn en zwelling zijn verdwenen, kan uw zorgverlener fysiotherapie of thuisoefeningen aanbevelen om de functie van het ligament en gewricht te herstellen. De hersteltijd kan enkele weken tot een jaar duren, afhankelijk van de ernst van de ligamentscheur.