Inhoud
Een perilymfefistel ontstaat in het oor als er een scheur zit in het dunne membraan dat het ovale of ronde venster wordt genoemd.Dit venster scheidt het binnenoor van het middenoor. Het binnenoor is gevuld met een vloeistof genaamd perilymfe, dus wanneer de traan optreedt, zorgt dit ervoor dat vloeistof in de ruimte van het middenoor lekt. Het middenoor is normaal gesproken gevuld met lucht en bevat geen vloeistof.Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van een perilymfefistel is hoofdtrauma, maar kan ook worden veroorzaakt door barotrauma, een aandoening die meestal voorkomt in een vliegtuig of tijdens het duiken (wanneer er snelle veranderingen in de atmosferische druk zijn). Barotrauma kan ook ernstige pijn in het oor en soms een gescheurd trommelvlies veroorzaken.
In zeldzame gevallen kunnen perilymfe-fistels optreden tijdens de bevalling, kunnen ze aangeboren zijn (zijn opgetreden vóór de geboorte) of door andere onbekende oorzaken.
Symptomen
U kunt enkele of alle van de volgende symptomen krijgen met een perilymfefistel:
- Gehoorverlies dat kan fluctueren of plotseling kan optreden
- Tinnitis
- Vertigo (duizeligheid, misselijkheid, braken) die kan optreden als reactie op harde geluiden
- Druk in het oor
Symptomen van perilymfefistel kunnen erger worden als u van hoogte verandert.
Diagnose
Diagnose van een perilymfefistel kan moeilijk zijn omdat de symptomen overlappen met andere aandoeningen van het binnenoor, zoals de ziekte van Meneire. Er is ook geen "gouden standaard" -test voor het diagnosticeren van een perilymfefistel. Soms kunt u de diagnose echter stellen op basis van een MRI- of CT-scan.
Omdat de diagnose zo uitdagend kan zijn en de behandeling vaak een chirurgische ingreep met zich meebrengt, raden ze aan om een second opinion te krijgen en de volgende tests uit te voeren om de kans op een juiste diagnose te vergroten:
- Fistel-test
- Fraser-test
- Valsalva-test
- Audiometrie
- Elektrocochleografie (ECOG) (een test die de activiteit van het binnenoor registreert)
- Electronystagmography (ENG)
- Temporale bot-CT-scan, hoge resolutie
- MRI
Een grondige geschiedenis kan erg belangrijk zijn om uw arts te helpen bepalen of perilymfefistel een mogelijk probleem is dat uw symptomen veroorzaakt. Het is normaal dat uw symptomen erger worden als u niest, inspanning of hoest, en u dient dit met uw arts te delen. Een ander veel voorkomend symptoom is de Tullio-fenomeen, waardoor u duizeligheid krijgt wanneer u wordt blootgesteld aan harde geluiden.
Van de hierboven genoemde tests is er enig onderzoek dat suggereert dat de beste manier om een diagnose van perilymfefistel te stellen een grondige medische geschiedenis en een positieve fistel- of Frasertest is.
Behandeling
De twee belangrijkste behandelingsopties zijn chirurgisch herstel of strikte bedrust, zodat uw lichaam de fistel zelf kan repareren. Veel factoren kunnen van invloed zijn op de beslissing om een niet-chirurgische of chirurgische benadering te gebruiken. Zolang de symptomen verbeteren, kan uw arts doorgaan met bedrust of strikte activiteitsbeperking gedurende maximaal zes maanden voordat chirurgische reparatie van een perilymfefistel wordt overwogen.
Bepaalde medicijnen kunnen nuttig zijn bij het behandelen van symptomen, maar hebben geen effect op de fistel zelf. Medicijnen zoals ondansetron en promethazine kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt om misselijkheid onder controle te houden. Meclizine is een medicijn dat wordt gebruikt om verschillende soorten duizeligheid te behandelen en kan gunstig zijn bij het behandelen van symptomen. Diazepam is een ander medicijn dat soms wordt gebruikt.
Chirurgische reparatie van een perilymfefistel omvat een weefseltransplantaat om de scheur in het ronde venster te herstellen. Helaas is deze aanpak niet altijd succesvol bij de behandeling van een perilymfefistel.