Inhoud
- Wat is difterie?
- Hoe wordt difterie overgedragen?
- Wat zijn de symptomen van difterie?
- Wat is de behandeling voor difterie?
- Hoe wordt difterie voorkomen?
Wat is difterie?
Difterie is een acute bacteriële ziekte die het lichaam in de amandelen, neus of keel en / of de huid kan infecteren. Hoewel dit in de jaren dertig een veel voorkomende kinderziekte was, heeft een vaccin tegen difterie het nu zeer zeldzaam gemaakt in de VS en andere ontwikkelingslanden.
Hoe wordt difterie overgedragen?
De difteriebacterie kan via de neus en mond het lichaam binnendringen en ademhalingsdifterie veroorzaken. Het wordt van persoon op persoon overgedragen door respiratoire afscheidingen of door druppeltjes in te ademen die difteriebacteriën bevatten van een geïnfecteerde persoon wanneer hij of zij hoest of niest. Na het aanraken van een besmet voorwerp, kan het door een breuk in de huid binnendringen en cutane difterie veroorzaken. Na blootstelling aan de bacterie duurt het gewoonlijk 2 tot 4 dagen voordat de symptomen zich ontwikkelen.
Wat zijn de symptomen van difterie?
De volgende zijn de meest voorkomende symptomen van difterie. Elk individu kan de symptomen echter anders ervaren. Symptomen kunnen zijn:
Ademhalingsdifterie. Wanneer een persoon is geïnfecteerd met difterie, vermenigvuldigt de bacterie zich meestal in de keel. Dit leidt tot de respiratoire versie van difterie. Er kan zich een vlies vormen over de keel en amandelen, waardoor keelpijn ontstaat. Andere veel voorkomende symptomen van respiratoire difterie kunnen zijn:
Ademhalingsmoeilijkheden door de aanwezigheid van het membraan
Hese stem
Vergrote lymfeklieren
Verhoogde hartslag
Stridor (een schril ademhalingsgeluid gehoord bij inspiratie)
Nasale drainage
Zwelling van het gehemelte (verhemelte)
Keelpijn
Lichte koorts
Malaise
Mensen kunnen overlijden door verstikking wanneer het membraan de ademhaling belemmert. Andere complicaties van respiratoire difterie worden veroorzaakt door het difterietoxine dat in het bloed vrijkomt. Dit leidt tot hart- of nierfalen en zenuwproblemen.
Huid (cutane) difterie. Bij dit type difterie zijn de symptomen meestal milder en kunnen gele vlekken of zweren (vergelijkbaar met impetigo) op de huid zijn.
De symptomen van difterie kunnen lijken op andere medische aandoeningen. Praat altijd met uw zorgverlener voor een diagnose.
Wat is de behandeling voor difterie?
Uw zorgverlener houdt rekening met uw symptomen, algehele gezondheid, uw leeftijd en andere factoren wanneer hij u een behandeling adviseert.
Antibiotica zijn meestal effectief bij de behandeling van respiratoire difterie voordat het gifstoffen in het bloed afgeeft. Een antitoxine kan in combinatie met het antibioticum worden gegeven als difterie wordt vermoed. Soms is een tracheostomie (een beademingsslang die chirurgisch in de luchtpijp wordt ingebracht) nodig bij ernstige ademhalingsmoeilijkheden.
Hoe wordt difterie voorkomen?
In hun eerste levensjaar krijgen kinderen in de VS routinematig een drievoudig vaccin toegediend dat een vaccin tegen difterie omvat met verschillende boosterdoses in de kindertijd. Dit heeft gevallen van difterie uiterst zeldzaam gemaakt in de VS.Omdat difterie nog steeds heerst in onderontwikkelde landen, blijft het vaccin noodzakelijk in geval van blootstelling aan een drager (een persoon met difterie) die op bezoek is vanuit een ander land of als iemand naar een gebied reist. waar difterie bestaat.
De CDC beveelt aan dat kinderen 5 DTaP-shots nodig hebben. Een DTaP-injectie is een combinatievaccin dat beschermt tegen 3 ziekten: difterie, tetanus en pertussis. De eerste 3 opnamen worden gegeven op de leeftijd van 2, 4 en 6 maanden. Tussen de 15 en 18 maanden oud wordt het vierde schot gegeven en een vijfde schot wanneer een kind op de leeftijd van 4 tot 6 jaar naar school gaat. Bij regelmatige controles voor 11- of 12-jarigen moet een preteen een dosis Tdap krijgen. De Tdap-booster beschermt tegen tetanus, difterie en pertussis. Als een volwassene geen Tdap heeft gekregen als preteen of tiener, dan moet hij of zij een dosis Tdap krijgen in plaats van het oudere type booster-injectie (Td-booster). Volwassenen zouden dan om de 10 jaar een Td-booster moeten krijgen, maar deze kan vóór het 10-jarige merk worden gegeven. Praat altijd met uw zorgverlener voor advies.