Inhoud
De mediale malleolus is de benige bult aan de binnenkant van de enkel. Dit is het uiteinde van het scheenbeen (tibia) en vormt de ondersteuning voor de binnenkant van het enkelgewricht. De mediale malleolus is ook de bevestiging van het belangrijkste ligament aan de binnenkant van de enkel, het deltoïde ligament genoemd.Fracturen van de mediale malleolus zijn relatief zeldzaam en komen meestal voor als onderdeel van een complexer patroon van enkelfracturen, waaronder bimalleolaire en trimalleolaire fracturen. Dat gezegd hebbende, geïsoleerde fracturen van de mediale malleolus komen voor, hoewel ze minder vaak voorkomen dan andere typen van enkelfracturen.
Mediale malleolusfracturen
Een geïsoleerde fractuur van de mediale malleolus treedt meestal op wanneer de voet met kracht naar binnen of naar buiten wordt gerold, waardoor bij het naar binnen rollen van de voet een compressie van de mediale malleolus aan de binnenkant van de enkel ontstaat. Bij het uitrollen van de voet trekt hierdoor spanning op de mediale malleolus, wat ook een breuk kan veroorzaken.
Mediale malleolusfracturen kunnen ook optreden als een stressfractuur.In deze gevallen is er geen sprake van krachtig letsel, maar zorgt de herhaalde stress van een activiteit ervoor dat het bot verzwakt. Stressfracturen van de enkel worden het vaakst gezien bij duursporters of militaire rekruten.
Symptomen
Fracturen van de mediale malleolus veroorzaken symptomen, waaronder:
- Pijn aan de binnenkant van de enkel
- Zwelling en blauwe plekken van de voet en enkel
- Moeilijkheden met lopen
Als deze symptomen optreden, moet u door een arts worden gezien om de oorzaak van uw pijn te bepalen. Er zijn gevestigde criteria om te bepalen of een röntgenfoto nodig is. De meeste breuken zijn gemakkelijk zichtbaar op röntgenfoto's zonder dat er andere tests nodig zijn.
Zoals gezegd, wanneer een mediale malleolusfractuur wordt gezien, zijn er zorgen over andere schade aan het bot en de ligamenten die kunnen optreden als onderdeel van de typische verwondingspatronen. Elke patiënt met een mediale malleolusfractuur moet zorgvuldig worden onderzocht om er zeker van te zijn dat er geen andere fractuur of ligamentische schade rond het gewricht is.
Behandeling
Er zijn opties om mediale malleolusfracturen zowel niet-chirurgisch als chirurgisch te behandelen.
Er zijn verschillende onderzoeken die een goede genezing van mediale malleolusfracturen hebben gedocumenteerd die zonder operatie zijn behandeld, meestal zijn deze fracturen niet uit positie. Niet-chirurgische behandeling heeft ook vaak de voorkeur als het botfragment te klein is om de algehele stabiliteit van de uitlijning van het gewricht negatief te beïnvloeden. Over het algemeen bevelen de meeste artsen een operatie aan voor fracturen die de stabiliteit of de uitlijning van het gewricht kunnen beïnvloeden.
Voor fracturen die niet goed gepositioneerd zijn, wordt vaak een chirurgische procedure aanbevolen om het bot uit te lijnen en te stabiliseren. Het bot wordt meestal op zijn plaats gehouden met metalen schroeven, hoewel er verschillende andere opties zijn die kunnen worden overwogen op basis van het specifieke breuk patroon.
Complicaties van de behandeling
Als er een operatie wordt uitgevoerd, zijn de infectie- en genezingsproblemen de grootste zorgen. Het enkelgewricht wordt vooral met de nodige voorzichtigheid behandeld na een operatie, omdat er weinig bescherming is voor het bot, met slechts een laag huid die de chirurgische reparatie bedekt. Passende wondgenezing en het vermijden van infectie van de operatieplaats is een belangrijk punt van zorg. Daarom voeren de meeste artsen een operatie uit onmiddellijk (voordat er een zwelling is ontstaan) of wachten ze dagen of zelfs weken om de zwelling te laten afnemen, zodat de weke delen gezond kunnen zijn met minimale zwelling op het moment van de operatie.
De andere grote zorg bij een enkelfractuurblessure is dat, hoewel het bot over het algemeen de neiging heeft om goed te genezen, er kraakbeenschade kan optreden in het enkelgewricht als gevolg van het letsel zelf. Deze kraakbeenschade kan leiden tot vroege enkelartritis. Afhankelijk van het type breuk kan uw chirurg het kraakbeen mogelijk visueel inspecteren, en sommige chirurgen kunnen ervoor kiezen om op het moment van reparatie een enkelartroscopie uit te voeren om het kraakbeen beter te kunnen zien. Zelfs na een operatie om de juiste uitlijning en stabiliteit van het gewricht te herstellen, kan het risico op het ontwikkelen van enkelartritis later in het leven toenemen na het oplopen van een enkelfractuur.