Inhoud
Geschat wordt dat drie van de vijf Amerikanen ooit in hun leven door parasieten zullen worden getroffen. Van protozoa tot rondwormen, lintwormen tot staartvinnen, er zijn vier hoofdclassificaties van parasieten die mensen infecteren. Symptomen kunnen mild of ernstig zijn,Lees meer over de verschillende soorten parasieten, symptomen en de bronnen van infectie en verspreiding.
Protozoa
Protozoa, microscopisch kleine eencellige organismen, zijn de meest voorkomende parasiet in de Verenigde Staten. In tegenstelling tot andere soorten parasieten, planten ze zich zeer snel voort. Ze doen dit in de darmen en kunnen naar andere organen reizen, zoals de lever, longen, pancreas en het hart. Protozoa hebben een onbepaalde levensduur.
- Giardia (Giardia lamblia) is afkomstig van geïnfecteerde mensen en dieren. Het wordt overgedragen via water, vooral in de Rocky Mountains, voedsel en contact met uitwerpselen, vaak als gevolg van slechte hygiëne en handen wassen. Giardia infecteert de dunne darm. Het kan tot drie weken duren voordat symptomen van Giardia optreden. Giardia kan leiden tot een symptoomloze darminfectie. Het kan ook waterige diarree, stinkende ontlasting, misselijkheid, maagkrampen, een opgeblazen gevoel, gasvorming, weinig energie en gewichtsverlies veroorzaken. Voor de diagnose zijn vaak meerdere ontlastingsmonsters nodig.
- Cryptosporidium parvum wordt vaak overgedragen door contact met menselijke uitwerpselen die infectieuze cysten bevatten, bijvoorbeeld slecht handen wassen. Cryptosporidium parvum wordt overgedragen in water. Het is de meest voorkomende watergedragen parasiet in de Verenigde Staten. Bij mensen met een gezond immuunsysteem kan het symptoomloos zijn of symptomen kunnen zijn: waterige diarree die ongeveer 10 dagen aanhoudt, misselijkheid, krampen en koorts. Bij mensen die immuungecompromitteerd zijn, kan er ernstige diarree optreden met zwakte, gewichtsverlies, wat levensbedreigend kan zijn.
- Cyclospora-soorten komt vooral voor bij reizigers. Recente uitbraken zijn in verband gebracht met vervuilde waterbronnen, zoals Midden-Amerikaanse frambozen en basilicum. Het wordt overgedragen door contact met uitwerpselen. Symptomen zijn vergelijkbaar met Giardiasis. Symptomen komen en gaan en kunnen diarree, frequente waterige ontlasting, gewichtsverlies, vermoeidheid, een opgeblazen gevoel of symptoomloze galblaasaandoening zijn.
- Entamoeba histolytica wordt verspreid via water of voedsel. Insecten kunnen de cysten dragen, zoals vliegen en kakkerlakken. Het kan tot drie maanden na infectie duren voordat symptomen optreden. Het kan zich door het spijsverteringskanaal verspreiden en naar andere organen reizen. Meestal is de besmette persoon een drager zonder symptomen. Het kan maagpijn, een opgeblazen gevoel en diarree veroorzaken. Als er weefselvernietiging in de dikke darm is, kan er sprake zijn van lichte koorts met bloederige diarree.
- Toxoplasma gondii is een infectie die meestal afkomstig is van katten. Een andere bron van toxoplasma is onvoldoende verhit vlees. Symptomen zijn onder meer griepachtige symptomen zoals koorts, hoofdpijn, gezwollen lymfeklieren en vermoeidheid.
- Trichomonas vaginalis wordt overgedragen via seksueel contact of via besmette toiletbrillen, handdoeken of badwater. Er zijn vaak geen symptomen. Het kan vaginale afscheiding, schimmelinfecties en pijnlijk urineren bij vrouwen veroorzaken. Bij mannen kan het een vergrote prostaatklier en urinewegontsteking veroorzaken.
Rondwormen en haakwormen
Dit zijn niet-gesegmenteerde wormen. Ze produceren eieren die in de grond of in een andere gastheer moeten worden geïncubeerd voordat ze mogelijk besmettelijk worden voor mensen.
- Rondworm (Ascaris lumbricoides) is bij veel mensen symptoomloos. Geschat wordt dat meer dan een miljard mensen in de wereld besmet kunnen zijn met rondwormen. De bron van infectie is besmetting van grond en groenten met uitwerpselen. Volwassen rondwormen leven in de dunne darm en kunnen via de mond of neus van de besmette persoon naar buiten komen. Af en toe is er obstructie van de pancreas of galwegen, appendix of dunne darm. Droge hoest, koorts en slaapstoornissen kunnen voorkomen. De diagnose wordt gesteld door ontlastingsexamen voor eieren en bloedonderzoek.
- Necator americanus (haakwormen) wordt overgedragen via een ongebroken huid door blootsvoets te lopen. Haakwormen komen in het bloed en door de longen en darmen. Een haakworminfectie is meestal symptoomloos. Er kan jeuk zijn op het gebied van huidpenetratie. Er kunnen spijsverteringssymptomen zijn. De wormen hechten zich vast aan en zuigen het bloed uit het slijmvlies van de dunne darm, wat leidt tot bloedarmoede door ijzertekort, lage energie en maagzweerachtige symptomen bij ernstige infecties.
- Enterobius vermicularis (pinworm) infectie komt veel voor in de Verenigde Staten. Het wordt overgedragen via besmet voedsel en water. De wormen leven in de darmen nabij het rectum en reizen 's nachts naar buiten naar de huid rond de anus. Van daaruit kan het worden overgedragen via persoonlijk contact. Het kan symptoomloos zijn. Er is 's nachts vaak jeuk rond de anus. Er kunnen ook ongebruikelijke symptomen zijn, zoals hyperactiviteit, problemen met het gezichtsvermogen, vaginitis en psychische stoornissen. Tape wordt 's nachts vaak op het anale gebied aangebracht. Als de tape is verwijderd, kunnen volwassen wormen met het blote oog worden gezien. Er zijn minimaal 5 tot 7 tests nodig om infectie uit te sluiten.
- Trichuris trichiura (zweepworm) is een dikke darmparasiet die zelden symptomen vertoont. Het wordt overgedragen door opname van de eieren in aarde of op groenten. Symptomen van een zware infectie zijn onder meer diarree, maagpijn, rectale verzakking en groeiachterstand.
- Trichinella (Trichinella spiralis) infectie wordt vaak veroorzaakt door het eten van onvoldoende verhit varkensvlees. Wormen reizen van de darmen naar de spieren van de borst, het middenrif, de kaken en de bovenarm. Symptomen zijn onder meer diarree, misselijkheid, hevige spierpijn, zwelling van het gezicht, ademhalings- of kauwproblemen en vergrote lymfeklieren.
Lintwormen
Lintwormen zijn plat, gesegmenteerd en hebben de vorm van linten. Lintwormen zijn de grootste darmparasieten en kunnen tot enkele meters lang worden. Lintwormlarven zijn te vinden in onvoldoende verhit vlees of vis. Van larven ontwikkelen zich wormen in het lichaam en hechten zich aan de dunne darm. Het overleeft hier door voedingsstoffen uit ingenomen voedsel op te nemen. Een lintworminfectie is vaak symptoomloos en de behandeling omvat medicatie die op de worm is gericht.
- Taenia solium (varkenslintworm) infectie treedt meestal op na het eten van onvoldoende verhit varkensvlees, gerookte ham of worsten die larven bevatten. Volwassen wormen hechten zich vast aan de darmen. Symptomen zijn vergelijkbaar met infectie met runderlintworm. Larven kunnen reizen naar onderhuids weefsel, spieren, het centrale zenuwstelsel en / of het oog, waar ze uiteindelijk cysten vormen waarop de geïnfecteerde persoon reageert met een ontstekingsreactie die kan optreden na 4 of 5 jaar. Het kan zich ontwikkelen tot blindheid, toevallen, neurologische gebreken en hydrocephalus (zwelling van het hoofd).
- Taenia saginata (runderlintworm) infectie treedt meestal op na het eten van onvoldoende verhit rundvlees dat de larven bevat. Het kan tot 25 jaar in de darmen leven en uitgroeien tot een lengte van 2,45 meter. Het is meestal symptoomloos, hoewel het zich af en toe voordoet als buikklachten, verlies van eetlust, gewichtsverlies en diarree. Segmenten kunnen uit de anus kruipen.
- Diphyllobothrium latum (vis lintworm) infectie wordt meestal veroorzaakt door het eten van zoetwatervissen die larven bevatten. Vislintworm kan wel 15 meter lang worden. Symptomen zijn niet-specifieke buikklachten, zoals verlies van eetlust, brandend maagzuur, diarree en misselijkheid. Vitamine B12-tekort kan ook optreden, wat leidt tot macrocytische anemie en neurologische symptomen zoals spiertrekkingen.
- Clonorchis sinensis is een andere worm die wordt overgedragen door het eten van rauwe vis. De wormen leven in het gebied van de galblaas, dus complicaties kunnen galwegen, galblaasstenen en andere galblaasaandoeningen omvatten.
Botwormen of platwormen
Botwormen of platwormen zijn bladvormige wormen die zich met buikzuigers aan de gastheer hechten. Het begint zijn levenscyclus meestal als slakken, en als larven infecteren ze vissen, vegetatie of mensen. Platwormen kunnen naar de longen, darmen, hart, hersenen en lever reizen. Eieren kunnen ontstekingen veroorzaken door gifstoffen af te geven die weefsels beschadigen.
- Intestinale Fluke (Fasciolopsis buski) - deze wormen leven in de dunne darm. Ze kunnen darmzweren en allergische reacties veroorzaken. Veel voorkomende symptomen zijn braken, diarree, misselijkheid en buikpijn. Besmetting van de darmbot wordt veroorzaakt door het eten van geïnfecteerde waterkers, zoals waterkastanjes, bamboescheuten en waterkers.
- Oosterse longbot (Paragonimus westermani) komt voornamelijk voor in Aziatische landen. Deze wormen kunnen de darmen binnendringen en naar de hersenen of longen reizen. Symptomen van infectie zijn onder meer onstuitbare hoestbuien en bloederig sputum. Bronnen van deze wormen zijn onder meer niet-verhitte krabben en rivierkreeften.
- Schapenleverbot (Fasciola hepatica) wordt meestal overgedragen van verse waterkers. De worm hecht zich aan de galblaas en galwegen en veroorzaakt ontstekingen en lokaal trauma. Symptomen zijn onder meer geelzucht, koorts, hoesten, braken en buikpijn.
- Bloedwormen worden overgedragen door te zwemmen in vervuild water. Ze nestelen zich in de huid en migreren naar het hart, de longen, de lever of de blaas. Ze kunnen tot 30 jaar in het lichaam leven.
Lees ook over pargonimus, schistosomiasis en cryptosporidium.