Inhoud
- Artsen schrijven placebo's voor
- Soorten placebo's
- Placebo's kunnen werken
- Placebo's kunnen in de toekomst een legitieme behandeling worden
- Mogelijke ethische valkuilen
- Wat patiënten denken
Artsen schrijven placebo's voor
Onderzoekers van de Universiteit van Chicago publiceerden de resultaten van een onderzoek waaruit bleek dat 45 procent van de ondervraagde internisten (alle huisartsen in Chicago) placebo's hadden voorgeschreven voor hun patiënten. Van de artsen die placebo's voorschreven, vertelde 34 procent de patiënten dat het recept geen pijn zou doen en mogelijk zelfs zou kunnen helpen; 19 procent zei gewoon dat het medicatie was; 9 procent zei dat het medicatie was met "geen specifieke effecten"; en slechts 4 procent vertelde hun patiënten dat ze een placebo voorschreven.
Enquêtes lijken consequent aan te tonen dat sommige artsen placebo's gebruiken in hun klinische praktijken om patiënten te helpen. Een recent onderzoek naar de ethische dilemma's van artsen meldde dat 34 procent van de ondervraagden zei dat het acceptabel is om een placebo voor te schrijven aan een patiënt die geen behandeling nodig heeft, maar er toch op aandringt.
Soorten placebo's
Er zijn twee soorten placebo's:
- Pure of inactieve placebo's, zoals suikerpillen of zoutoplossinginjecties
- Onzuivere of actieve placebo's, zoals het voorschrijven van een antibioticum voor een virale infectie of een vitamine, ook al heeft de patiënt het niet nodig
Placebo's kunnen werken
Hier is de echte verrassing: soms, vaak genoeg om te tellen, werken placebo's om de patiënt te helpen. Ondanks dat er geen echt medicijn wordt ingenomen, voelen patiënten zich beter. Hun pijn of andere symptomen verdwijnen. Zelfs in zorgvuldig gecontroleerde klinische onderzoeken waarbij placebo's als controle in het experiment zijn gebruikt, verbeteren sommige patiënten simpelweg omdat ze dat doen denken ze krijgen het echte medicijn.
Dat effect - het placebo-effect - staat nu centraal in discussies over de verbinding tussen lichaam en geest. De westerse geneeskunde (in tegenstelling tot de oosterse, meestal meer alternatieve geneeskunde) begint deze verbinding tussen lichaam en geest te omarmen als een echte therapeutische waarde.
Placebo's kunnen in de toekomst een legitieme behandeling worden
Een professor in de geneeskunde van Harvard, Ted Kaptchuk, is bezig geweest met baanbrekend onderzoek naar placebo's met een aantal verbazingwekkende resultaten: mensen open-label placebo's geven, suikerpillen waarvan de patiënten weten dat het suikerpillen zijn, heeft de symptomen van patiënten met chronische gezondheidsproblemen zoals prikkelbare darmsyndroom (IBS) en lage rugpijn.
In dit geval heeft de symptoomverlichting niets te maken met een mind-over-matter-situatie of zelfs met de verwachtingen van de patiënt, aangezien de meeste van deze patiënten meerdere artsen hebben gezien met weinig succes. Kaptchuk gelooft eerder dat neurotransmitters in de hersenen van de patiënt worden geactiveerd door interactie met een zorgzame arts en het recept te krijgen, en dit helpt bij het verlichten van fysieke symptomen. Er moet meer onderzoek worden gedaan voor een langere periode, maar het potentieel ziet er veelbelovend uit voor mensen die lijden aan chronische pijn, vermoeidheid en malaise.
Mogelijke ethische valkuilen
Het gebruik van placebo's als een manier om patiënten zonder hun medeweten te behandelen, is beladen met ethische vragen en implicaties, waaronder:
- Het potentieel voor de gezondheid van een patiënt om niet te verbeteren, aangezien de placebo geen echt medicijn is.
- De beslissing om de patiënt het medicijn al dan niet te vertellen, is nep.
- De mogelijkheid dat de dokter gewoon niet denkt dat de problemen van de patiënt allemaal in haar hoofd zitten.
- De kans op een wanpraktijk pak als iemand gewond raakt of overlijdt omdat ze een verkeerde of niet-gediagnosticeerde diagnose hebben en een placebo hebben voorgeschreven.
Wat patiënten denken
In een onderzoek onder een groep patiënten werd onderzocht wat hun opvattingen waren over artsen die placebo's voorschrijven. De studie concludeerde dat er twee fundamentele overtuigingen onder de groep waren: De ene groep had een negatief beeld van artsen die placebo's voorschrijven als er implicaties zijn dat de arts bedrieglijk was en / of als ze denken dat de placebo niet werkt. Ze waren van mening dat het bedrog mogelijk zou kunnen worden verlicht als de arts de patiënt vertelde dat de voorgeschreven medicatie een placebo was. De andere groep patiënten had een positieve kijk op het voorschrijven van placebo's, zolang ze de potentie hadden om te werken, zelfs als dit gepaard ging met misleiding door artsen. Het is duidelijk dat er meer onderzoek nodig is om de beste manier te vinden om de positieve effecten van placebo's in de klinische praktijk het beste te gebruiken.