Inhoud
In de afgelopen jaren is de wereld van de oogzorg enthousiast geworden over sclerale contactlenzen. Sclerale contactlenzen zijn grote stijve gasdoorlatende (RGP) lenzen die niet alleen het hoornvlies bedekken, maar zich ook uitstrekken tot een groot deel van de sclera, het witte deel van het oog. Een typische stijve gasdoorlatende lens heeft een gemiddelde diameter van ongeveer 9,0 mm Sclerale lenzen variëren van 14 tot meer dan 20 mm in diameter. Het verkrijgen van een comfortabele pasvorm met een typische stijve gasdoorlatende lens is soms moeilijk vanwege de natuurlijke kromming van het hoornvlies. Er zit echter een sclerale lens op de sclera, dus de kromming van de lens speelt een kleinere rol bij de manier waarop hij past.Voordelen van sclerale contactlenzen
Sclerale contactlenzen zijn meestal comfortabeler om te dragen dan kleinere RGP-contactlenzen. Het hoornvlies is gevuld met duizenden zenuwvezels waardoor het erg gevoelig is voor de omgeving. Omdat het zo gevoelig is, kunnen de meeste mensen een gewone contactlens voelen terwijl deze op het oog beweegt. Een sclerale lens rust voornamelijk op het bindvlies en de sclera. Het bindvlies is veel minder gevoelig dan het hoornvlies, waardoor het veel minder bewustzijn en ongemak veroorzaakt. Een patiënt die een stijve gasdoorlatende lens ondraaglijk vindt, kan mogelijk gemakkelijk een oogroklens dragen met weinig tot geen ongemak.
Een ander voordeel van het dragen van een sclerale contactlens is het vermogen van de lens om een duidelijker zicht te produceren. Omdat een sclerale lens niet direct op het hoornvlies zelf zit, ontstaat er een traanvloeistofreservoir onder de lens. Dit reservoir dient om het hoornvlies te beschermen en kan als kussen dienen.
Ook vereisen sommige oogaandoeningen, zoals keratoconus of doorschijnende marginale degeneratie, een oogrok, waardoor het hoornvlies zeer onregelmatig en soms erg steil wordt. Normale hoornvlieslenzen zijn moeilijk te centreren op een onregelmatig hoornvlies. Het is echter bijna onmogelijk voor een oogroklens om te decenter, omdat deze zo ver van het hoornvlies overlapt.
Zijn sclerale contactlenzen nieuw?
Interessant is dat de allereerste contactlenzen die ooit eind 1800 werden ontwikkeld, sclerale contactlenzen waren. De grootste wegversperring van sclerale lenzen waarmee ze een populaire methode werden om zicht- of oogaandoeningen te corrigeren, waren materialen. Deze eerste lenzen waren gemaakt van plastic en glas en lieten geen zuurstof door of rond de lens naar het hoornvlies stromen. Daarom zijn de lenzen veel kleiner gemaakt en zijn ze ontworpen om alleen op het hoornvlies te zitten. Deze kleinere lenzen veroorzaakten echter soms een aanzienlijke vervorming of onregelmatigheid van het hoornvlies bij patiënten met oogoppervlakziekte. Het was ook moeilijk om de perfecte kromming te ontwerpen die nodig was om precies op het hoornvlies te passen. Moderne computertechnologie heeft dit fabricage- en ontwerpproces radicaal veranderd.
Wat je hoort te weten
Als u ervoor kiest om sclerale contactlenzen te proberen, moet uw oogarts een medisch oogonderzoek uitvoeren. Tijdens het examen worden geautomatiseerde cornea-kaarten van uw ogen ontwikkeld en worden gedetailleerde foto's van uw ogen gemaakt. U zult ook een grondige sclerale contactlensaanpassing moeten ondergaan. Na het meten van de lensparameters kan de productie van uw contactlenzen beginnen In sommige gevallen kan uw ziektekostenverzekering of visieplan de kosten van een oogroklens dekken als dit medisch noodzakelijk wordt geacht. Als u deze lenzen uit medische noodzaak krijgt, vraag dan uw oogarts of uw verzekering de montage en materialen voor speciale contactlenzen dekt.