Vergroting bij het rustelozebenensyndroom

Posted on
Schrijver: Tamara Smith
Datum Van Creatie: 22 Januari 2021
Updatedatum: 8 Kunnen 2024
Anonim
#77 Restless leg syndroom, rusteloze benen, wat kun je ertegen doen en wat kan een fysiotherapeut?
Video: #77 Restless leg syndroom, rusteloze benen, wat kun je ertegen doen en wat kan een fysiotherapeut?

Inhoud

Voor degenen die de zeurende symptomen van het rustelozebenensyndroom (RLS) of de ziekte van Willis-Ekbom ervaren, kan behandeling met een handvol dopaminemedicijnen een uitkomst zijn. Deze geneesmiddelen kunnen Sinemet (levodopa / carbidopa), Mirapex (pramipexol), Requip (ropinirol) en Neupro (rotigotinepleister) zijn. Maar soms kunnen deze medicijnen een rebound-fenomeen veroorzaken, augmentatie genaamd, waarbij de symptomen erger worden. Wat is een augmentatie in RLS en hoe kan deze worden aangepakt?

Vergroting bij het rustelozebenensyndroom

Augmentatie treedt op wanneer, na het starten van de behandeling, de symptomen van het rustelozebenensyndroom eerder op de dag optreden, zich uitbreiden naar andere delen van het lichaam (meestal de armen), intenser worden en sneller optreden tijdens rustperioden. Augmentatie treedt meestal op binnen zes maanden na aanvang van de behandeling of wanneer de medicatiedoseringen worden verhoogd. Zelfs als het aanvankelijk niet aanwezig is, kan het zich later in de therapie ontwikkelen.

Oorzaken van en risicofactoren

Hoewel de exacte oorzaak van augmentatie onbekend is, komt het vaak voor als bijwerking van medicijnen die de neurotransmitter dopamine verhogen. Het komt vaak voor bij het gebruik van levodopa / carbidopa (Sinemet); studies tonen aan dat 27% tot 82% van de mensen die dit medicijn gebruiken augmentatie ervaren. Het kan ook minder vaak voorkomen bij de volgende medicijnen:


  • Tramadol (Ultram)
  • Pramipexol (Mirapex)
  • Ropinirol (Requip)
  • Rotigotine-pleister (Neupro)

Bovendien zijn er bepaalde risicofactoren die zijn geïdentificeerd bij degenen die augmentatie ervaren. Deze omvatten het gebruik van hogere doses medicatie en het hebben van een lage ijzervoorraad in het lichaam, gemeten aan de hand van een ferritineniveau dat een ijzertekort aangeeft.

Gelukkig is er weinig bewijs dat medicijnen die GABA versterken, geassocieerd zijn met augmentatie. Daarom kunnen deze veel voorkomende medicijnen een veilig alternatief zijn als uw symptomen verslechteren:

  • Neurontin (Gabapentine)
  • Horizant (Gabapentine enacarbil)
  • Lyrica (Pregabaline)

Medicijnen die op verschillende manieren werken, waaronder benzodiazepines en verdovende of opioïde medicijnen, veroorzaken waarschijnlijk ook geen augmentatie. Deze receptgeneesmiddelen kunnen op dezelfde manier worden gebruikt bij hardnekkige RLS-symptomen die niet goed reageren op een eerdere behandeling.

Hoe augmentatie in RLS aan te pakken

Als u augmentatie ervaart, is het belangrijk om met uw slaapspecialist te praten. In sommige gevallen kan een verslechtering van RLS de onderliggende oorzaak zijn van verhoogde symptomen. Dit kan veranderingen in het algemene medicatieregime vereisen of het af en toe gebruik van medicijnen voor doorbraaksymptomen.


Bepaalde verzwarende factoren zoals cafeïne- en alcoholgebruik, andere medicijnen, gebrek aan lichaamsbeweging, onvoldoende slaap en lage ijzergehaltes moeten worden geëvalueerd en aangepakt.

De medicatie die u gebruikt, kan uw symptomen verergeren. Hoe meer u inneemt, hoe erger uw symptomen zullen worden. Het kan nodig zijn om uw medicatiedosis te verlagen, deze volledig te staken of alternatieve behandelingen te overwegen. Wanneer dopamine-medicatie verergerende symptomen veroorzaakt, kan het nodig zijn om gedurende langere tijd een pauze te nemen. Het is soms mogelijk om het gebruik van het medicijn na een pauze opnieuw te bekijken.

Zoals altijd wordt aanbevolen dat u uw behandeling voortzet totdat u door uw arts wordt beoordeeld en uw toestand in detail kan worden besproken. Door dit geïnformeerde gesprek kunnen de juiste beslissingen worden genomen om ervoor te zorgen dat uw toestand verbetert. Het kan soms nodig zijn om nader onderzocht te worden door een specialist, zoals een neuroloog of een slaapgeneeskundige.